Μερικές από αυτές τις εφημερίδες έχουν απλήρωτους εργαζόμενους, όπως άλλωστε και οι περισσότερες που κυκλοφόρησαν απεργοσπαστικά φύλλα. Όσο για τα δελτία των 8, κάποια εκ των οποίων επέστρεψαν εν μέσω συνεχιζόμενης απεργίας, και τα οποία θα προσέφεραν ενημέρωση που έλειπε, μετέδιδαν τις γνωστές εικόνες των ειδήσεων του καλοκαιριού (ρεπορτάζ παραλίας…).
Αντί πρεμούρα των εκπροσώπων να είναι να προβληθεί και το δικό τους πρόβλημα και ο αγώνας των εργαζομένων στην ΕΡΤ, να γίνει και.. δικός τους με την ουσιαστική έννοια-συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, τις εκπομπές, άνοιγμα συζητήσεων για την κατάσταση στα ελληνικά ΜΜΕ κλπ-βασικό αίτημα ήταν η εξαίρεση των εφημερίδων τους επειδή οι εργαζόμενοι έκαναν το αυτονόητο, απέργησαν και υπάκουσαν στις αποφάσεις των σωματείων τους ή η εξυπηρέτηση του δικού τους ΜΜΕ με πρόσχημα τις ελλείψεις, παραλείψεις και αδυναμίες του συνδικαλιστικού μας κινήματος..
Τίποτα δεν διδάχθηκαν άραγε από το «επιχειρηματικό πατριωτισμό» των προηγούμενων ετών; Τόσο βαθειά είναι η αλλοτρίωση στον κλάδο που να μην αντιλαμβανόμαστε, ούτε τώρα την έσχατη ώρα ότι αν αδιαφορήσουμε για τον διπλανό μας, ότι αν συνεχίσουμε να βλέπουμε μόνο την πάρτη μας, τελικά θα γίνουμε όλοι ΕΡΤ; Όσοι ακόμη δεν έχουμε γίνει… (διαβάστε εδώ ολόκληρη την τοποθέτηση του Μωυσή Λίτση)
