της ΑΝΤΑΣ ΨΑΡΡΑΙδιαίτερα προσεκτική στις αναφορές της μέσα αλλά κι έξω από τη Βουλή και ειδικά στο δελτίο του Mega, που αποτελεί και τον κύριο πόλο της νέας «εθνικής» προπαγάνδας, ήταν τις ημέρες αυτές η γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ως προς τις ευθύνες του διασυρμού της χώρας από τον κ. Παπανδρέου.
Οσο κι αν προσπαθούσαν οι εκφωνητές του δελτίου να της αποσπάσουν εκείνες τις δηλώσεις που θα ισχυροποιούσαν τη γραμμή της απόλυτης απαξίωσης και εξευτελισμού του απερχόμενου πρωθυπουργού, η κυρία Παπαρήγα κράτησε τις πολιτικές, αλλά και ιδεολογικές της αποστάσεις από τη δαιμονοποίηση ενός και μόνο κεντρικού προσώπου της εξουσίας. Γνωρίζει, εξάλλου, πολύ καλά η κυρία Παπαρήγα το ρόλο των κεντρικών ΜΜΕ και τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τα κεντρικά τους δελτία.
Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και η κυρία Μπακογιάννη και μάλιστα προκάλεσε τη μήνιν των τριών εκφωνητών (Τρέμη, Πρετεντέρη, Τσίμα) το βράδυ πριν από τη διαφαινόμενη επιλογή του Λουκά Παπαδήμου ως λύση σωτηρίας. Ενώ την καλούσαν να..δηλώσει πως μόνος ο κ. Παπανδρέου οδήγησε τη χώρα στην πλήρη απαξίωση και την Ε.Ε. να ζητάει ενυπόγραφες δηλώσεις, εκείνη απάντησε: «Κάτι που αποφύγατε επιμελώς να πείτε είναι ότι ο πρώτος λόγος αυτής της απαίτησης είναι ο κ. Παπανδρέου που έχασε την αξιοπιστία του, ενώ ο άλλος λόγος είναι η Ν.Δ. που κουνάει 18 μήνες τώρα το αντιμνημονιακό λάβαρο στην Ευρώπη».
Από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες οι δύο πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά τις παγίδες που κρύβονται πίσω από την εκστρατεία πολλών ΜΜΕ υπέρ της πατριωτικής στάσης Σαμαρά και της προδοτικής στάσης Παπανδρέου. Παγίδες οικονομικές, πολιτικές, αλλά και κοινωνικές. Γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορική επιρροή των ΜΜΕ σε διάφορες κρίσιμες φάσεις της ελληνικής πραγματικότητας. Τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται, όμως οι βάσεις των κυρίαρχων ιδεολογιών και των στερεότυπων που κάθε φορά επικάθονται σαν κατακάθια στην ελληνική κοινή γνώμη οδηγούν σε άκρως επικίνδυνα μονοπάτια.
Ακόμη και την επομένη της ανάδειξης του κ. Παπαδήμου στην πρωθυπουργία, το μεγάλο και σχεδόν απόλυτα κυρίαρχο κανάλι της ενημέρωσης επέμενε αποκλειστικά στην πλήρη και προσωπική αποδόμηση του απερχόμενου πρωθυπουργού. Οι λόγοι αυτής της επιλογής δεν είναι φυσικά ούτε τυχαίοι ούτε και απλή απόρροια των απόλυτα λαθεμένων τακτικών του κ. Παπανδρέου. Το εύκολο τσαλάκωμα των πολιτικών από τα ΜΜΕ με άμεσο επακόλουθο και το τσαλάκωμα γενικότερα της πολιτικής, της αποδόμησης των κομμάτων -τώρα που τα περισσότερα βρίσκονται σε καθεστώς εσωτερικής κρίσης- και της ανάδειξης των οικονομικά ισχυρών ΜΜΕ σε ρόλο κριτών και εισαγγελέων οδηγεί σε έναν γιγαντιαίο γκρεμό. Αυτό τα αντιλαμβάνεται πολύ καλά όχι μόνο το ΚΚΕ, αλλά και κάθε πολιτικός που, σε πείσμα των καιρών, επιμένει στην αξία της πολιτικής και αντιτίθεται στην ευκολία της γενικής μούντζας.
Παρακολουθούμε, λοιπόν, την προσπάθεια μετατόπισης της πολιτικής από το πεδίο των πολιτικών και ιδεολογικών επιλογών των κομμάτων και των συσχετισμών τους μέσα στην κοινωνία, στην κυριαρχία των αφανών κύκλων της εξουσίας που εκφράζεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, από τα δελτία ειδήσεων, μέχρι τις δημοφιλείς σατιρικές εκπομπές. Οι πολιτικοί που πέρασαν όλα τα τελευταία χρόνια από το πεδίο της εξουσίας ταΐζοντας τη διαφθορά, την καταστολή και την αναξιοκρατία φρόντισαν κατά κύριο λόγο να πραγματοποιηθεί αυτή η μετάλλαξη και κυρίως να κρίνεται δικαιολογημένη από μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Χωριστήκαμε, λοιπόν, και πάλι στους προδότες και στους πατριώτες, στους άξιους και στους ανάξιους, στους ξεφτίλες και στα παλικάρια και όλοι μαζί βαράμε προσοχή στα πόδια των κυρίαρχων τηλεοπτικών δελτίων. Οπως λέει και ο σπουδαίος σύγχρονος θεατρικός συγγραφέας Χάουαρντ Μπάρκερ, αναφερόμενος όχι στην πολιτική, αλλά στον πολιτισμό: «Η άνθηση του λαϊκιστικού κράτους, υπό τα χειροκροτήματα της Αριστεράς, μέσα σε ένα από τους πιο άθλιους πολιτιστικούς σπασμούς της, μας γυρίζει πίσω στο Μεσαίωνα, διδάσκοντάς μας ότι η μόρφωση δεν οδηγεί πουθενά, πως η πανούκλα έρχεται από την άλλη πλευρά του λόφου και ότι το γαμήσι με τους ξένους είναι σαν να παίζεις ζάρια με το θάνατο». Κάθε μεταφορά είναι ευπρόσδεκτη!
-από την Ελευθεροτυπία (12/11/2011)