Η αρρώστια σε έξαρση και δεν παλεύεται με φάρμακα και υπομονή

Μια φορά κι έναν καιρό, καθώς η ποντοπόρος ναυτιλία μας κυβερνούσε τα κύματα του εφοπλισμού και της ναυτοσύνης, η ανά την υδρόγειο τριτοκοσμική λιμανίσια «λάσπη», με ευγνωμοσύνη η δόλια, μας απένειμε τα δικά της «παράσημα», για να τη θυμόμαστε ξεμέθυστοι, με χαρμολύπη κιόλας, κατά τη διάρκεια της θεραπείας και της αποχής.
Αθώα χρόνια. Καμιά σχέση, βέβαια, όλ' αυτά με το Μεγαλόσταυρο του Φοίνικος και με τον κάπτεν Κόσκο. Ούτε με τη δωρεάν εργασία στον ιδιωτικό τομέα, όπου οι εργοδότες επιδίδουν στο προσωπικό τα διάσημα της ειλωτείας (αντί για τα δεδουλευμένα ή τις καταγγελίες συμβάσεως και τις σχετικές επιταγές, καταπώς συνηθιζόταν, παλαιά, στον καπιταλισμό -ακόμη και στον εγχώριο). Πονηρά χρόνια. Η αρρώστια σε έξαρση και δεν παλεύεται με φάρμακα και υπομονή.
Θ.Β. 

(Πολιτικά Παρασκήνια / Ελευθεροτυπία / 29-6-2013)