του Σπύρου ΓκουτζάνηΤο πρώτο αβίαστο συμπέρασμα από τις χθεσινές εκλογές είναι ότι το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» πέρασε στο εκλογικό σώμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας δεν κατάφεραν να πείσουν ότι ενδεχόμενη επικράτησή τους δεν θα έθετε σε διακινδύνευση την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Βοήθησε βέβαια σε αυτό όλο το ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον και οι παρεμβάσεις των ξένων ηγετών με πρώτους την κυρία Μέρκελ και τον κ. Ολάντ. Αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο πιέσεων το αξιοποίησε στο έπακρο το εγχώριο πολιτικό και μιντιακό σύστημα που συναποτελούν το κόμμα του Μνημονίου.
Το αποτέλεσμα της κάλπης ενίσχυσε τις μνημονιακές..
δυνάμεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που αθροιστικά αύξησαν το ποσοστό τους από 38% που είχαν στις εκλογές της 6ης Μαϊου σε 48% τώρα.
Είναι σαφές ότι ο ελληνικός λαός έδωσε στα τρία αυτά κόμματα που καλύπτουν ένα ευρύ πια πολιτικό φάσμα και διαθέτουν άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία εντολή να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας με δύο στόχους: παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Τα προβλήματα αρχίζουν από εκεί και μετά. Ήδη οι ευρωπαίοι εταίροι στις πρώτες τους δηλώσεις και συνομιλίες με τον κ. Σαμαρά ζήτησαν από την χώρα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της για να έχει ελπίδες να παραμείνει στο ευρώ. Φάνηκε αυτό στην πρώτη δήλωση του κ. Σαμαρά που έδωσε το στίγμα των προθέσεών του. Οι λέξεις «διαπραγμάτευση», «επαναδιαπραγμάτευση» ή έστω «τροποποίηση» του Μνημονίου απουσίαζαν από την δήλωσή του. Αντίθετα υπήρχε έμφαση ότι «η χώρα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της και τις υπογραφές της».
Ήδη ο κ. Σαμαράς θολώνει το μήνυμα των εκλογών, αμβλύνει την υπόσχεση στον ελληνικό λαό και υπερτονίζει τις υποχρεώσεις του έναντι των ευρωπαίων εταίρων. Δεν είναι η καλύτερη αρχή…
-protothema.gr/blogs
