Όταν οι Γερμανοί γίνονται λατρεμένοι!

Τελικά, οι Γερμανοί απέναντι στην απωθητική φάτσα τής καγκελαρίου τους, που είδαμε στο Γουέμπλεϊ, αντιπαρέταξαν όχι απλά τον συμπαθητικό, αλλά τον λατρεμένο τελικό τους – έναν από τους καλύτερους στην ιστορία: καθαρό ποδόσφαιρο, ελάχιστες καθυστερήσεις, λίγα σφυρίγματα, συνεχής επιθετικότητα, εξαφάνιση της σκοπιμότητας, διαρκές πάνω κάτω της μπάλας – το κεφάλι δεξιά κι αριστερά σαν να βλέπαμε αγώνα στο Γουίμπλεντον κι όχι στο Γουέμπλεϊ. Ποδόσφαιρο ώρες ώρες άναρχο, με..
αδιάκοπο τρέξιμο και αναλογικά λίγα γκολ σε άπειρες ευκαιρίες.
Κατά τα άλλα ο τελικός σε πρόσωπα και στιγμές:
Ρόμπεν. Ένας παίκτης εκδικητής τής μοίρας του, δημιουργός του πρώτου και εκτελεστής του δεύτερου γκολ.
Χάινκες. Ο θρίαμβος της «τρίτης ηλικίας». Τα πήρε όλα περιμένοντας στη σειρά, μπροστά στο γκισέ για τη σύνταξη.
Σούμποτιτς. Σπάνια μια απόκρουση (πάνω, έξω, ή πίσω από τη γραμμή) την απολαμβάνεις όσο ένα γκολ – ίσως και περισσότερο.
Βαϊντενφέλερ-Νόιερ. Όταν οι τερματοφύλακες γίνονται θεαματικότεροι από τους σέντερ φορ!
Κλοπ. Η ζωντάνια στο γήπεδο, η χαρά τού τηλεσκηνοθέτη και η χαρά τής ποδοσφαιρικής χαράς.
Γκουαρντιόλα. Μα πού πας, Πεπ;

- από το harddog