Του Χρήστου Ξανθάκη / Μέσα & Media / K.E.Τώρα που ανέβηκαν οι θερμοκρασίες στον ΔΟΛ, τώρα έπεσε κι εμένα στα χέρια μου μια πολυγραφημένη επιστολή που απηύθυνε σε όλους τους συντάκτες του συγκροτήματος, στις 28 Μαρτίου 1965, ο Χρήστος Λαμπράκης.
Είχε προηγηθεί απεργιακή κινητοποίηση των δημοσιογράφων και ο αείμνηστος εκδότης σημείωνε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Θα σταθώ μονάχα στο ένα κύριο θέμα που ετέθη από τις Ενώσεις Συντακτών, το περί ποσοστιαίας γενικής αυξήσεως των αποδοχών κατά 30%. Ασχέτως προς το κόστος ζωής ή της ικανοποιητικής στάθμης του μισθού του, κάθε εργαζόμενος επιδιώκει πάντοτε να βελτιώνει τη θέση του. Σωστό αυτό, εφόσον βέβαια αποδειχθεί εκ των πραγμάτων δυνατό. Κι αν δεν είναι; "Ας κόψουν το λαιμό τους οι εφημερίδες" ήταν η απάντηση που δόθηκε τελευταία (έμμεσα κι ανεπίσημα είναι η αλήθεια) στο ερώτημα τούτο. Να κόψουν το λαιμό τους; Και ναι και όχι. Αν, κόβοντάς τον λίγο, μπορεί να έχουν και τους συνεργάτες τους ικανοποιημένους και να μη..βουλιάξουν οι ίδιες, έχει καλώς. Ειδάλλως, μοιάζει τουλάχιστον αστείο να βάζωμε τους εργαζόμενους να κυνηγούν εργοδότες μη δυνάμενους να καταβάλλουν τις αυξήσεις τις οποίες θα έχουν υποσχεθεί στα χαρτιά».
Σημείωση: Η επιστολή ανευρέθη στο ΕΛΙΑ, στο αρχείο του αείμνηστου διορθωτή Χρήστου Αναστασιάδη. Ο εκλιπών διατηρούσε μόνο ιδεολογική και όχι συγγενική σχέση με τον νυν εκπρόσωπο των εργαζομένων στο «Βήμα» Τάσο Αναστασιάδη.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Σχετικά με τις εξελίξεις σε μετοχικό επίπεδο, σας είχα γράψει προ εβδομάδων το εξής: «Επανήλθε το σενάριο με τα καράβια στον ΔΟΛ και την holding company που θα τα αγοράσει παρέα με ποσοστά στο Mega για να δέσει το γλυκό. Το θέμα είναι φυσικά ότι σε αυτά τα πράγματα οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και, για την ώρα, ο λογαριασμός παλατζάρει ελαφρώς». Εκεί έχουν μείνει τα πράγματα και εκεί θα μείνουν ως τις αρχές του φθινοπώρου, έως ότου φιλοτιμηθούν οι τράπεζες και ανοίξουν τα ταμεία...
