«Καλώς τον γαιοκτήμονα», τον υποδέχεται σκωπτικά η θερινή παρέα με τη θυμηδία που της χαρίζει η κατανάλωση άφθονης ρομπόλας. Χείμαρρος ο εκδότης με το θορυβώδες και παρορμητικό ύφος του, δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω. «Εγώ, ρε μπαγάσες, δεν είμαι ούτε γαιοκτήμονας, ούτε εργολάβος. Αλλοι είχαν το Μέγαρο, τον Πανελλήνιο και τα διόδια για να ξεσκάνε. Εγώ έφτιαξα ένα ευλογημένο μποστάνι που βγάζει φράπες ίσαμε χειμωνιάτικα καρπούζια για να μου τα κλέβετε τις νύχτες», τους απαντάει περιπαικτικά. Σε όλους, άλλωστε, είναι γνωστό ότι σε..
μια τεράστια έκταση στην κατάφυτη περιοχή αναπαλαίωσε μεσαιωνικά κτίρια και εκκλησίες ενώ έφτιαξε και μια αχανή φυτεία με δέντρα περγαμόντου προκειμένου να αναδείξει και να εμπορευθεί τα προϊόντα του σπάνιου αυτού εσπεριδοειδούς, όπως το λικέρ και το γλυκό του κουταλιού. Δεν είναι ακόμα κρυφό ότι δεκάδες πολιτικοί όλων των κομμάτων έχουν κατά καιρούς επισκεφθεί το κτήμα του, ενώ λέγεται πως ο μακαρίτης Χρήστος Λαμπράκης εντυπωσιασμένος του χάρισε ένα μεσαιωνικό μαρμάρινο λιοντάρι από την προσωπική του συλλογή.
Με αφορμή τη δωρεά, η παρέα τον κογιονάρει για να κάνει γούστο με την αντίδραση του πολυμήχανου εκδότη. «Κοίτα, Γιώργο, μη σε μπλέξουνε σε καμιά αρχαιοκαπηλία και μας καντάρεις τη σερενάδα σου πίσω από τα κάγκελα», του λένε. Διαολισμένος ο Κουρής, που σε άλλες εποχές θα εκλάμβανε το «δούλεμα» ως φιλοφρόνηση, τους πετάει ένα βιαστικό «ρε μόμολα, οι φυλακές είναι για τα κορόιδα». Καβαλάει αμέσως το βεσπάκι και χάνεται στο σκονισμένο μονοπάτι καθώς ο ήλιος του απομεσήμερου πυρώνει τη γυμνή του πλάτη...
- διαβάστε εδώ τη συνέχεια της ιστορίας του Κεφαλλονίτη εκδότη