του Χρήστου Ξανθάκη«Η Ελλάδα πρέπει να σωθεί με κάθε κόστος. Είναι ένα πραγματικό θησαυροφυλάκιο για τόσα και τόσα πράγματα που έχουν σημασία για όλους μας. Για τις βασικές και αέναες ιδέες της αισθητικής, για το υπέροχο άρωμα της δημοκρατίας, για τη φωλιά της σκέψης, για τη φιλοσοφική αναζήτηση. Η Ελλάδα ανήκει σ' εμάς, είναι μέσα σε όλους μας ως φαντασιακή κληρονομιά, πολιτιστική και συναισθηματική, αναγκαία και αναντικατάστατη. Σώζοντας την Ελλάδα, σώζουμε την δική μας ιστορία. Η Ευρώπη, ακόμη και η Γερμανία, πρέπει να καταλάβουν το δράμα που εκτυλίσσεται στην Ελλάδα.»
Ποιός τα γράφει όλα αυτά; Κανένας ευφάνταστος κύριος μεγάλης ηλικίας, που πέρασε τα νιάτα του τραγουδώντας Ζωρζ Μουστακί; Καμιά ψυχή ευαίσθητη και υψιπετής, που βασανίζεται από το φάντασμα της Μαργαρίτας Γκωτιέ; Ή μήπως φιλοτιμήθηκε κάποιος..
δανειστής μας, μπας και διασώσει το διάτρητο κάρμα του; Τίποτε εκ των ανωτέρω. Στην ιταλική έκδοση της “Vogue” θα τα βρείτε, στην ιστοσελίδα της για την ακρίβεια, με την υπογραφή του απεσταλμένου στη φλεγόμενη Αθήνα Τσέζαρε Κουνάτσια. Από ένα περιοδικό που μπορεί να φημίζεται για τις εξόχως προχωρημένες μόδες του, αλλά δεν λησμονεί ότι υπάρχει ζωή και έξω απ' τις πασαρέλες.
Να μην τα πολυλογώ όμως, ορίστε μερικά ακόμη σημεία του άρθρου: «Μόνο και μόνο για τα ομηρικά έπη, για τους κίονες σε κάθε αρχαίο ναό, για την θάλασσα στις Κυκλάδες, για το θέατρο ως κοινωνικό ψυχόδραμα του Σοφοκλή και του Ευρυπίδη, για το Αγιο Ορος ή για μια φωτογραφία του Χέρμπερτ Λιστ, ή ακόμη ακόμη για τους υπομνηστικούς στίχους του Σεφέρη και του Ελύτη, δεν μπορούμε να αφήσουμε την Ελλάδα στο έλεος του πουθενά, ανάμεσα σε κύματα που ενδέχεται να την πνίξουν. Είναι ένα συλλογικό όνειρο, η αρχαία Ελλάδα, ο ηλιόλουστος καλοκαιρινός προορισμός για τόσους και τόσους τουρίστες, το σκηνικό του “Mamma mia”, που σήμερα μεταμορφώνεται σε έναν εφιάλτη, γεμάτο πόνο και φόβο, χωρίς ελπίδα.»
Οσο για την κατάληξη του κομματιού, είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα: «Ο Πειραιάς της Μελίνας Μερκούρη στο “Ποτέ την Κυριακή”, έχει περάσει σε κινέζικα χέρια και ούτε ένας από τους εντόπιους πλοιοκτήτες δεν εξεγέρθηκε για να αλλάξει μια προαποφασισμένη μοίρα. Η ανησυχία, η φτώχεια, η ντροπή και οι κοινωνικές ταραχές διογκώνονται, πυροδοτώντας μια επικίνδυνη μπαρουταποθήκη και ένα δηλητηριώδες φαινόμενο ντόμινο που, δυστυχώς, είναι ακόμη στην αρχή του. Ας σώσουμε την Ελλάδα.» - από το protagon.gr
