Στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε, οι πολίτες ταλαντεύονται ανάμεσα στην υποταγή, σε άδικους νόμους και στη δυναμική απόπειρα να τους ανατρέψουν. Από τη Μαδρίτη στην Αθήνα κι από την Αραβική Άνοιξη στη Νέα Υόρκη το κίνημα της εναντίωσης διάλεξε τον δεύτερο δρόμο. Πρόκειται για ένα κίνημα ανανεωτικό και μεταρρυθμιστικό. Δεν είναι ταξικό, δεν είναι μαρξιστικό, είναι ένα κίνημα που επικαλείται το δικαίωμα της πολιτικής ανυπακοής. Το βιβλίο του Γιώργου Ν. Πολίτη «Το δικαίωμα της πολιτικής ανυπακοής -η νόμιμη άμυνα στην αυθαίρετη εξουσία» (εκδόσεις Ψυχογιός) θεμελιώνει αυτό το δικαίωμα.
Άραγε, δικαιολογείται η ανυπακοή στο σταυροδρόμι της ελληνικής κρίσης; Η άμεση απάντηση είναι ότι η ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού, οι οποίοι λόγω φαυλότητας και ανικανότητας βύθισαν τη χώρα μας στο τέλμα, αρκεί για να τη δικαιολογήσει.
Αποτελεί συνεπώς η ανυπακοή την κατάλληλη λύση για τους Έλληνες πολίτες; Εδώ η απάντηση είναι πιο σύνθετη. Η ανυπακοή είναι ηθικό και πολιτικό δικαίωμα. Δεν είναι καθήκον επιβεβλημένο από την Ιστορία. Η συνειδητή παραβίαση ..των νόμων είναι σοβαρή απόφαση που κρύβει κινδύνους. Επομένως, εάν είναι ή όχι προς το συμφέρον τους να ακολουθήσουν το δρόμο της ανυπακοής, θα το κρίνουν μόνο εκείνοι. Είναι βέβαιο, όμως, ότι εφόσον το αποφασίσουν, το ηθικό δίκαιο βρίσκεται με το μέρος τους.
