Ouzoubourou blues

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Πολύ καιρό είχα ν’ ασχοληθώ με την Ουζουμπούρου, πολύ καιρό είχα να την πιάσω στο στόμα μου. Χτύπησαν όμως τα ταμ-ταμ της ζούγκλας, ανέβηκαν ψηλά στον ουρανό τα σήματα καπνού, και πώς θα μπορούσα να τα αγνοήσω; Τα media της Ουζουμπούρου με καλούν. Και αυτή τη φορά η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμη. «Θα καεί το καλύβι μας», λένε έγκυροι αναλυτές και δεν μπορώ, παρά να συμμεριστώ τις ανησυχίες τους.
Οι φήμες, βλέπετε, διογκώνονται. Κι ο τελευταίος ακόμη κροκόδειλος γνωρίζει πως τα πράγματα δεν πάνε καλά στα κορυφαία ΜΜΕ της Ουζουμπούρου, πως είναι αδύνατον να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους και πως δυσκολεύονται σφόδρα να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Είμαστε μάλιστα σε μια εποχή όπου χάνουν λεφτά ακόμη και οι κάποτε κερδοφόροι κλάδοι. Κάποτε ήξερες ας πούμε ότι το..
κυνήγι αντιλόπης σ’ έβαζε μέσα, αλλά θα τα ‘βγαζες τα σπασμένα από την καλλιέργεια μπανάνας. Τώρα, πάει κι αυτό.
Και κάπως έτσι φουντώνει το κουτσομπολιό. Δεν είναι λίγοι οι μάγοι-γιατροί που επιμένουν ότι ένα μεγάλο συγκρότημα θα υποβάλει συντόμως αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 66 -κάτι σαν το δικό μας άρθρο 99 αλλά ανάποδο, γιατί η Ουζουμπούρου είναι στο Νότιο Ημισφαίριο. «Δεν υπάρχουν μπικικίνια», λένε και υποστηρίζουν ότι επίκειται στάση πληρωμών. Ξεχνούν βέβαια ότι μπικικίνια δεν υπήρχαν ποτέ ούτε στον Τύπο εν γένει ούτε στο συγκεκριμένο συγκρότημα και πάντοτε απαιτείτο να ανευρεθεί ο θησαυρός του Σολομώντα για να εξασφαλισθούν οι θέσεις εργασίας και τα συμφέροντα των φυλάρχων.

Αυτή τη φορά, λοιπόν, ο θησαυρός ονομάζεται «ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών». Ως γνωστόν, εδώ και καιρό καταπλέει διεθνής βοήθεια για τη σκληρά δοκιμαζόμενη Ουζουμπούρου και σύντομα θα φτάσει στις ακτές της. Δισεκατομμύρια κεφάλια βόδια θα αποβιβαστούν στη χώρα και οι τράπεζες θα ενθυλακώσουν τη συντριπτική πλειοψηφία τους. Κι ύστερα θ’ αρχίσει το νταλαβέρι. Θα πάει, για παράδειγμα, ο φύλαρχος ο ζόρικος, ο μπελαλής και θα πει στον τραπεζίτη: «Σου χρωστάω διακόσια μύρια βόδια. Όπως πολύ καλά γνωρίζεις, ούτε στον ύπνο σου δεν θα τα δεις. Δεν μου τραβάς ένα κουρεματάκι κομψό, να τα πάμε στα πενήντα μύρια, άντε εξήντα, ν’ αρχίσω να σε ξεπληρώνω, να δείξεις κι εσύ πρόσωπο;» Τι θα κάνει ο τραπεζίτης λέτε; Θα στυλώσει τα σανδάλια στο πάτωμα ή θα ακολουθήσει την παροιμία «κάλιο πέντε βόδια και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι»;
Προσωπικά κλείνω περισσότερο προς τη δεύτερη εκδοχή. Κι αφού ντιλάρει ο φύλαρχος, τον βλέπω να τα χωρίζει τα κοπάδια του. Από εδώ οι μόσχοι οι σιτευτοί και από εκεί κάτι παλιογελάδες σκέτη φύρα. Ειδικά τα ζωντανά εισαγωγής, ακούγεται ότι θα τα πάρει στην πριβέ του τη μάντρα και θα τα καλοταΐσει, ενώ τα υπόλοιπα θα ξυλιάζουν στο αγιάζι. Θα υποφέρουν το αναγνωρίζω, αλλά δεν τα βλέπω να τινάζουν τα πέταλα. Κι αυτό γιατί κάθε φύλαρχος χρειάζεται να έχει το κεφάλι του ήσυχο.
Από τότε που μπήκε φυλακή ένας πρώην υπουργός της Ουζουμπούρου, όλοι όσοι έχουν κατά καιρούς ανακατευτεί με την εξουσία αυτής της ειδυλλιακής χώρας, φροντίζουν να παίρνουν τα μέτρα τους. Διότι όπως λέει και μια παλιά αφρικάνικη παροιμία, άμα δεν έχεις νερό να ποτίσεις τις παπάγιες σου θα πρέπει να ζητήσεις απ’ τον γείτονα. Κι ο γείτονας θα στο χρεώσει διπλό και τρίδιπλο.

- από το propolitix.gr/