Στη χώρα μας προσφέρεται πλέον μόνο μια επιλογή. Στην λογική πάντα του μνημονίου που ως μονόδρομο υπηρέτησαν διαδοχικά με ζέση δύο ανάλγητοι πρωθυπουργοί. Η επιλογή αυτή συνοδεύεται από όρους πολύ κοντά σε αυτούς που θα επέβαλε ένας νικητής στον ηττημένο μιας πολεμικής σύρραξης:-Τα επαναλαμβανόμενα μέτρα που εξαθλιώνουν την κοινωνία και εξοντώνουν την αγορά, προκειμένου να βρεθούν τα χρήματα των τοκοχρεολυσίων, θυμίζουν τις εποχές των φοροεισπρακτόρων του μεσαίωνα.
-Η εμμονή των δανειστών για τις έγγραφες δεσμεύσεις των κομμάτων, συνθλίβουν τη δημοκρατία και την έννοια της πολιτικής ανεξαρτησίας. Ουσιαστικά οι δανειστές δεν επιθυμούν μια ανεξάρτητη κυβέρνηση που θα εκτελεί την πολιτική βούληση των πολιτών, αλλά την κλωνοποίηση της δοτής κυβέρνησης Παπαδήμου στο διηνεκές, θυμίζοντας τις εποχές των Γκαουλάιτερ.
-Η εφαρμογή ενός ξένου δικαίου σε τόσο μαζική κλίμακα, μετατρέπει μια ανεξάρτητη χώρα σε ένα ιδιότυπο προτεκτοράτο. Οι ελληνικοί θεσμοί υποβιβάζονται κυνικά, η ελληνική πολιτεία μετατρέπεται σε ομόσπονδο κρατίδιο, ενώ ο κίνδυνος από μια μελλοντική διάσπαση της ευρωζώνης που θα μας αφήσει ένα δυσβάσταχτο χρέος σε σκληρό νόμισμα, γίνεται ασύμμετρος και μη διαχειρίσιμος.
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο του Κακοφωνίξ
