- Τα ΜΜΕ της νέας εποχής: Το ποντίκι που τρυπώνει, άρθρο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου.
Το κενό της πολιτικής στήριξης της ανερχόμενης Αριστεράς σχεδιάζουν να καλύψουν όχι μία αλλά δύο νέες εφημερίδες. Την ίδια στιγμή, το επόμενο βήμα στα ΜΜΕ –όταν δεν θα είναι πια κυβέρνηση– αναζητεί και η Δεξιά. Το μνημόνιο, κοντά στα άλλα, αλλάζει και τον χάρτη των ΜΜΕ.
- Γη και ύδωρ στους τραπεζίτες, ρεπορτάζ του Αυγουστίνου Ζενάκου.
Σε βαρέλι δίχως πάτο έχει αναδειχθεί το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, στο οποίο έχουν δοθεί ήδη χρήματα ισοδύναμα με τα 2/3 του χρέους της Ελλάδας. Στη συνέχεια, μέσα από αλλεπάλληλες συγχωνεύσεις, το σχέδιο κυβέρνησης-τρόικας είναι να προκύψουν τρεις ή τέσσερις ιδιωτικές υπερ-τράπεζες. Ποιοι κερδίζουν; Οι γνωστοί: Λάτσης, Σάλλας, Κωστόπουλος...
- Τα θολά νερά των επιχειρήσεων Αλαφούζου – Μέρος Γ’, ρεπορτάζ του SPY - Jungle Report. Μετά την αλλαγή της κυβέρνησης στη Ρουμανία, ο Γιάννης Αλαφούζος κινδύνεψε όχι μόνο με μεγάλο οικονομικό πλήγμα αλλά και με ποινική δίωξη για απάτη. Η σωτηρία βρέθηκε στο πρόσωπο..του στρατηγού Γρυλλάκη, κατηγορουμένου τότε για το σκάνδαλο των υποκλοπών...
- Το κοινό σύνδρομο Ομπάμα-Ρόμνεϊ, προεκλογική ανάλυση του Άρη Χατζηστεφάνου.
Οι αμερικανικές εκλογές θυμίζουν το ανέκδοτο με το άσπρο και το μαύρο πρόβατο: Ο Ρόμνεϊ θα τσακίσει τους φτωχούς, θα διαλύσει τα τελευταία ψήγματα κράτους πρόνοιας και θα κλιμακώσει τις αμερικανικές επιθέσεις στο εξωτερικό. Και ο Ομπάμα τι θα κάνει; Ακριβώς τα ίδια.
- Από τα βασανιστήρια (που έγιναν) στο πραξικόπημα (που δεν έγινε): Το σύστημα της καταστολής – Μέρος Α’, ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου.
Από την ακραία αστυνομική βία ως τις διαρκείς απειλές για «εκτροπή», η αυταρχική καταστολή του κράτους δεν είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς τυχαίων περιστατικών αλλά η απάντηση στην κοινωνική αναταραχή, η σκληρή έκφραση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης.