Δεν μπορεί να απολύεις 2.500 ανθρώπους και να τους βρίζεις!

Το σοκ του «μαύρου», η δημόσια τηλεόραση και οι κρατικές παρεμβάσεις, τα ακραία συνδικαλιστικά φαινόμενα και οι επιρροές τους, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ΕΡΤ που έζησε το «μαύρο» ολόφωτη και με την ορχήστρα να παίζει, σαν σκηνή από το διασημότερο ναυάγιο της Ιστορίας. Η παρουσιάστρια Ελλη Στάη έχει θυμώσει και μιλάει για όλα.
Αρχίζει να μιλάει σχεδόν πριν κάνω την πρώτη ερώτηση. Η Ελλη Στάη είναι θυμωμένη με ό,τι έχει διαδραματιστεί στην ΕΡΤ τις τελευταίες ημέρες. Ενίοτε γελάει, σαρκάζει ή αυτοσαρκάζεται, αλλά ο θυμός κυριαρχεί. Μαζί και το σοκ, που είναι η πρώτη λέξη που αναφέρει όταν τη ρωτάω σχετικά με όλα όσα έζησε τη βραδιά της 11ης Ιουνίου, όταν ξαφνικά στις συχνότητες της δημόσιας τηλεόρασης έπεσε «μαύρο».
«Αυτό το οποίο δημιούργησε όλη την ένταση του παρατεινόμενου σοκ και των αντιδράσεων δεν ήταν η απόφαση και η πρόθεση να γίνει εξυγίανση, αναδιάρθρωση με περικοπές. Ο κόσμος ήξερε ότι..
περικοπές προσωπικού θα υπάρξουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αυτό που μπορεί να σε τρελάνει είναι ο τρόπος που επιλέχτηκε για να γίνει κάτι τέτοιο, ο οποίος είχε τα εξής σημεία: το ένα ήταν ότι αποφασίστηκε να κλείσει ένας δημόσιος οργανισμός πετώντας σε έναν κουβά όλους τους εργαζομένους, καλούς, κακούς, νέους, μεγαλύτερους, όλους, συλλήβδην! Το δεύτερο ήταν ο τρόπος του ξαφνικού “μαύρου”. Δεν το περίμενα ούτε την ώρα που ήμασταν στον αέρα. Οταν άκουσα ότι θα διακοπεί το πρόγραμμα, φαντάστηκα το live πρόγραμμα. Δεν περίμενα ότι θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί σήμερα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη ή οπουδήποτε στον κόσμο, ότι θα κατεβάσει... μπαμ, ένα μαύρο! Και επίσης η υβριστικότατη ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Δεν μπορεί να απολύεις 2.500 ανθρώπους και να τους βρίζεις. Να μιλάς για διαφθορά, χωρίς να έχεις τουλάχιστον το συναίσθημα της αλληλεγγύης προς τον απολυόμενο. Ε, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα! Εδώ χαθήκανε όλα τα στοιχεία του ανθρώπινου λογικού και του ανθρώπινου θυμικού μαζί. Να σου πω και κάτι ακόμα τρελό, που όμως δεν το ξέραμε εκείνη την ώρα; Οτι δεν μπορεί να κάνεις αυτό που σου περιγράφω, χωρίς να έχεις σχέδιο για το τι θέλεις να κάνεις την άλλη μέρα ή σε έναν μήνα! Απορώ. Είναι αυτό που λένε "μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι" ή ότι "η Ιστορία γράφεται και με απίστευτες βλακείες". Γιατί αν το δεις κι από μια άλλη πλευρά, μπορεί να πεις ότι ήτανε η απόλυτη βλακεία, η απόλυτη κουταμάρα».
- διαβάστε εδώ την άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Ελλης Στάη στο «Πρώτο Θέμα» και στη Χριστίνα Κατσαντώνη