Ιστορίες (μη) επιλογής δημοσιογράφων με προσόντα στο Ραδιομέγαρο
ΣΕ ΑΥΤΟ το πράγμα που το λένε ΝΕΡΙΤ, υποτίθεται ότι πρέπει να προσληφθούν και δημοσιογράφοι. Κι επειδή τα προσόντα του κλάδου είναι λίγο δύσκολο να περάσουν από διαδικασίες τύπου ΑΣΕΠ, υποθέτω κι εγώ με τη σειρά μου ότι θα υιοθετηθεί η γνωστή μέθοδος της υποβολής βιογραφικών και των συνακόλουθων συνεντεύξεων. ΟΚ; ΟΚ! Μόνο που στις περιπτώσεις αυτές συχνά πυκνά γίνονται και ομορφιές. Βλέπε την προηγούμενη ιστορία επιλογής συμβασιούχων δημοσιογράφων, πάλι στην ΕΡΤ, πριν από δυόμισι χρόνια.
Τότε λοιπόν είχε στείλει κόσμος και κοσμάκης βιογραφικό στο Ραδιομέγαρο, ψάχνοντας για πρώτη..
ή δεύτερη δουλειά. Ανάμεσα στους ευελπιστούντες υποψηφίους περιλαμβανόταν κι ένας γνωστός μου με τα εξής προσόντα: πάνω-κάτω 25 χρόνια προϋπηρεσία, τουλάχιστον μια δεκαετία προϊστάμενος εξωτερικού δελτίου σε ιδιωτικό κανάλι, επιμέλεια και παραγωγή ντοκιμαντέρ, συμμετοχή σε ξένα δημοσιογραφικά βιβλία, συμμετοχή σε άρθρα αμερικανικών εφημερίδων, συμμετοχή σε αποστολές ξένων δημοσιογράφων στην Ελλάδα και κατά γενική ομολογία θέση «πρυτανική» σε εξειδικευμένο ρεπορτάζ με παγκόσμια απήχηση.
Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν (δουλεύει σε ανταγωνιστική προς την «Ελευθεροτυπία» εφημερίδα, δεν του κάνω χάρη!) δεν καταδέχτηκαν να του δώσουν ένα χιλιάρικο αμοιβή και να τον πάρουνε στην Αγία Παρασκευή. Εκείνες μάλιστα τις μέρες των κρίσεων είχε περάσει από το Ραδιομέγαρο και τον είδε ένα στέλεχος, παλιός φίλος του, και τον άρχισε στο γλείψιμο: «Εσένα που σε αγαπώ και σε εκτιμάω, που είσαι ο πρώτος, που δεν μασάς τίποτε, που σε ξέρουν παντού». Κι ύστερα του 'σκασε το παραμυθάκι: «Συγγνώμη, δεν υπάρχει θέση για σένα. Μας ήρθε έτοιμος ο κατάλογος των προσλήψεων από πάνω...».
- Μέσα και media / Χρ. Ξανθάκης / Κ.Ε.
