Θα μου επιτρέψετε πλέον όμως να μην κρατήσω άλλο μέσα μου τη συγκεντρωμένη αγανάκτηση των τελευταίων ειδικά μηνών κι επειδή -όπως σημειώνετε σε πρόσφατη ανάρτηση στο μπλογκ του εκπροσώπου των συντακτών «χειρότερο από τα ψέματα είναι οι μισές αλήθειες»-, να κάνω ορισμένες επισημάνσεις για τα όσα συνέβησαν από τον Φλεβάρη μέχρι σήμερα. Σημειώνω, για να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις, ότι εδώ και πάνω από2,5 μήνες ήμουν στη λίστα των υπό απόλυση εργαζομένων (είχα άλλωστε στοχοποιηθεί από την εργοδοσία από τα προηγούμενα απεργιακά) και από τις 8 Ιουνίου είμαι πλέον και επίσημα απολυμένος από την ιδιοκτησία της «Ε», χωρίς βεβαίως να μου έχουν καταβληθεί αποζημίωση και δεδουλευμένα.
Στις πρώτες δύο απεργιακές εκδόσεις, που κυκλοφόρησαν (15 και 25 Φεβρουαρίου) πριν την εκδίκαση για την υπαγωγή ή μη στο άρθρο 99, η ιδιοκτησία της «Ε» -που δεν ήθελε σε καμία περίπτωση την διανομή τους (http://ekprosoposeleftherotypias.blogspot.gr/2012/02/blog-post_3523.html)
- μας επιφύλαξε διάφορες ωραίες… εκπλήξεις.
Αρχικά έκλεισε τη θέρμανση, θέλοντας προφανώς να… παγώσει το μεράκι μας για την έκδοση του απεργιακού. Ακολούθησε η… νεκρική σιγή των τηλεφωνικών συνδέσεων. Έπειτα ήρθε το κλείσιμο του Ίντερνετ με το πρόσχημα απλήρωτου λογαριασμού αλλά και η διακοπή λειτουργίας του εσωτερικού ηλεκτρονικού συστήματος (Hypersystem) χωρίς προσχήματα και δικαιολογίες. Μετά έκλεισε την φωτοσύνθεση, απαγόρευσε την είσοδο προς το συγκεκριμένο χώρο και στο τέλος κλειδαμπάρωσε το κτίριο. Όποιος ήθελε να πάει στο γραφείο του έπρεπε να έχει συνοδεία κάποιον από τους κλητήρες. Άρα η εργασία εντός του κτιρίου της «Ε» δεν είναι επιλογή των εργαζομένων. Στις συναντήσεις μάλιστα τότε με τους εκπροσώπους εργαζομένων, σε αντίθεση με τη σημερινή αντιμετώπιση, η ιδιοκτησία απειλούσε Θεούς και δαίμονες, υπήρχαν ακόμα και προσωπικές αναφορές και φραστικές επιθέσεις, με στόχο να μην κυκλοφορήσει η απεργιακή έκδοση …
Και ύστερα ήλθαν… τα εξώδικα και τα δικαστήρια. Η ιδιοκτησία, που σήμερα δίνει απλόχερα όχι μόνο το κτίριο, την υλικοτεχνική υποδομή και τον τίτλο αλλά ήταν διατεθειμένη να δώσει και το ΑΦΜ της, απέστειλε τότε εξώδικα και στα δύο πρακτορεία διανομής Τύπου (Αργος και Ευρώπη) απειλώντας με νομικές συνέπειες αν διανεμηθεί εφημερίδα με τον τίτλο «Ελευθεροτυπία», παράγωγο αυτού ή σύνθετο, παραπλήσιο και πάει λέγοντας. Όχι μόνο όποιον έδινε δανεικό το ΑΦΜ του αλλά και όσους συνεργαστούν…
Η απεργιακή εφημερίδα κυκλοφόρησε και η ιδιοκτησία αφού δεν κατάφερε να μας σταματήσει, μας έστειλε και με ασφαλιστικά μέτρα στα δικαστήρια επιδιώκοντας να μη βγει το δεύτερο απεργιακό. Απέτυχε, αλλά η υπόθεση εκκρεμεί… Η δήθεν αντισυμβατική εργοδοσία, έχοντας ήδη εξαθλιώσει τους εργαζόμενους αφήνοντάς τους χωρίς αποζημιώσεις και δεδουλευμένα, χρησιμοποίησε εναντίον τους και όλον τον αστικό κώδικα…
Τότε, όλως περιέργως, αντιμετωπίζαμε μια σειρά από νομικά προβλήματα. Απευθυνθήκαμε σε μια σειρά από νομικούς που επισήμαιναν πιθανό κίνδυνο για όσους υπέγραφαν τα κομμάτια τους. Ορισμένοι συνάδελφοι επέμεναν «ή με ονόματα ή τίποτα» ενώ άλλοι την ίδια ώρα παρουσίαζαν διάφορες απόψεις νομικών και πάει λέγοντας. Για να είμαστε όσο περισσότερο γίνεται σίγουροι ότι δε βάζουμε σε κίνδυνο κανέναν και καμία συνάδελφο φθάσαμε να ζητήσουμε γνωμοδότηση και από τη νομική υπηρεσία της ΕΣΗΕΑ που γραπτώς αναφέρθηκε σε κινδύνους ακόμα και για την περιοδικότητα της απεργιακής έκδοσης (http://ekprosoposeleftherotypias.blogspot.gr/2012/02/blog-post_14.html). Τώρα χωρίς δεύτερη σκέψη, ανακοινώθηκε ότι θα εκδοθούν τουλάχιστον τρία φύλλα, κάθε Σάββατο.
Τότε, η πλειοψηφία αποφάσισε να βγει απεργιακό χωρίς ονόματα ώστε να μη διακινδυνεύσει κανένας αποζημιώσεις και δεδουλευμένα . Και όλους όσοι υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι «ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο» η εργοδοσία, τους παραπέμπω απλώς παραπάνω σχετικά με τη χρήση του αστικού κώδικα από την συγκεκριμένη εργοδοσία και όλους όσοι βρίσκονται δίπλα της. Ακόμη και υποτιθέμενοι συνάδελφοι…
Τότε, συνάδελφοι μας κατηγορούσαν για αποκλεισμούς παρότι στις συνελεύσεις παρευρίσκονται πολλοί περισσότεροι από τώρα, υπήρχε επικοινωνία επίσης με τους περισσότερους συναδέλφους, από διάφορους τομείς, με ελάχιστες παρεξηγήσεις, ορισμένες καθαρές αρνήσεις, πολλές με… μισόλογα και πάει λέγοντας. Στο 2ο μάλιστα απεργιακό υπήρξαν και αρκετοί που εκδήλωσαν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν, ζήτησαν χώρο, τους δόθηκε αλλά ορισμένοι εξ’ αυτών τελικώς δεν παρέδωσαν ποτέ τα κείμενά τους. Κανείς δε σχολίασε κανέναν τότε.
Η μεγάλη πλειονότητα των συναδέλφων πάντως δούλεψαν με κέφι υπό αντίξοες συνθήκες. Με μηχανήματα που είχαν παραχωρηθεί, στήθηκαν σε έναν μικρό αλλά ζεστό και φιλόξενο χώρο που επίσης μας παραχωρήθηκε. Και με όλους να τρέχουμε σαν τις άδικες κατάρες για να τα προλάβουμε όλα χωρίς ενοποιημένο ηλεκτρονικό σύστημα, αλλά χρησιμοποιώντας mail, stick, ανταλλαγές χέρι με χέρι, χωρίς αρχείο αλλά με ορισμένες ευγενικές παραχωρήσεις για χρήση φωτογραφιών, δίχως εκτυπωτές και τρέχοντας σε διάφορα σημεία για εκτυπώσεις που πληρώνονταν από την τσέπη μας κ.α.
Τότε, ορισμένοι ζητούσαν επιμόνως (αμέσως μετά την έκδοση του πρώτου αλλά και του δεύτερου απεργιακού) απολογισμό για το πόσα λεφτά συγκεντρώθηκαν και τι έγιναν, αφήνοντας μάλιστα απαράδεκτα υπονοούμενα (παρά τις επανειλημμένες εξηγήσεις) για τα οποία δεν φιλοτιμήθηκαν να ζητήσουν έστω μια δημόσια συγγνώμη.
Τότε, χωρίς χρήματα στην τσέπη κάποιοι έβαζαν τρικλοποδιές ώστε να μη βρεθεί από κάποια Ένωσή μας το αρχικό κεφάλαιο για την έκδοση του πρώτου απεργιακού. Σήμερα τα χρήματα από εκείνα τα απεργιακά, φάνηκε ότι δεν πήγαν στις τσέπες κανενός όπως εξαπέλυαν ορισμένοι ανυπόστατες κατηγορίες, αλλά χρησιμοποιήθηκαν και ως κεφάλαιο για τη νέα «τύποις απεργιακή» -όπως οι ίδιοι ανέφεραν- έκδοση.
Τότε, είχε ζητηθεί να δημοσιευθεί και η αντίθετη άποψη όσων διαφώνησαν στη συνέλευση κυρίως για τον τρόπο παρέμβασης κάτι που έγινε φυσικά αμέσως αποδεκτό και πραγματοποιήθηκε. Δόθηκε μάλιστα μεγαλύτερος χώρος στη μειοψηφία ώστε να εκφράσει πλήρως την άποψή της. Τώρα πάλι δεν έγιναν καν τηλεφωνήματα σε ορισμένες κι ορισμένους, έστω για τους τύπους, που παραμένουν εγκλωβισμένοι στην αδιέξοδη τακτική της εργοδοσίας, της διοίκησης και ορισμένων στελεχών που σήμερα βρίσκονται δήθεν στο πλευρό των εργαζομένων.
Τότε, συνάδελφοι επέμεναν ότι δεν έπρεπε να είναι κανονική η εφημερίδα αλλά να ασχολείται μόνο με θέματα απεργιακά, ένα οκτασέλιδο στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ορισμένοι –και γνωριζόμαστε πλέον καλά-, έστηναν απίθανους καβγάδες χωρίς ποτέ να διατυπώσουν το δικό τους «δια ταύτα».
Τότε, κάποιοι έβαζαν τα ονοματάκια τους στη λίστα με τις υποψηφιότητες για συντακτική επιτροπή και περιέργως τελευταία στιγμή τα απέσυραν. Αυτή τη φορά έβαλαν το ονοματάκι τους αλλά δεν το απέσυραν. Άλλοι παραιτήθηκαν για λόγους αρχής από την τότε συντακτική επιτροπή καθώς επέμεναν σε έκδοση μόνο με υπογραφές. Τώρα, παρουσίασαν την παραίτησή τους ως αποτέλεσμα του ότι είχαν καταλάβει τις «σκοτεινές διεργασίες της τότε συντακτικής επιτροπής για την δημιουργία νέου εγχειρήματος»…
Τότε, είχε ζητηθεί μέχρι και να μην είναι ο τίτλος της απεργιακής έκδοσης «Οι Εργαζόμενοι» στην «Ελευθεροτυπία» αλλά να αφαιρεθεί το άρθρο (Οι) ώστε να μη θεωρηθεί ότι πρόκειται για το σύνολο των εργαζομένων αλλά για την πλειοψηφία!
Τότε, κάποιοι έστελναν επιστολές στο μπλογκ του εκπροσώπου (http://ekprosoposeleftherotypias.blogspot.gr/2012/02/99_14.html), λίγο πριν την έκδοση, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι δεν συμμετέχουν στις απεργιακές εκδόσεις ώστε να μη διακινδυνεύσουν δεδουλευμένα και αποζημιώσεις. Ορισμένοι μάλιστα είχαν συμμετάσχει και παρόλα αυτά έστελναν (κατόπιν εορτής) τέτοιου τύπου επιστολές κι έπειτα κατ’ ιδίαν ζητούσαν συγγνώμη προσπαθώντας να εξηγήσουν τους φόβους τους για το τι μπορεί να κάνει η ιδιοκτησία. Δεν τους λοιδόρησε κανείς.
Σήμερα, ορισμένοι εξ’ αυτών, δίχως όμως έστω την αντίδραση άλλων, εξαπολύουν κατηγορίες και λάσπη και χωρίς να τους απασχολήσει νομικά η όποια πιθανή εμπλοκή ως προς τις αποζημιώσεις και τα δεδουλευμένα (γιατί άραγε;) έβαλαν τις υπογραφές τους. Ξαφνικά τώρα, οι ίδιοι άνθρωποι (που τότε είχαν έντονες αντιρρήσεις) εργάζονται για ένα κανονικό φύλλο με τον τίτλο της «Ε», υπότιτλο απεργιακή έκδοση των εργαζομένων και τις ευλογίες της ιδιοκτησίας. Προφανώς πλέον φόβοι δεν υπάρχουν…
Αυτά για την ώρα και ελπίζω να μην αναγκασθώ να επανέλθω.
Καλή δύναμη και καλή τύχη σε όλες και σε όλους…
Σωτήρης Μανιάτης
-από το μπλογκ ekprosoposeleftherotypias
-ΔΙΑΒΑΣΤΕ εδώ και την επιστολή του Σπύρου Τσακίρη ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΩΔΙΚΩΝ ΠΤΗΝΩΝ...