Το σκηνικό είναι λίγο παλιό, πάνε μερικές εβδομάδες τώρα, έχει όμως την αξία του να το αναφέρουμε. Αφορά άλλωστε και δύο (πολύ καλούς) ραδιοφωνικούς παραγωγούς, τον Γρηγόρη Ψαριανό και τον Χριστόφορο Ζαραλίκο που τυγχάνουν, όχι μόνο φίλοι, όχι μόνο ΑΕΚτζήδες, αλλά και θαμώνες στο «MG», ένα μικρό μπαράκι στην πλατεία Μαβίλη. Εκεί πηγαίνω συχνά κι εγώ, αποτελεί το στέκι μας.
Ένα βράδυ λοιπόν ο Ψαρ. είχε τη φαεινή ιδέα να φέρει μαζί του τον βουλευτή της Δημοκρατικής Αριστεράς, Νίκο Τσούκαλη. Αυτό ακριβώς σημαίνει κακές παρέες (που μας έλεγαν να προσέχουμε να μην κάνουμε όταν ήμασταν μικροί). Τα συνηθίζει κάτι τέτοια ο Γρηγόρης, μια φορά προσκάλεσε στο «MG» και τον Μάκη Βορίδη (ευτυχώς που έλειπα και δεν μου χάλασε το βράδυ). Πως δεν έσκασε μύτη και με τον Πάγκαλο, απορώ (τον Θόδωρο...).
Έπεσαν όμως και οι δύο στην περίπτωση, Τσούκαλης και Ψαριανός ενοοώ. Ο Χριστόφορος είχε πιει εκείνο το βράδυ δυόμιση ολόκληρες μπύρες! Σας φαίνονται λίγες αλλά γι' αυτόν θεωρείται κάτι..
τέτοιο πολύ extreme, μπορεί να πιστεύει πως έφτασε ως τα όρια του... αλκοολισμού. Δεν έχασε την ευκαιρία -μπορούσε να κάνει και αλλιώς με τόσες μπύρες- ο Χριστόφορος για να τους την «πει»: «Βρε Γρηγόρη, γιατί το κάνεις; Εδώ είναι το σπίτι μας, σε ανεχόμαστε εσένα (σ.σ.: το έλεγε χαριτολογώντας), πρέπει να ανεχτούμε και άλλους βουλευτές (σ.σ.: το έλεγε απολύτως σοβαρά); Ή, μήπως, θέλεις να αρχίσουν τα γιαούρτια;». Ο κύριος Τσούκαλης χαμογέλασε. «Εμένα μου αρέσουν τα γιαούρτια με φρούτα» είπε σαρκαστικά στον Ζαραλίκο, ο οποίος έδειχνε να τα «παίρνει στο κρανίο» όλο και περισσότερο. Και κάτι του είπε του στυλ «εσένα δεν σου μίλησα», ή κάτι ανάλογο τέλος πάντων.
Πολύ μου άρεσε το όλο σκηνικό. Ένα σκηνικό που δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μία εικόνα του μέλλοντος. Ένα σκηνικό που μαζί με τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα αφορά κι εκείνους της ΔΗΜΑΡ. Και μην βρείτε την ευκαιρία να μου αντιτείνετε την άποψη πως τα γιαούρτια αποτελούν μία μορφή βίας. Συμφωνώ κι επαυξάνω, αρκεί να μην μιλάμε για πολιτικούς (και δη ξεπουλημένους - δεν αναφέρομαι φυσικά σε Τσούκαλη και Ψαριανό). Όταν ο άλλος, ο επαγγελματίας πολιτικός, γίνεται dealer, σιγά μην μας ενοχλήσει ένα γιαούρτι. Κάποιους προσωπικά δεν θα τους πείραζε αν έπεφτε και ένα χέρι ξύλο σε ορισμένους -όχι πως θα έκανα εγώ ποτέ κίνηση, μην τρελαθούμε- αν και προσωπικά κατανοώ πως δεν είναι πράξη... politically correct. Δεν είναι σωστό και δεν πρέπει. Ναι, ναι, όντως.
Η άσκηση σωματικής βίας είναι απολύτως καταδικαστέα. Σε αντίθεση με (διόλου παράνομες) υπουργικές αποφάσεις που υπογράφονται λίγες μόλις μέρες πριν τις εκλογές και χαρίζουν σε βιομήχανους εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ετούτο όχι, είναι politically correct και συγχαρητήρια στους πολιτικούς που το πράττουν...
-e-tetradio