«Το μόνο κοινό, που έχουμε πλέον όλοι μαζί είναι η οικονομική απαίτηση των δεδουλευμένων μας και των αποζημιώσεων μας»
Ο Νίκος Αργύρης γράφει για θεούς και δαίμονες στην "Ε" ...
Το "πλιάτσικο" στη ζωή μας
Αθήνα, 17 Ιουνίου 2012
Συνάδελφοι, επειδή στους χαλεπούς καιρούς της εξέλιξης του αγώνα μας, τίποτε δεν μένει κρυφό και σταδιακά όλοι μας θα υποστηρίξουμε κάποια πλευρά, θέλω να εκφράσω μερικές σκέψεις μου, με την παράκληση να αναρτηθούν στο blog των εργαζομένων.
Για τη μαζικότητα των συνελεύσεων
Είναι λογικό ότι όσο περνάει ο καιρός η μαζικότητα μειώνεται, χωρίς βέβαια αυτό να είναι σωστό. Σ΄ όλες τις συνελεύσεις από τον Γενάρη και μετά παρευρίσκονταν περίπου 180-200 άτομα (και η πορεία ήταν φθίνουσα). Άρα νομίζω ότι λάθος κάποιοι επικαλούνται «την ενθουσιώδη συμμετοχή της πλειοψηφίας ...». Πλειοψηφία είναι οι 600 που λείπουν (δεν ξέρω βέβαια, αν διατηρούν τον ενθουσιασμό τους ακόμη).
Για την «τριμερή» και τις αοριστίες της εργοδοσίας
Όπως αναφέρει ο συνάδελφος Σώκος, έγινε προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων από την εργοδοσία προσπαθώντας να υιοθετήσει το επόμενο «απεργιακό» φύλλο. Δυστυχώς όμως συνάδελφοι, διαίρεση μεταξύ μας υπάρχει. Οι δημοσιογράφοι είναι 3-4 ομάδες. Διαίρεση υπάρχει και..στους υπόλοιπους, εγώ όμως, θα αναφερθώ στους τεχνικούς (ΠΙΕΣΤΕΣ στους οποίους ανήκω). Υπάρχει μία ομάδα (από τον Σεπτέμβριο του 2011) που καλώς ή κακώς προσδοκά την ανάσταση της «Ε» σαν εταιρείας με ΠΙΕΣΤΗΡΙΟ. Γι' αυτό το σκοπό τους, χρησιμοποίησαν και τις εξής θέσεις:
-Στην αρχή, την παραχώρηση άλλης μιας ευκαιρίας, κάθε φορά που έπαιρνε το δάνειο.
-Αργότερα, την εξαίρεση των εμπορικών δουλειών από τις απεργίες (μέσω ΕΤΗΠΤΑ).
-Με τον διαχωρισμό του ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ από τους υπόλοιπους κλάδους. (Βέβαια, αυτά που υποστήριζαν για τον οικονομικό διαχωρισμό, αν τα έλεγαν σε γενική συνέλευση, θα παίζαμε ακόμη ξύλο.)
-Με την αμισθί εργασία, ας πληρώναμε και τη βενζίνη απ' την τσέπη μας μέχρι το Κορωπί.
-Με τις διαδοχικές προσπάθειες χρησιμοποίησης του σωματείου (ΕΤΗΠΤΑ) κατά το δοκούν (έβρισκαν υποστηρικτές) μέσω συνελεύσεων πιεστών χωρίς να ειδοποιούνται όλοι.
-Με εκλογή εκπροσώπου εργαζομένου στην αρχή χωρίς να ψηφίσουν όλοι (βιβλιοδετείο, ένθεση, έκτακτοι, εκτός στην πρώτη εκλογή. Στη δεύτερη εκλογή, η ανοιχτή κάλπη είχε περισσότερα ψηφοδέλτια απ' όσα έπρεπε.)
-Με τη διαστρέβλωση των ερμηνειών που έδιναν οι νομικοί για το «99».
Σταματώντας εδώ, κάνω την αυτοκριτική μου που αυτά δεν τα είπα σε καμιά συνέλευση. Δεν ξέρω αν ήταν λάθος μου. Ίσως είναι εύκολο να πω κάλλιο αργά παρά ποτέ, όμως δεν το λέω αναλαμβάνοντας την ευθύνη της στάσης μου.
Αυτοί λοιπόν οι ΠΙΕΣΤΕΣ μετά την «τριμερή», σε συγκέντρωση στην ΕΤΗΠΤΑ έδειξαν ότι οι προθέσεις τους δεν έχουν αλλάξει.
- Δεν θέλουν να καταλάβουν το σκεπτικό του δικαστή, που δεν έβαλε την εταιρεία στο «99». Αναπαράγουν «μια θολούρα» από αυθαίρετες ερμηνείες που μόνο την εργοδοσία εξυπηρετούν.
- Ενώ έχουν υπογράψει αγωγές, μηνύσεις και την κατάσχεση της μηχανής της εφημερίδας, τώρα θέλουν να καθυστερήσουν οι αγωγές, να μη γίνουν οι μηνύσεις και να ακυρωθεί ο πλειστηριασμός της μηχανής διότι δεν ήξεραν τι υπέγραφαν, δεν κατάλαβαν καλά (καταλάβαιναν μόνο το πόσα χρήματα θα πιάσει η μηχανή ...). Υπογράφουν 'δήλωση μετανοίας'' στην εργοδότρια παραιτούμενοι απ' τον πλειστηριασμό, μην τυχόν δεν συμμετέχουν στην αναστημένη εταιρεία.
- Προσπαθούν με τη στάση τους να δημιουργήσουν καθυστερήσεις και έτσι μειώνονται στα μάτια όλων μας, διότι η εργοδότρια μπορεί να κερδίσει χρόνο ανέξοδα γι'αυτήν. Λένε ότι οι πλειστηριασμοί θα σηματοδοτήσουν το πλιάτσικο στην περιουσία της εταιρίας. ΄Εχουν δίκιο, γιατί θέλουν να επιβιώσει η εταιρία με την περιουσία της. Δεν έχουν δίκιο όμως να σιγοντάρουν την εργοδοσία στο «πλιάτσικο» των ζωών μας και των οικογενειών μας. Επιβιώνουμε δέκα μήνες απλήρωτοι, ζώντας την εξαθλίωσή μας νικώντας όμως δικαστικά την εργοδότρια (χωρίς να έχουμε την ανοχή της για τίποτα) και διεκδικούμε με ένδικα μέσα πλέον (αγωγές, μηνύσεις, κατασχέσεις) τα οφειλόμενα σε εμάς από την εταιρεία και όχι από όσους νομίζουν ότι θα επιβιώσουν μαζί της.
- Η εργοδοσία ανακοίνωσε στην «τριμερή» ότι πέτυχε το 70% του πλάνου της για την μείωση προσωπικού. Μήπως αυτοί οι συνάδελφοι πιεστές θέλουν να βοηθήσουν την εργοδότρια να πετύχει και το υπόλοιπο 30% του πλάνου της; Δεν καταλαβαίνουν ότι τώρα η εταιρία τους χρησιμοποιεί και ότι κάποια στιγμή τα συμφέροντά της θα σταματήσουν να ταυτίζονται με τα δικά τους;
Σχετικά με το «σήμα»
Χωρίς να είμαι δημοσιογράφος (αλλά και χωρίς να επιτρέπω σε κανέναν να αμφισβητεί την ικανότητα της αντίληψής μου) καταλαβαίνω τα εξής:
Τα «σήμα» υπηρετεί κατ'αρχήν το συμφέρον του ιδιοκτήτη του (Μάνιας). Αυτό εξακολουθεί να γίνεται ακόμη και αν παραχωρηθεί η χρήση του (ανοχή της Μάνιας).
Ένα ισχυρό «σήμα» σαν της Ελευθεροτυπίας (εικόνα και λογότυπο) είναι οικονομικό αγαθό γιατί βοηθά στην συγκράτηση των παλιών αναγνωστών και στην απόκτηση νέων. Το «σήμα» όμως σαν άυλο οικονομικό αγαθό για να αποδώσει καρπούς χρειάζεται:
- Ποιότητα. (Δεν την εγγυάται από μόνο του το «σήμα», αλλά το έμψυχο δυναμικό της εφημερίδας).
- Σωστή διαχείριση και διαθέσιμα κεφάλαια (δηλαδή καλό διοικητικό δυναμικό και να μην πηγαίνουν τα δάνεια στις τσέπες κάποιων αντί να χρησιμοποιούνται στην εταιρία).
- Ενεργή και μακρόχρονη χρήση στην αγορά (τη μακρόχρονη παρουσία την διέκοψε με ευθύνη της η εργοδότρια).Έτσι, νομίζω ότι η ίδια η εταιρεία με τις ενέργειές της έχει συμβάλει στην απαξίωση του σήματός της.
Για τη συντακτική επιτροπή, που κρίνει ότι η επανακυκλοφορία της «Ε» σαν απεργιακού φύλλου μπορεί να υπηρετήσει τον διπλό στόχο, ικανοποίηση των αιτημάτων για όλους και την επιβίωση της «Ε».
Νομίζω ότι υπάρχει ασάφεια. Θεωρούν ότι τα χρήματα της τακτικής απεργιακής έκδοσης, θα αρκούν για να πληρώνονται όλοι; (για όσους μείνουν, για όσους έχουν φύγει και για όσους θα φύγουν). Μήπως κάποια στιγμή αν οι πωλήσεις είναι αξιόλογες η εργοδότρια σταματήσει να δείχνει την ανοχή της στην αντιποίηση του σήματος;
Ο αγώνας μέχρις εσχάτων εναντίον ποιών θα γίνει; Φαντάζομαι όχι ενάντια στην εργοδότρια που δείχνει την ανοχή της για τη χρήση του σήματος. Μήπως ενάντια αυτών που θα συμμετέχουν στα νέα εγχειρήματα (ηλεκτρονική έκδοση, έντυπη έκδοση) ή μήπως ενάντια σ'αυτούς που έφυγαν και ήδη δουλεύουν αλλού ("ΕΛΛΑΔΑ");
Μπερδεύομαι γιατί διάβασα (Κυριακόπουλος/Guardian): «Υπάρχει ανάγκη από νέα ξεκινήματα, νέα μοντέλα διοίκησης επιχειρήσεων media, νέοι τρόποι δουλειάς ...)
Πιστεύω ότι η παλιά «Ε» τελείωσε, άλλοι έφυγαν, άλλοι θα φύγουν και άλλοι ήδη δουλεύουν αλλού ή θα αποτολμήσουν κάτι νέο (χωρίς να αναφέρομαι μόνο σε δημοσιογράφους). Το μόνο κοινό, που έχουμε όλοι μαζί είναι η οικονομική απαίτηση των δεδουλευμένων μας και των αποζημιώσεων μας.
Ας αγωνιστούμε μαζί για την ικανοποίηση αυτού του κοινού οικονομικού στόχου και να αφήσουμε τους αναγνώστες, να επιλέξουν ανάμεσα σε θέσεις που εκφράζονται από εργαζόμενους. Ελπίζω να συνέλθουμε όλοι και να μην βλέπουμε οράματα με αναστάσεις, θεούς και δαίμονες.
Συναδελφικά
Νίκος Αργύρης
ένας άνεργος πιεστής
-αναδημοσίευση από το anasigrotisi
