του Αυγουστίνου Ζενάκου
Έχω ακούσει πολλές φορές ότι δημοσιογραφία είναι να παρουσιάζεις όλες τις απόψεις. Διαφωνώ απολύτως.
Μπορεί σε ένα ΜΜΕ να υπάρξει χώρος και για «απόψεις», καμία αντίρρηση, διότι τα είδη δημοσιογραφικής γραφής είναι πολλά, όμως η δημοσιογραφία επ’ ουδενί δεν είναι παράθεση απόψεων. Δημοσιογραφία είναι η παρουσίαση του πράγματος που ισχύει.
Δεν δέχομαι με κανέναν τρόπο ότι δουλειά μου είναι να παρουσιάσω, λόγου χάρη, για τις ιδιωτικοποιήσεις την άποψη του Α. Σαμαρά από τη μία και την άποψη του Α. Τσίπρα από την άλλη. Δεν είναι οι ιδιωτικοποιήσεις ένα μεταφυσικό ζήτημα, για το οποίο ζητούμε τις ποικίλες προσεγγίσεις φιλοσόφων και θεολόγων.
Δουλειά μου είναι να βρω αν το επιχείρημα πως οι ιδιωτικοποιήσεις μειώνουν το χρέος, είναι ένα..
επιχείρημα που ισχύει. Και αφού βρω ότι όλες τις τελευταίες δεκαετίες, όπου οι ιδιωτικοποιήσεις, μετοχοποιήσεις, αποκρατικοποιήσεις, ή όπως αλλιώς έχουν βαφτιστεί, δίνουν και παίρνουν, το χρέος έχει αυξηθεί ραγδαία, να ενημερώσω τον πολίτη ότι η κυβέρνησή του τού λέει ψέματα.
Δουλειά μου είναι να βρω αν το επιχείρημα πως οι ιδιωτικοποιήσεις βελτιώνουν τις υπηρεσίες και μειώνουν τις τιμές, είναι ένα επιχείρημα που ισχύει. Και αφού βρω ότι η διεθνής εμπειρία λέει το αντίθετο, ότι οι υπηρεσίες χειροτερεύουν ως το σημείο να καταστρατηγούνται οι προδιαγραφές ασφάλειας στις μεταφορές ή στην ύδρευση και οι τιμές αυξάνονται, να ενημερώσω τον πολίτη ότι η κυβέρνησή του τού λέει ψέματα.
Δουλειά μου είναι να βρω αν το επιχείρημα πως οι ιδιωτικοποιήσεις μάς προστατεύουν από το κρατικοδίαιτο πελατειακό σύστημα, είναι ένα επιχείρημα που ισχύει. Και αφού βρω ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης, η οικογένεια του οποίου χώθηκε στην αγορά του ΟΠΑΠ, φιγουράρει στις λίστες του υπουργείου Οικονομικών με τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, να ενημερώσω τον πολίτη ότι η κυβέρνησή του τού λέει ψέματα. Αυτή είναι η δουλειά μου και δεν έχει τίποτε να κάνει με την «άποψη» του καθενός.
Έχω επίσης ακούσει πολλές φορές ότι στη δημοσιογραφία πρέπει να τηρείς ίσες αποστάσεις. Και μ’ αυτό διαφωνώ...
-Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο του Αυγουστίνου Ζενάκου (του Unfollow) που για πρώτη φορά αποφάσισε να κατέβει στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ με το ψηφοδέλτιο της Συσπείρωσης Δημοσιογράφων – Δούρειος Τύπος.
Έχω ακούσει πολλές φορές ότι δημοσιογραφία είναι να παρουσιάζεις όλες τις απόψεις. Διαφωνώ απολύτως.
Μπορεί σε ένα ΜΜΕ να υπάρξει χώρος και για «απόψεις», καμία αντίρρηση, διότι τα είδη δημοσιογραφικής γραφής είναι πολλά, όμως η δημοσιογραφία επ’ ουδενί δεν είναι παράθεση απόψεων. Δημοσιογραφία είναι η παρουσίαση του πράγματος που ισχύει.
Δεν δέχομαι με κανέναν τρόπο ότι δουλειά μου είναι να παρουσιάσω, λόγου χάρη, για τις ιδιωτικοποιήσεις την άποψη του Α. Σαμαρά από τη μία και την άποψη του Α. Τσίπρα από την άλλη. Δεν είναι οι ιδιωτικοποιήσεις ένα μεταφυσικό ζήτημα, για το οποίο ζητούμε τις ποικίλες προσεγγίσεις φιλοσόφων και θεολόγων.
Δουλειά μου είναι να βρω αν το επιχείρημα πως οι ιδιωτικοποιήσεις μειώνουν το χρέος, είναι ένα..
επιχείρημα που ισχύει. Και αφού βρω ότι όλες τις τελευταίες δεκαετίες, όπου οι ιδιωτικοποιήσεις, μετοχοποιήσεις, αποκρατικοποιήσεις, ή όπως αλλιώς έχουν βαφτιστεί, δίνουν και παίρνουν, το χρέος έχει αυξηθεί ραγδαία, να ενημερώσω τον πολίτη ότι η κυβέρνησή του τού λέει ψέματα.
Δουλειά μου είναι να βρω αν το επιχείρημα πως οι ιδιωτικοποιήσεις βελτιώνουν τις υπηρεσίες και μειώνουν τις τιμές, είναι ένα επιχείρημα που ισχύει. Και αφού βρω ότι η διεθνής εμπειρία λέει το αντίθετο, ότι οι υπηρεσίες χειροτερεύουν ως το σημείο να καταστρατηγούνται οι προδιαγραφές ασφάλειας στις μεταφορές ή στην ύδρευση και οι τιμές αυξάνονται, να ενημερώσω τον πολίτη ότι η κυβέρνησή του τού λέει ψέματα.
Δουλειά μου είναι να βρω αν το επιχείρημα πως οι ιδιωτικοποιήσεις μάς προστατεύουν από το κρατικοδίαιτο πελατειακό σύστημα, είναι ένα επιχείρημα που ισχύει. Και αφού βρω ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης, η οικογένεια του οποίου χώθηκε στην αγορά του ΟΠΑΠ, φιγουράρει στις λίστες του υπουργείου Οικονομικών με τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, να ενημερώσω τον πολίτη ότι η κυβέρνησή του τού λέει ψέματα. Αυτή είναι η δουλειά μου και δεν έχει τίποτε να κάνει με την «άποψη» του καθενός.
Έχω επίσης ακούσει πολλές φορές ότι στη δημοσιογραφία πρέπει να τηρείς ίσες αποστάσεις. Και μ’ αυτό διαφωνώ...
-Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο του Αυγουστίνου Ζενάκου (του Unfollow) που για πρώτη φορά αποφάσισε να κατέβει στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ με το ψηφοδέλτιο της Συσπείρωσης Δημοσιογράφων – Δούρειος Τύπος.