Σεβόμενος τις διαδικασίες και τη δημοκρατία, περίμενα την τελική ανακοίνωση των υποψηφίων από την εφορευτική επιτροπή της ΕΣΗΕΑ ώστε να μπορέσω να σας «κοινωνήσω» το μήνυμά μου.
Αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα στις προσεχείς εκλογές του ΕΔΟΕΑΠ στις 12 και 13 Μαρτίου. Δεν θα ήθελα να σας ενοχλήσω περισσότερο, πιστεύοντας πως ένα κείμενο με λίγες μα γεμάτο νόημα αράδες, είναι υπεραρκετό. Οι δύο λόγοι που τέθηκε αυτή η υποψηφιότητα, δεν έχουν να κάνουν ούτε με κομματικές προσταγές, ούτε με κίνητρο το προσωπικό συμφέρον. Και αυτοί είναι:
- Ο πρώτος, η ανιδιοτελής προσφορά, προκειμένου ο κλάδος να ξεφύγει μέσα από αυτή..
την ατραπό.
- Ο δεύτερος, έχοντας περάσει «δια πυρός και σιδήρου», γνωρίζω από την προσωπική μου εμπειρία τι σημαίνει, άμεση, ολοκληρωμένη και ανθρώπινη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Αυτή που παρέχει δηλαδή ο ΕΔΟΕΑΠ και που θέλουν να μας την στερήσουν, εντάσσοντάς μας στον υπό κατάρρευση ΕΟΠΠΥ ή σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες, στο ΙΚΑ.
Είναι ηλίου φαεινότερο, πως η νεότερη γενιά ήρθε η ώρα να συμμετάσχει ενεργότερα και αποφασιστικότερα στο πεδίο αντιπαράθεσης ενάντια στον μεγαλύτερο και ισχυρότερο αντίπαλο, που είχε ποτέ αντιμέτωπο ο δημοσιογραφικός κλάδος. Αυτόν που λίγοι κατονομάζουν και πολλοί απλά «εξορκίζουν».
Έναν αντίπαλο ανελέητο, χωρίς κανόνες, χωρίς δίκαιο και χωρίς έλεος. Ιδιαίτερα το τελευταίο να μη το ξεχάσετε ποτέ: «Χωρίς έλεος».
Ενας εχθρός που η μοναδική γλώσσα που καταλαβαίνει είναι αυτή της ισχύος. Ισχύ που μόνο ενωμένοι μπορούμε να την έχουμε.
Οποιον κι αποφασίσετε να επιλέξετε για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΔΟΕΑΠ, επιλέξτε τον όχι με κομματικά κριτήρια, αλλά με δημοσιογραφικά. Επιλέξτε τον μέσα από την καλή πάστα των δημοσιογράφων που ξέρει και έχει αποδείξει πως μάχεται, με μόνο σκοπό το κοινό καλό των ανθρώπων του Τύπου.
Γιατί στο επόμενο χρονικό διάστημα, δεν θα χρειαστούμε «αριθμολάγνους», «τεχνοκράτες» ή «αναγνωρίσιμους». Θα χρειαστούμε μαχητές και διπλωμάτες. Κάτι που δεν διδάσκεται στην οικονομία…
Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους συνυποψήφιους μου, μέσω ενός τίμιου και καθαρού αγώνα, που θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση από εδώ και εμπρός για τους δημοσιογράφους, μα παράλληλα και προειδοποίηση σε όσους μας πολεμούν «εντός και εκτός των τειχών» πως είμαστε ακόμα ζωντανοί, όρθιοι, έτοιμοι όσο ποτέ.
Για να (ξανά)θυμηθούν όσοι μας εχθρεύονται, πως οι δημοσιογράφοι έχουν μάθει να μάχονται. Είτε είναι ενεργοί, είτε άνεργοι, είτε συνταξιούχοι.
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Ο αγώνας δεν έχει χαθεί. Ούτε ο πόλεμος. Και να είστε βέβαιοι πως μέσα από αυτό τον ιδιότυπο πόλεμο που έχουμε να δώσουμε, μόνο ένα αποτέλεσμα θα είναι ανεκτό:
Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας έκλεψαν. Μέσα από το πορτοφόλι, την καρδιά μας και τη ζωή μας.
Σας ευχαριστώ
Μανώλης Κυπραίος