Εκνευρίστηκα γιατί κατ’ αρχάς ο ανατρεπτικός αρθρογράφος με απλοϊκά έξυπνο τρόπο ισοπεδώνει και αποδομεί τη «λαική ετυμηγορία» σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κυρίως όμως εκνευρίστηκα γιατί ο Γιαννακίδης, όπως και η σύζυγός μου που ψήφιζε ΚΚΕ(μ-λ), έχουν δίκιο σε πολλά πράγματα. Και εξηγούμαστε:
- Ο Τσίπρας αν και υποχρεωμένος να κρατήσει ικανοποιημένη τη συνιστώσα και προσηλωμένο το ευρύ ακροατήριο του, δεν τα καταφέρνει. Μιλάει στη συνιστώσα, αλλά δεν κάνει ούτε ένα νεύμα προς το ακροατήριο.
- Οι Έλληνες είναι κατά βάση συντηρητικοί (έτσι όπως αντιλαμβάνεται την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ) και κατά βάση θέλουν τη χώρα στην Ευρώπη, στο ευρώ, στη Δύση.
- Οι συμπατριώτες μας διατηρούν πλέον μνήμες ευημερίας και όχι προσδοκίες ανατροπών…
- Ο κόσμος ακολουθεί όχι αυτόν που απαντά στην οργή της φτώχειας, αλλά εκείνον που ποτίζει την ελπίδα για ευμάρεια.
- ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας λησμονούν πως οι ψηφοφόροι τους δεν έχουν αυθεντικές αριστερές καταβολές αλλά προέρχονται κυρίως από τη μεγάλη..«προοδευτική» μάζα των ψηφοφόρων που χρόνια τώρα αγόραζαν ΠΑΣΟΚ, μέχρι που κατάλαβαν ότι το προϊόν είναι επικίνδυνο…
- Η μέχρι τώρα τακτική και οι χειρισμοί Τσίπρα χτυπάνε κατακούτελα και αποσυντονίζουν τον παλιό Πασόκο που επέλεξε ΣΥΡΙΖΑ για να διαμαρτυρηθεί.
- Αν ο Τσίπρας έκανε ένα κλικ προς την Σοσιαλδημοκρατία, στο ΠΑΣΟΚ θα έψαχναν να νοικιάσουν το κτίριο της Ιπποκράτους, θα τους έπεφτε μεγάλο για ένα τόσο μικρό κόμμα.
Ολόκληρο το άρθρο του Κ. Γιαννακίδη στο citizen
