Αν είναι έτσι όπως τα περιγράφει η Νανά Νταουντάκη στο fb, τότε oι άνθρωποι πρέπει να είναι για τα σίδερα. Δεν μπορεί να συλλαμβάνεις τον «ακτήμονα» Ηλία Προβόπουλο μόνο και μόνο επειδή φωτογράφιζε έναν απο τους πλανόδιους καλλιτέχνες του δρόμου που κερδίζουν τα προς το ζείν βαμμένοι σαν κλόουν.
Η βασική ενασχόληση του Ηλία Προβόπουλου είναι η συγγραφή και η φωτογράφηση. Ο Ηλίας έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα, έχει «αλωνίσει» νησιά, νησάκια, βουνά και λαγκάδια, έχει γράψει δεκάδες ταξιδιωτικά κείμενα και έχει φωτογραφίσει από τους γέρους στο καφενείο του τελευταίου ορεινού χωριού της Ελλάδας, ως τη γάτα της γειτόνισσας και την αντιφασιστική διαδήλωση στην Αθήνα...
Τα «σαίνια» του αστυνομικού τμήματος Ακροπόλεως όμως τον συνέλαβαν..
,όπως γράφει η Νταουντάκη, γιατί φωτογράφιζε στο... δρόμο. Τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα και όταν παρενέβη η ΕΣΗΕΑ για αυτή την παράλογη σύλληψη, ο επικεφαλής του αστυνομικού τμήματος είπε πως δέχεται... πιέσεις!
Γράφει η Νταουντάκη: «Όταν παρενέβη, μετά απο συνεννόηση που είχαμε, άνθρωπος απο την νομική υπηρεσία της ΕΣΗΕΑ ο προϊστάμενος του τμήματος το θεώρησε... πίεση. Όταν το θέμα άρχισε να παίρνει διαστάσεις, δικαιολογήθηκαν ότι τον κράτησαν απλώς για εξακρίβωση στοιχείων. Μπράβο ρε παιδιά. Αφήστε έξω τους ρατσιστές δολοφόνους και πιάστε τους φωτογράφους»...
"Με τους αστυνομικούς εν υπηρεσία, οι σχέσεις μου είναι πάντα τυπικές και μάλλον αδιάφορες. Έχω μια άποψη για το έργο που κάνουν και την κρατάω για μένα και εκφράζομαι κριτικά μου μόνο πάντως όταν υπάρχει αποχρών λόγος και κυρίως πάνω στη δουλεια. Γενικά προσπαθώ να μην έχω πολλά πάρε δώσε μαζί τους γιατί δεν θέλω να μπαίνω σε ατέρμονες διαλόγους μαζί τους για να καταλήξουμε στο αυτονόητο.
Κατά συνέπεια λοιπόν δεν έχω συλληφθεί ποτέ γιατί δεν έκανα κάτι που να τους έδινα αυτό το δικαίωμα. Να όμως που τους το έδωσα σήμερα το απόγευμα στην πλατεία Μοναστηρακίου, όταν έβαλα δυο άντρες της ΕΛΑΣ στο κάδρο μιας φωτογραφίας που έκανα. Το γεγονός τους ενόχλησε και ακολούθησε η συλληψή μου και με διέταξαν να τους ακολουθήσω στο τμήμα.
Πως έγινε το πράγμα: Είχα εστιάσει στο σώμα ενός από αυτούς τους επαίτες που βάφονται λευκοί και με αυτό τον τρόπο βγάζουν τα προς το ζειν. Τον ίδιο τον έχω ξαναφωτογραφίσει πολλές φορές δίνοντάς του πάντα κάτι για να μη με καταριέται, αλλά σήμερα ήθελα να τον ξαναφωτογραφίσω γιατί είχε ένα εξαιρετικό φως πάνω του κι ακόμη κρατούσε κι ένα μπουκέτο με πολύχρωμα λουλούδια που έσπαγε το παγωμένο άσπρο του δέρματός του.
Έτσι ήρθαν κοντά μου και μού ρώτησαν αυστηρά γιατί τους φωτογράφησα και να σβήσω αμέσως τη φωτογραφία. Τι να τους πω τώρα γιατί φωτογράφησα; Τους είπα πως δεν είναι μέσα στο κάδρο, αλλά τίποτα αυτοί. Μας φωτογράφισες, έλεγαν και επέμεναν να ανοίξω τη μηχανή να δούνε τι έκανα. Τους είπα πως είμαι δημοσιογράφος, κάνω δουλειά και πως μπορώ να φωτογραφίζω ότι θέλω και φυσικά έχω κάποια κριτήρια πάνω σε αυτό το έργο και ότι δεν θα εκτελούσα την εντολή τους να σβήσω τη φωτογραφία.
Τότε πάμε στο τμήμα, λένε και με πήραν, χωρίς χειροπέδες γιατί θα ήταν ντροπή για μένα να κυκλοφορώ έτσι, είπαν ευγενικά, να περπατάμε την Ερμού που ήταν τίγκα στον κόσμο και φτάσαμε στο τμήμα Ακροπόλεως, στην οδό Κολοκοτρώνη και με παρέδωσαν στον αξιωματικό υπηρεσίας.
Να μην σας πολυλογώ, από εκεί πήρα τη συνάδελφο Νανά Νταουντάκη που είχα το τηλεφωνό της μαζί μου κι εκείνη συνεννοήθηκε με τη νομική σύμβουλο της ΕΣΗΕΑ Χρύσα Σαλαβράκου με την οποία μιλήσαμε κατόπιν και μου είπε τι να κάνω.
Στο μεταξύ η ίδια μίλησε με κάποιους ανώτερους στην ΕΛΑΣ και σε λίγο με άφησαν ελεύθερο αφού πρώτα χρειάστηκε ένα μισάωρο να μιλήσω για αυτονόητο που λέγαμε."
