Ολοένα περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι το Επείγον είναι απατηλό. Εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια, κάθε εβδομάδα καταρρέουμε: ακόμη μία δόση, ακόμη ένας νόμος, ακόμη ένα μνημόνιο, για να σωθούμε από την καταστροφή, για να έχουμε αύριο να πληρώσουμε τις «ανάγκες του κράτους και της κοινωνίας». Αλλά δεν έχουμε. Τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα, όλο και πιο πολλοί υποφέρουν. Και οι περισσότεροι από όσους ζητούν να μας ξανακυβερνήσουν –αφότου πρώτα προσπάθησαν να μας τρομοκρατήσουν ξανά ώστε να αποφύγουν νέες εκλογές, στις οποίες ενδέχεται όχι απλώς να πληγούν κι άλλο αλλά να καταβαραθρωθούν– δεν μας λένε τίποτε άλλο παρά ηλίθιους: παρασυρθήκαμε από τη δημαγωγική μαεστρία του ΣΥΡΙΖΑ και ζούμε στα σύννεφα, αγνοώντας τη δική τους, υπεύθυνη πρόταση.Ποια είναι η υπεύθυνη πρόταση; Μα ότι λέει ψέματα ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει άλλη. Ολημερίς αποπειρώνται, οι ίδιοι οι πολιτικοί, μαζί και τα ΜΜΕ τους, να λοιδορήσουν, να απαξιώσουν, να..εξευτελίσουν καθετί που θα πει κάποιος εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κάνουν τίποτε άλλο.
Δεν κάνουν τίποτε άλλο τώρα. Διότι έκαναν πολλά. Υπέγραψαν τα Μνημόνια. Τα οποία μετεκλογικά δεν έχουν καν το θάρρος να τα υποστηρίξουν, να πουν ότι έκαναν το σωστό, αλλά τα αποκηρύσσουν, σαν να μην τα είχαν υπερασπιστεί ποτέ καθυβρίζοντας κάθε διαφωνούντα και πνίγοντας κάθε διαμαρτυρία στο ξύλο και στα χημικά των ΜΑΤ τους. Εμείς, ωστόσο, είμαστε οι ηλίθιοι που παρασυρθήκαμε από τη δημαγωγία και αγνοούμε την υπευθυνότητά τους.
Παρατηρώ και όσους δημοσιολογούν, καίτοι αναθρεμμένοι επί εικοσαετία και πλέον στους διαδρόμους της παχιάς εξουσίας, με κομματάρχες κουμπάρους και θέσεις στα μεγάλα ΜΜΕ, σε ΔΣ και δεν συμμαζεύεται, να μοιράζονται κι αυτοί γενναιόδωρα την απέχθειά τους για το αύθαδες πιτσιρίκι του 16,8%. Κι έχω την απορία: μήπως αυτό σημαίνει ότι ασπάζονται άλλες ιδέες; Αυτές του μακεδονομάχου της Πολιτικής Άνοιξης, λόγου χάρη, ή αυτές του «ευρωπαϊστή» αρχιτέκτονα της υπουργικής ατιμωρησίας; Μήπως το λένε καθαρά; Τουλάχιστον να αντιληφθώ ότι έχουν μια ιδέα στο μυαλό τους.
Αλλά όχι. Μπροστά σε αυτό δειλιάζουν. Δεν διακινδυνεύουν να προτείνουν ανοικτά πολιτικούς που ταυτίστηκαν με δεκαετίες αποσάθρωσης, μήπως και φανεί ότι έχουν εξαγοραστεί χρόνια τώρα και χάσουν το δικαίωμα να μας διδάσκουν. Δεν προτείνουν τίποτα λοιπόν και κανέναν. Μόνο χλευάζουν, συκοφαντούν, διαστρεβλώνουν ό,τι κι αν ξεστομίσει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά οι δημαγωγοί είναι οι άλλοι. Χαρακτηριστικός διάλογος:
ΣΥΡΙΖΑ: «Θα επισημάνουμε έννομα ότι το Μνημόνιο ως διεθνής σύμβαση είναι άκυρη. Και θα ζητήσουμε μια άλλη, που να συνδέει την αποπληρωμή του χρέους με την ανάπτυξη της χώρας».
ΝΔ/ΠΑΣΟΚ: «Βαδίζουμε στον γκρεμό! Η χώρα κινδυνεύει! Χρειάζεται ευθύνη! Οδηγείτε την Ελλάδα στην καταστροφή!»
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Καλά, καλά, κ. ΣΥΡΙΖΑ, άλλο με ενδιαφέρει εμένα, μην είστε αλαζονικός, κυβέρνηση θα κάνετε;»
Δεν είμαι οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι είναι οι μύχιοι πόθοι μου, που δεν θα τους συζητήσω τώρα εδώ. Αλλά έχω και την πεποίθηση ότι το εκλογικό δικαίωμα είναι πεπερασμένων δυνατοτήτων: οι επιλογές είναι συγκεκριμένες. Για όλα τα άλλα που ονειρευόμαστε, ίσως, υπάρχουν κι άλλες μέθοδοι, δεν περνάνε όλα από κάλπη.
Σε τούτη τη συγκυρία, θα προσέβαλα την ίδια μου τη νοημοσύνη αν δεν αντιλαμβανόμουν ότι το επείγον διακύβευμα δεν είναι καν η ευρωζώνη ή η οικονομία. Είναι το πολιτικό μας σύστημα που πρέπει να τιναχτεί στον αέρα. Φτάνει με όλους αυτούς. Φτάνει.
ΥΓ Άχαρος ο ρόλος του υπερασπιστή. Ευτυχώς που η αριστερά δεν χρειάζεται από δαύτους. Επιτίθεται. Επιτέλους. Ο ρόλος των ΜΜΕ στη χειραγώγηση των πολιτών έχει επισημανθεί πολλάκις – και από τις σελίδες του UNFOLLOW. Προς τιμήν του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ και πολλών βουλευτών του, τον έχουν επισημάνει έντονα – αν και, λανθασμένα κατά τη γνώμη μου, παραρίχνουν νερό στον μύλο τους με το να εμφανίζονται και να διαπληκτίζονται με ανθρώπους εμφανώς προκατειλημμένους. Ένα από τα πρόσφατα περιστατικά, ωστόσο, ήταν ανεκτίμητο: αγανακτισμένος με το εριστικό ύφος, την πομπώδη άγνοια και τις προσβολές επιφανούς άνκορμαν, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τον αποκάλεσε «γκεσέμι του μιντιακού συστήματος». Μολονότι δεν γνώριζε τη λέξη, ο άνκορμαν ρώτησε, έμαθε, κι ύστερα προσεβλήθη. Πόσο πιο πολύ θα είχε προσβληθεί άραγε αν γνώριζε, όπως διαβάζω στο λεξικολογικό ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου, ότι τα γκεσέμια –τα κριάρια που οδηγούν το κοπάδι πρόβατα– είναι και ευνουχισμένα; (Εμένα, πάλι, μου αρέσει να φαντάζομαι πως σε αυτά που έχασαν τα γκεσέμια, στον γνωστό εκλεκτό μεζέ, που σιτεύει χρόνια τώρα στο κελάρι τους, πνίγουν τον πόνο τους τούτες τις ημέρες κάμποσοι μηντιάρχες-εργολάβοι…)
Το κείμενο του Αυγουστίνου Ζενάκου δημοσιεύεται στη στήλη «Τεχνηέντως» του UNFOLLOW #6, που κυκλοφορεί.
