Μια ακόμη μάχη για την επαναπρόσληψη του Θανάση Βογιατζή

Επιτροπή αγώνα στον χώρο του Τύπου του ΠΑΜΕ
Ενωτική Κίνηση Δημοσιογράφων

Δεκαπέντε  μήνες μετά την απόλυση του δημοσιογράφου Θανάση Βογιατζή, από τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Θεσσαλίας» γιατί δεν υπέγραφε ατομική σύμβαση εργασίας μείωσης του μισθού του κατά 20% – ενώ ήδη οι συνάδελφοί του, είχαν υπογράψει- δίνουμε σήμερα Παρασκευή 8 Φλεβάρη και στο Πρωτοδικείο Βόλου, μία ακόμη «μάχη» για την επαναπρόσληψή του. Διότι η απόλυση του δημοσιογράφου ήταν ξεκάθαρα συνδικαλιστική και πολιτική δίωξη και στόχο είχε να λείψει η αγωνιστική φωνή και πράξη που μπορούσε να μπεί φρένο στις απαιτήσεις του εργοδότη για μείωση των μισθών και μη τήρηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας, να προκαλέσει φόβο σε.. όποιον σκέπτονταν να αντιδράσει.
   To ΠΑΜΕ Τύπου επιβεβαιώθηκε όταν έλεγε το Νοέμβρη του 2011 όταν έγινε η συγκεκριμένη απόλυση ότι αυτή έχει άμεση σχέση με το  ότι η εργοδοσία της ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ θα προχωρούσε στην συνέχεια  στο πετσόκομα των δικαιωμάτων και των άλλων εργαζομένων της επιχείρησης. Έτσι η απόλυση έγινε εις βάρος του πλέον ασυμβίβαστου, ξεκίνησε από αυτόν που αποδεδειγμένα από την πολύ πρόσφατη εμπειρία, θα δημιουργούσε εστία αντίστασης, θα πρότεινε οργάνωση της πάλης και θα αντιστεκόταν για λογαριασμό του και των υπόλοιπων. Δεν είναι τυχαίο ότι η εργοδοσία της ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ κάτω από νέους εκβιασμούς, πιέσεις και ψευτοδιλήμματα προχώρησε και σε νέες μειώσεις μισθών το καλοκαίρι του 2012.

Εδώ και καιρό έχουμε καταγγείλει δεκάδες άλλες απολύσεις, που μάλιστα κάποιες έγιναν και με το νόμο Κατσέλη (μειωμένη αποζημίωση) και έχουμε προειδοποιήσει ότι η κατάσταση θα συνεχιστεί, θα οξυνθεί. Όσο η καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται, η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, κυρίως της ανθρώπινης εργασίας με τη μορφή της απόλυσης θα κλιμακώνεται. Αλλά και με άλλες μορφές, όπως δουλειά εκ περιτροπής, μείωση μισθών, μαύρη εργασία, ατομικές συμβάσεις, καθυστερήσεις πληρωμών, που χαμηλώνουν το εργατικό κόστος, αφήνουν στους εργοδότες ακόμη και σε μέρες οικονομικής κρίσης σημαντικά κέρδη. Ήδη οι εργοδότες στον χώρο του Τύπου σε όλη την Κεντρική Ελλάδα, όταν κάνουν, εάν κάνουν, νέες προσλήψεις, δίνουν «μισθό» μέχρι 500  ευρώ, ενώ η αναγκαιότητα για ΣΣΕ αποτελεί πλέον τη μοναδική αναγκαιότητα.
   Η εργοδοσία όμως βρίσκει και τα κάνει. Όσο έχει δίπλα της, συνδικαλιστικές ηγεσίες που δε θέλουν και δε μπορούν να ορθώσουν ανάστημα γιατί είναι ταγμένες σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης, που λένε ότι «δε γίνεται διαφορετικά», που «στέκεται προσοχή στη νομιμότητα των Μνημονίων» που δεν πιστεύει στην αγωνιστική στάση αλλά αποθεώνει τις δημόσιες σχέσεις, αποδεχόμενη την αντίληψη ότι θα υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες μερικών απολύσεων…
 Όσο οι εργαζόμενοι δέχονται οι ίδιοι να εκχωρούν τα δικαιώματά τους, τόσο ο οδοστρωτήρας θα προχωρά και θα ισοπεδώνει κι άλλους. Αν δε σηκώσουμε κεφάλι θα έρθει η σειρά μας. Χρειάζεται ξεσηκωμός, τα μέτρα να μπλοκάρονται τη στιγμή που παίρνονται, με τον ίδιο αποφασιστικό τρόπο που παίρνονται.
   Οι εργαζόμενοι στα  ΜΜΕ έχουν ήδη αρκετή εμπειρία. Οι λογικές του «εφικτού», του «μικρότερου κακού», του συμβιβασμού, οδηγούν στην καταστροφή. Όσοι ασφυκτιούν κάτω από τις συνέπειες της βάρβαρης πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου, πρέπει να ξεπεράσουν δισταγμούς και αναχώματα και να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση μαζικών Γενικών Συνελεύσεων και αγώνων, με περιεχόμενο που απαιτεί η υπεράσπιση των δικών τους πραγματικών συμφερόντων. Με ενότητα, αλληλεγγύη και βάζοντας στο στόχαστρο τις αιτίες των προβλημάτων, σε συμπαράταξη με όσους αγωνίζονται για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ.
   Οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεσή τους στα χέρια τους και να επιβάλουν την αγωνιστική διεκδίκηση νέων ΣΣΕ που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες. Θέτοντας ταυτόχρονα επί τάπητος και το πρόβλημα της κατευθυνόμενης ενημέρωσης σε βάρος του ελληνικού λαού και διεκδικώντας την ολόπλευρη και ουσιαστική ενημέρωση, ως στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα. Κόντρα και στις συμβιβασμένες ηγεσίες. Αυτός είναι ο δρόμος.