@ Ευτυχώς που δεν υπάρχουν πια τα «εκβιαστολόγια», που λέει κι ο κ. Σφακιανάκης της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Τώρα πια δεν είναι chic οι εκβιασμοί και οι απειλές. Αρκεί να διοχετεύσεις σε ένα site, ένα blog, ένα οτιδήποτε τελοσπάντων, ότι ο τάδε παρουσιαστής ξόφλησε. Ή ότι η ομάδα τραβάει και με τους αναπληρωματικούς. Και η δουλειά έχει γίνει.
@ Σχολές δημοσιογραφίας. Η ιστορία της ζωής τους. Κάθε χρόνο τα ίδια. «Φίρμες» – κράχτες που δεν πατάνε ποτέ, βιβλία – φαντάσματα, σημειώσεις στο πόδι και ένας σκασμός λεφτά για ένα αβέβαιο – έως και ανύπαρκτο – επαγγελματικό μέλλον. Πόσο πια;
@ Ακόμη και αν ο αθώος αναγνώστης διαφωνήσει με τον εκδότη, η αλήθεια είναι ότι παρά τις.. φιλότιμες προσπάθειες του τελευταίου διαστήματος που γίνονται από τον διευθυντή των εντύπων, Παύλο Παπαδόπουλο και παρά τα αρκετά – κάποια εξ αυτών, εξαιρετικά – ρεπορτάζ του «ΒήΜαgazino», κάποιες στήλες (κι είναι αρκετές), συντηρούνται εδώ και καιρό από τη χολή. Από το ρεπορτάζ, πάντως, σε καμία περίπτωση.
-από το mediablog