της Μαρίας Μαρκουλή
Hταν μια από τις πιο άσχημες μέρες στη μουσική. Απέραντη θλίψη για την Εϊμι Γουάινχαουζ που βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της στο Βόρειο Λονδίνο. Ο κόσμος της μουσικής σε πένθος. Μηνύματα έρχονταν από παντού. Και συγκίνηση.
Από τη στιγμή που μαθεύτηκε η άσχημη είδηση, φίλοι μου τηλεφωνούσαν για να πουν πόσο είχαν στενοχωρηθεί και άκουγα κόσμο γύρω να κυκλοφορούν το νέο σαν να τους είχε αγγίξει βαθιά. Κρίμα, έλεγαν. Αποκλείεται, σκέφτομαι να ήταν ανάμεσα μέσα σε αυτούς κάποιοι που έστελναν την οργή τους με μέιλ βρίζοντάς την που ακύρωνε συναυλίες. Θλίψη και ερωτήματα: μα, δεν υπήρχε κανείς κοντά της να την βοηθήσει; Δεν έβλεπαν πού πήγαινε η ιστορία της Εϊμι;
Ηταν σαν να έτρεχε με χίλια προς το Σάββατο που μας πέρασε. Ολα έδειχναν το τέλος, σαν να κουβαλούσε μια κατάρα, τα δυο μεγάλα ταλέντα της, τη φωνή της και το ταλέντο της στην αυτοκαταστροφή.
Οπως και να το κάνεις, στα 27 σου χρόνια είναι τρομερά άσχημο. Στα 27 έφυγε από τη ζωή ο Τζιμ Μόρισον, ο Τζίμι Χέντριξ, ο Κερτ Κομπέιν, η Τζάνις Τζόπλιν. Στο ροκ μιλάνε για την..«κατάρα των 27» κι αυτό ακούστηκε ανατριχιαστικά πάλι.
Θα τη βλέπαμε στην Αθήνα στις 22 Ιουνίου. Τελευταία στιγμή ματαίωσε τη συναυλία, όπως και όλες της ευρωπαϊκής περιοδείας μετά την πρώτη εμφάνιση στη Σερβία, όπου βγήκε στη σκηνή σε άσχημη κατάσταση μουρμουρίζοντας κάποιους από τους στίχους των τραγουδιών, σταματώντας και ξαναβγαίνοντας… φανερό πως δεν μπορούσε να συνεχίσει.
Ακύρωσαν τις επόμενες συναυλίες, για να μπορέσει να επιστρέψει στην θεραπεία απεξάρτησης από το αλκοόλ, με σκοπό, όπως έλεγαν οι άνθρωποι που ήταν κοντά της, να ξαναβρεί τον καλό της εαυτό.
«Μακάρι, μακάρι να μπορούσα να είχα κάνει κάτι για την Εϊμι στη Σερβία» έγραφε ο Μόμπι χτες στο twitter του, ο οποίος έπαιζε μαζί της σε εκείνο το φεστιβάλ, λίγο πριν έρθει στην Ελλάδα.
-από ΤΑ ΝΕΑ (25/7/2011)