της Πόπης Χριστοδουλίδου / υποψήφιας για το Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ
Είναι πράγματι πολύ θλιβερό το γεγονός, πως, ακόμα και τώρα που - οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι απλήρωτοι σε πολλά ΜΜΕ ή οι κακοπληρωμένοι με μπλοκάκι, χωρίς δικαιώματα, που ακούραστοι εργάζονται σε διάφορα portal ατέλειωτες ώρες,
ή ακόμα και σε τηλεοπτικά κανάλια, ραδιοφωνικούς σταθμούς, εφημερίδες, αλλά και οι συνάδελφοι των κρατικών μέσων, με τον πελέκι πάνω από τα κεφάλια τους - ορισμένοι έβαλαν υποψηφιότητα στον ΕΔΟΕΑΠ ως πολιτικάντηδες ξεπερασμένοι μιας εποχής, που έχει ανεπιστρεπτί περάσει.
Οι πολιτικές τους όμως - τι πρωτοτυπία - ευθυγραμμίζονται απολύτως με την άγρια, ανάλγητη και «μοβόρικη» πολιτική της Ε.Ε για τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους. Και..
ακόμα κι αν το ήθελαν, δεν δύνανται σε καμιά περίπτωση να μην υπακούουν πιστά στα απάνθρωπα μνημόνια…
Και μάλιστα να επιχειρήσουν πολύ πιο αποφασιστικά και γρήγορα να πράξουν για το Ταμείο μας όσα παραγγέλνει η Τρόικα, μέσω των υπηρετών της, πρωθυπουργού, δύο αρχηγούς κομμάτων και υπουργών.
Η υγεία, όταν δεν την αντιμετωπίζεις σε ένα αυτοδιοίκητο Ταμείο ως ιερό αγαθό, που δικαιούνται ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος και η οικογένειά του, χωρίς προϋποθέσεις και περικόπτεις δαπάνες υγειονομικές ή επικουρικές συντάξεις, αντί να βρεις άλλες λύσεις για την σωτηρία του Ταμείου σου…
Τότε, το προς κάτω μοιάζει με «κανιβαλισμό» και ενσυνείδητη απανθρωπιά.
Και δημιουργεί και την σοβαρότατη υπόνοια - θες δεν θες - πως έχουν συμφωνήσει, πίσω από κλειστές πόρτες για πιθανή ένταξη στον ΕΟΠΥΥ.
΄Η για μια ακόμα πιο επικίνδυνη…κατηφόρα, την δημιουργία επαγγελματικού ταμείου. Πράγμα, που σημαίνει, πως όσες εισφορές καταβάλλεις, τόση… ακριβώς περίθαλψη, θα έχεις.
Με ζυγαριά και μέτρο, λοιπόν, το πολυτιμότερο αγαθό του εργαζόμενου και της οικογένειας του, η υγεία …
Φανταστείτε για λίγα δευτερόλεπτα πως όλα θα γίνουν στάχτες και αποκαΐδια. Ναι. Αλλά αυτοί, θα είναι πρόεδροι και για τα υπόλοιπα, δεν τους νοιάζει διόλου.
Ομιλούν για το αγγελιόσημο και ούτε και τώρα λένε την αλήθεια πως πρόκειται όχι φυσικά για κοινωνικό πόρο αλλά για «οιονεί εργοδοτική εισφορά».
Για τα αποθεματικά μας, δε, το κούρεμα Προβόπουλου και όλα τα άλλα, θέματα φλέγοντα για όλους μας όσοι διοίκησαν παλιότερα ή πρόσφατα αυτό το ταμείο, που αποτελεί το απάγκιο του εργαζόμενου στα ΜΜΕ, λένε πολλά. Για να μη σου εξηγήσουν στο… δια ταύτα τίποτα απολύτως.
Μπορούμε όμως να τους ανατρέψουμε όλους αυτούς, που μας εμπαίζουν με τον πιο προκλητικό τρόπο;
Μπορούμε.
Φθάνει να ανοίξουμε όλοι τα μάτια μας και να δούμε πόσοι άνεργοι ή συνταξιούχοι η πληρωμένοι με μισθό πείνας, συνάδελφοί μας έχουν ολότελα απελπιστεί.
Κοιτάτε τους συναδέλφους, δίπλα σας και πλησιάστε τους.
Σε αυτό τον κλάδο η πλειονότητα υποφέρει.
Ας μην εθελοτυφλούμε.
Και τις πληγές, που μας άνοιξαν, μόνο με πολιτικές ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, αγώνα, μάχης και πραγματικά φιλεργατικές, θα τις κλείσουμε.
Δεν είναι απλό και εύκολο.
Μπορούν να το κάνουν μαζί μας μόνο έντιμοι, αποφασισμένοι, απροσκύνητοι και μαχητές συνάδελφοι, που έχουν κότσια και θα ξεσηκώσουν όλο τον κλάδο, την ΠΟΕΣΥ και τις Ενώσεις.
Ακόμα κι αν ορισμένοι, «γνωστοί-άγνωστοι», προετοιμάζονται πυρετωδώς, να ντυθούν, τις απόκριες ή και ετεροχρονισμένα… «εφιάλτες», για να μας οδηγήσουν σε πραγματικά εφιαλτικές καταστάσεις, που δεν θα έχουν γυρισμό…
Η υπεράσπιση του αυτοδιοίκητου του ΕΔΟΕΑΠ και η υπεράσπιση του αγγελιόσημου θα γίνουν με αγώνα σκληρό και δίχως «υπόγεια» ραντεβού και συνωμοσίες.
Για μας, θα είναι το πιο κραυγαλέο μας «Μολών Λαβέ» και τότε έτοιμοι πια, θα ενώσουμε την φωνή μας με όλο τον εργαζόμενο λαό, για να τρέψουμε σε άτακτη φυγή τους δυνάστες μας.
Τίποτα δεν θα γίνει με μαγικά.
Οι μάχες θα δοθούν στους δρόμους, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Και αυτός ο σκληρός, μαχητικός, αποφασιστικός, αγώνας ζωής δεν έχει άλλη επιλογή.
Μόνο να είναι νικηφόρος.
Θέλουμε και απαιτούμε Ταμεία Υγείας και Επικούρησης, αλλά και Ασφάλισης, προς τα πάνω.
Και όχι …κλωτσιά στα πισινά, λιώσιμο από την μπότα των σε διατεταγμένη υπηρεσία κυβερνώντων υπηρετών.
Και… αργός, βασανιστικός, ασφυκτικός καθημερινός …θάνατος.
Ο ΕΔΟΕΑΠ έχει παράθυρο στον ήλιο.
Ας το ανοίξουμε!
Πόπη Χριστοδουλίδου
υποψήφια για το Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ
Είναι πράγματι πολύ θλιβερό το γεγονός, πως, ακόμα και τώρα που - οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι απλήρωτοι σε πολλά ΜΜΕ ή οι κακοπληρωμένοι με μπλοκάκι, χωρίς δικαιώματα, που ακούραστοι εργάζονται σε διάφορα portal ατέλειωτες ώρες,
ή ακόμα και σε τηλεοπτικά κανάλια, ραδιοφωνικούς σταθμούς, εφημερίδες, αλλά και οι συνάδελφοι των κρατικών μέσων, με τον πελέκι πάνω από τα κεφάλια τους - ορισμένοι έβαλαν υποψηφιότητα στον ΕΔΟΕΑΠ ως πολιτικάντηδες ξεπερασμένοι μιας εποχής, που έχει ανεπιστρεπτί περάσει.
Οι πολιτικές τους όμως - τι πρωτοτυπία - ευθυγραμμίζονται απολύτως με την άγρια, ανάλγητη και «μοβόρικη» πολιτική της Ε.Ε για τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους. Και..
ακόμα κι αν το ήθελαν, δεν δύνανται σε καμιά περίπτωση να μην υπακούουν πιστά στα απάνθρωπα μνημόνια…
Και μάλιστα να επιχειρήσουν πολύ πιο αποφασιστικά και γρήγορα να πράξουν για το Ταμείο μας όσα παραγγέλνει η Τρόικα, μέσω των υπηρετών της, πρωθυπουργού, δύο αρχηγούς κομμάτων και υπουργών.
Η υγεία, όταν δεν την αντιμετωπίζεις σε ένα αυτοδιοίκητο Ταμείο ως ιερό αγαθό, που δικαιούνται ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος και η οικογένειά του, χωρίς προϋποθέσεις και περικόπτεις δαπάνες υγειονομικές ή επικουρικές συντάξεις, αντί να βρεις άλλες λύσεις για την σωτηρία του Ταμείου σου…
Τότε, το προς κάτω μοιάζει με «κανιβαλισμό» και ενσυνείδητη απανθρωπιά.
Και δημιουργεί και την σοβαρότατη υπόνοια - θες δεν θες - πως έχουν συμφωνήσει, πίσω από κλειστές πόρτες για πιθανή ένταξη στον ΕΟΠΥΥ.
΄Η για μια ακόμα πιο επικίνδυνη…κατηφόρα, την δημιουργία επαγγελματικού ταμείου. Πράγμα, που σημαίνει, πως όσες εισφορές καταβάλλεις, τόση… ακριβώς περίθαλψη, θα έχεις.
Με ζυγαριά και μέτρο, λοιπόν, το πολυτιμότερο αγαθό του εργαζόμενου και της οικογένειας του, η υγεία …
Φανταστείτε για λίγα δευτερόλεπτα πως όλα θα γίνουν στάχτες και αποκαΐδια. Ναι. Αλλά αυτοί, θα είναι πρόεδροι και για τα υπόλοιπα, δεν τους νοιάζει διόλου.
Ομιλούν για το αγγελιόσημο και ούτε και τώρα λένε την αλήθεια πως πρόκειται όχι φυσικά για κοινωνικό πόρο αλλά για «οιονεί εργοδοτική εισφορά».
Για τα αποθεματικά μας, δε, το κούρεμα Προβόπουλου και όλα τα άλλα, θέματα φλέγοντα για όλους μας όσοι διοίκησαν παλιότερα ή πρόσφατα αυτό το ταμείο, που αποτελεί το απάγκιο του εργαζόμενου στα ΜΜΕ, λένε πολλά. Για να μη σου εξηγήσουν στο… δια ταύτα τίποτα απολύτως.
Μπορούμε όμως να τους ανατρέψουμε όλους αυτούς, που μας εμπαίζουν με τον πιο προκλητικό τρόπο;
Μπορούμε.
Φθάνει να ανοίξουμε όλοι τα μάτια μας και να δούμε πόσοι άνεργοι ή συνταξιούχοι η πληρωμένοι με μισθό πείνας, συνάδελφοί μας έχουν ολότελα απελπιστεί.
Κοιτάτε τους συναδέλφους, δίπλα σας και πλησιάστε τους.
Σε αυτό τον κλάδο η πλειονότητα υποφέρει.
Ας μην εθελοτυφλούμε.
Και τις πληγές, που μας άνοιξαν, μόνο με πολιτικές ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, αγώνα, μάχης και πραγματικά φιλεργατικές, θα τις κλείσουμε.
Δεν είναι απλό και εύκολο.
Μπορούν να το κάνουν μαζί μας μόνο έντιμοι, αποφασισμένοι, απροσκύνητοι και μαχητές συνάδελφοι, που έχουν κότσια και θα ξεσηκώσουν όλο τον κλάδο, την ΠΟΕΣΥ και τις Ενώσεις.
Ακόμα κι αν ορισμένοι, «γνωστοί-άγνωστοι», προετοιμάζονται πυρετωδώς, να ντυθούν, τις απόκριες ή και ετεροχρονισμένα… «εφιάλτες», για να μας οδηγήσουν σε πραγματικά εφιαλτικές καταστάσεις, που δεν θα έχουν γυρισμό…
Η υπεράσπιση του αυτοδιοίκητου του ΕΔΟΕΑΠ και η υπεράσπιση του αγγελιόσημου θα γίνουν με αγώνα σκληρό και δίχως «υπόγεια» ραντεβού και συνωμοσίες.
Για μας, θα είναι το πιο κραυγαλέο μας «Μολών Λαβέ» και τότε έτοιμοι πια, θα ενώσουμε την φωνή μας με όλο τον εργαζόμενο λαό, για να τρέψουμε σε άτακτη φυγή τους δυνάστες μας.
Τίποτα δεν θα γίνει με μαγικά.
Οι μάχες θα δοθούν στους δρόμους, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Και αυτός ο σκληρός, μαχητικός, αποφασιστικός, αγώνας ζωής δεν έχει άλλη επιλογή.
Μόνο να είναι νικηφόρος.
Θέλουμε και απαιτούμε Ταμεία Υγείας και Επικούρησης, αλλά και Ασφάλισης, προς τα πάνω.
Και όχι …κλωτσιά στα πισινά, λιώσιμο από την μπότα των σε διατεταγμένη υπηρεσία κυβερνώντων υπηρετών.
Και… αργός, βασανιστικός, ασφυκτικός καθημερινός …θάνατος.
Ο ΕΔΟΕΑΠ έχει παράθυρο στον ήλιο.
Ας το ανοίξουμε!
Πόπη Χριστοδουλίδου
υποψήφια για το Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ