Κρανιδιώτης προς Ρασκόλνικοφ: «Ευχαρίστως, αλλά πού να τον βάλουμε; Α, έχω όμως μια κούτα από τηλεόραση (ασπρόμαυρη). Αν τον διπλώσεις πριν παγώσει, θα χωράει».
Ομολογώ, δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με το θέμα. Ομως η εμφάνιση του κ. Κρανιδιώτη στην.. τηλεόραση του Σκάι και η επιμονή του ότι άριστα έπραξε και άριστα απάντησε - ε, τι να πω; Και να θες να αγιάσεις, κολάζεσαι!
Επιπλέον, στη σελίδα του στο τουίτερ υπάρχουν τα ίδια ακριβώς «επιχειρήματα», το ίδιο ακριβώς νταηλίκι, η ίδια ακριβώς μαγκιά. Ούτε λίγο ούτε πολύ, και τηλεοπτικά και διαδικτυακά ο κ. Κρανιδιώτης υποστηρίζει ότι:
Ο διαδικτυακός του συνομιλητής είναι «τρολ» και «καλικάντζαρος». (Ας το εξηγήσουμε αυτό για όσους δεν γνωρίζουν τη διαδικτυακή ορολογία. Το τρολ προέρχεται από τη σκανδιναβική μυθολογία, αλλά η σημασία του στα social media είναι η εξής: Τρολ λέμε τους χρήστες που εσκεμμένα παρενοχλούν, χλευάζουν, χυδαιολογούν, επιτίθενται, υβρίζουν, με μόνο στόχο να εξαγριώσουν και να προκαλέσουν ακραίες συμπεριφορές στους συνομιλητές τους. Δεν πιστεύουν απαραίτητα αυτά που λένε. Γράφουν μόνο και μόνο για να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις. Στην αργκό του Διαδικτύου «τρολιά» είναι η πράξη του τρολ. Εναλλακτικά, το τρολ αποκαλείται και «καλικάντζαρος».)
Κύριε Κρανιδιώτη, ας πάω με τα νερά σας. Και ας δεχτώ ότι ο συγκεκριμένος χρήστης είναι τρολ. Ολοι όσοι αλληλεπιδρούμε διαδικτυακά, ξέρουμε πως τα τρολ μάς την πέφτουν από δέκα μπάντες. Τι κάνουμε, λοιπόν, σε αυτές τις περιπτώσεις; Τα γράφουμε ίσως, κύριε Κρανιδιώτη μου; Τα προσπερνάμε ίσως; Τα αγνοούμε ίσως; Αδιαφορούμε ίσως; (Ετσι κι αλλιώς, τα περισσότερα τρολ είναι πανηλίθια. Η αληθινή τρολιά θέλει τέχνη.) Αν δεν το κάνουμε, τότε λειτουργούμε με δύο μέτρα και δύο σταθμά: Τα τρολ που συμφωνούν μαζί μας είναι «χρήστες του Διαδικτύου». Τα τρολ που διαφωνούν μαζί μας είναι «καλικάντζαροι του κερατά»!
Ομως ένας χρήστης που γράφει το συγκεκριμένο γιατί είναι τρολ, αλήθεια; Επειδή έκανε μαύρο χιούμορ; Επειδή εξέφρασε την απόγνωσή του με έναν ακραίο, αιρετικό τρόπο; Για να ξαναδούμε λίγο το τουίτ. Τι μας λέει - ή μάλλον τι ΣΑΣ λέει - εδώ ο ποιητής:
«Βία είναι ο γέρος μου που πάει στον γιατρό και βρίσκει ταμπελάκι ότι τέλειωσαν οι 10 δωρεάν επισκέψεις! Αν πεθάνει, θα σ' τον φέρω!».
Βία είναι, κύριε Κρανιδιώτη. Τρολιά ΔΕΝ είναι. Οπως βία είναι ο τρόμος του γονιού να μην αρρωστήσει το παιδί του και δεν μπορεί να του αγοράσει φάρμακα. Βία είναι τα παγωμένα σχολεία, νοσοκομεία, ιδρύματα. Βία είναι οι 400.000 οικογένειες χωρίς ούτε έναν εργαζόμενο.
Ναι, κύριε Κρανιδιώτη. Βία είναι. Τρολιά δεν είναι! Πολίτης είναι. Καλικάντζαρος δεν είναι. Απλό. Ξεκάθαρο. Συνεννοηθήκαμε; Οχι; Δεν πειράζει, μια άλλη φορά.
Λέτε και ξαναλέτε ΤΟ επιχείρημα: Οτι εσείς απαντάτε ΕΠΩΝΥΜΑ και ο συνομιλητής σας ΑΝΩΝΥΜΑ. Αχ, κρίμα που δεν ενημερώσατε έγκαιρα το τουίτερ να αλλάξει τους κανονισμούς του! Να το κάνατε παραγγελία, ταμάμ όπως σας βολεύει εσάς, σαν την πίτσα με το μέτρο, ένα πράμα.
Συγγνώμη, πάμε καλά; Πόσο άκυρη είναι αυτή η καραμέλα; Κι εγώ με ονοματεπώνυμο γράφω, άνθρωπέ μου. Αυτό τι σημαίνει; Η ανωνυμία είναι δικαίωμα του κάθε χρήστη! Εσείς όταν ανοίγατε λογαριασμό στο τουίτερ δεν το ξέρατε αυτό; Πάθατε πολιτισμικό σοκ με τόσα ψευδώνυμα γύρω σας;
Και γιατί ανοίξατε λογαριασμό, στην τελική; Σας έστριψε κανένας το μπράτσο στην πλάτη; Σας είπε πως θα σας τσιμεντώσει στην παραλιακή; Σας απείλησε; Σας εκβίασε; Και βγαίνετε και λέτε στην τηλεόραση (και το μεταφέρω επί λέξει):
- Ηταν τρολ! Καλικάντζαρος! Κάποιος με ψευδώνυμο, μια σκιά! Δεν πρόσβαλα κανέναν πολίτη!
Πολίτη προσβάλατε, κύριε Κρανιδιώτη. Το άτομο με ψευδώνυμο πολίτης είναι! Το άτομο με ψευδώνυμο σε αυτή τη χώρα ζει! Το άτομο με ψευδώνυμο στα σκατά κολυμπάει και προσπαθεί να επιβιώσει.
Το άτομο με ψευδώνυμο είναι πολίτης, κύριε Κρανιδιώτη. Δεν είναι καρτούν. Καρτούν είναι όποιος ακόμα και τώρα δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Δεν έχει συναίσθηση τι λέει και τι κάνει. Είτε είναι σύμβουλος και φίλος του Πρωθυπουργού είτε δεν είναι...
Προτού γράψω αυτό το κείμενο διάβασα με προσοχή τα προφίλ των δύο «αντιδίκων» (που και οι δύο με ακολουθούν, όπως είδα σήμερα, στο τουίτερ). Και του Φαήλου Κρανιδιώτη και του Ρασκόλνικοφ (ψευδώνυμο εμπνευσμένο από τον ήρωα του Ντοστογιέφσκι στο «Εγκλημα και τιμωρία»). Θα μου επιτρέψετε να κλείσω με μια προσθήκη σε δικό μου τουίτ που γράφτηκε πριν από μερικούς μήνες:«Η ανωνυμία στο τουίτερ μεγιστοποιεί ό,τι φέρνει κανείς απ' το σπίτι του. Αλλος ευφυΐα, οξυδέρκεια, χιούμορ και άλλος χυδαιότητα, κόμπλεξ, κατινιά».
Και η επωνυμία - να προσθέσω εδώ!
Eλενα Ακριτα / Τα Νέα
- Διαβάστε εδώ για τη νέα κόντρα που ξέσπασε στο Twitter ανάμεσα στον Κρανιδιώτη και στην Ακρίτα με αφορμή το άρθρο της γνωστής δημοσιογράφου
