Ο Κασιμάτης επανήλθε σήμερα στην Καθημερινή εκθέτοντας τις (πιο λάϊτ) απόψεις του σχετικά με τη βία και τη δράση. Όπως όμως γράφει και κάποιος σχολιογράφος δυστυχώς για πάρα πολύ κόσμο από εδώ και μπρος ο Κασιμάτης θα είναι ο δημοσιογράφος-που-είπε-ευχαριστώ-στη-Χρυσή-Αυγή. Αυτά έχει η ζωή mein liebe, herr Kasimatis...
Στις απόψεις Κασιμάτηυπό τον τίτλο Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία ξεχωρίσαμε το σχόλιο της Μαντάμ Σουσούς -στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής- και το παραθέτουμε αυτούσιο:
Ήμουν σίγουρη ότι το άρθρο σας θα προκαλούσε πάταγο!
Το κείμενό σας, όπως πολλά έργα μεγάλων συγγραφέων, έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Σε πρώτο επίπεδο, η βία της ακροδεξιάς προκαλεί περισσότερες αντιδράσεις από αυτήν της αριστεράς• ας το εκμεταλλευθούμε λοιπόν για να πατάξουμε κάθε είδος βίας (από καταλήψεις έως ρατσιστικές επιθέσεις). Σε δεύτερο επίπεδο, η βία της ακροδεξιάς είναι απόρροια της στάσης της αριστεράς, πράγμα που άλλωστε επιβεβαιώνεται και από την Ελληνική ιστορία (π.χ. η επανάστασις του 1967 ως αυτονόητη αντίδραση στην ασυδοσία των κομμουνιστών)• ας πατάξουμε λοιπόν τα μιάσματα της αριστεράς για να χτυπήσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του! Σε τρίτο επίπεδο, αν συνεχισθεί η ευνοϊκή μεταχείριση της αριστεράς (σε σύγκριση με την ακροδεξιά που ανέκαθεν διωκόταν) ο αστικός κόσμος κινδυνεύει να επικροτήσει ανοικτά τις πρακτικές της Χ.Α. και να εκβαρβαρισθεί. Περιττό να πω ότι όλα με βρίσκουν σύμφωνη.
Δυστυχώς, κάποιοι στερούνται κοινής λογικής. Χθες περπατούσα στο Κολωνάκι, όπου συνάντησα μία παρέα παλαιών συμφοιτητών μου και νυν πανεπιστημιακών, αριστερών πεποιθήσεων (πώς αλλιώς θα έκαναν καριέρα στα αριστεροκρατούμενα ΑΕΙ;). Καθώς συζητούσαμε για το άρθρο σας, κάποιοι εξέφρασαν ενστάσεις για το ύφος και το περιεχόμενο. Και τι δεν άκουσα, κύριε Κασιμάτη μου! Ότι το προκλητικό ύφος είναι υπολογισμένο ώστε να προκαλέσει ακραίες αντιδράσεις οι οποίες θα εκθέσουν τους διαφωνούντες (αυτό που οι νεολαίοι ονομάζουν “trolling”). Ότι πίσω από την ευπρεπή διατύπωση κρύβεται η χυδαία ρητορική του τύπου “ε ρε Jumbo που σας χρειάζεται” και η εμφυλιοπολεμική πόλωση που κυριαρχεί στον δημόσιο διάλογο. Και ότι “το ύφος δημοδιδασκάλου και η σαπίλα που αναδύεται από το άρθρο εξηγούν εν μέρει γιατί η ελληνική Δεξιά απέχει παρασάγγας από την ευρωπαϊκή φιλελεύθερη παράταξη που ο ίδιος ο κ. Κασιμάτης διαλαλεί ότι ονειρεύεται”. Αν είναι ποτέ δυνατόν! Δεν μπήκα ούτε καν στον κόπο να απαντήσω και κατευθύνθηκα στη μονοκατοικία μου στο Παλαιό Ψυχικό.
Εκεί διάβασα και κάποια σχόλια αναγνωστών, οπότε και επιβεβαίωσα την πεποίθησή μου για την πνευματική ανωτερότητα των Δεξιών έναντι των αριστερών. Ως συνήθως, τα σχόλια των αριστερών διέποντο από συναισθηματισμό, “αντιφασιστικά” κλισέ και λαϊκίστικες κορώνες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων (τι καλύτερο να περιμένει κανείς από την πλέμπα;). Αντιθέτως, τα σχόλια των Δεξιών αναγνωστών προκάλεσαν τον θαυμασμό μου. Τι ψυχραιμία, τι βάθος σκέψης (π.χ. αναφορές στον Στάλιν), τι πλούσια επιχειρηματολογία (π.χ. Marfin), quel esprit! Χαίρομαι που η αστική τάξη της χώρας αφυπνίζεται και σχηματίζει ένα πανίσχυρο μέτωπο απέναντι στην αριστερή λαίλαπα! Και για αυτό, πράγματι οφείλω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στην Χρυσή Αυγή!