Ο Γ. Βιδάλης κατηγορεί την εικαστικό Μαρία Καλατζή για λογοπλοκή και απύθμενο θράσοςΑν υπήρχε βραβείο καλύτερης αποτυχημένης αντιγραφής δημοσιογραφικού κειμένου (υπό την αιγίδα της... Ουνέσκο ή του... Ιονέσκο) τότε φαβορί θα ήταν μια Ελληνίδα εικαστικός, που κατόρθωσε να «ζωγραφίσει» με λέξεις έναν Παπαδιαμάντη... γιαλαντζί. Αυτά γράφει ο Γιώργος Βιδάλης της Ελευθεροτυπίας που κατηγορεί την εικαστικό Μαρία Καλατζή για αξιομνημόνευτη λογοπλοκή και απύθμενο θράσος. Γράφει συγκεκριμένα ο Βιδάλης:
Στην «Ελευθεροτυπία» (8 Ιανουαρίου) ο υπογράφων είχε κάνει τρισέλιδο αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη για τα εκατό χρόνια από το θάνατό του (στην πρώτη σελίδα ανιχνεύοντας συνοπτικά το έργο, την προσωπικότητά του και στις άλλες δύο παραθέτοντας αποσπάσματα, που κατεδείκνυαν τον πολιτικό κι ερωτικό λόγο του).
Τυχαία έφτασε στα χέρια του ένα αθηναϊκό όφσετ περιοδικό που εκδίδει ο σύλλογος με τη βαρύγδουπη ονομασία «Ομιλος για την Ουνέσκο Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδας» (τεύχος 21, Απρίλιος 2011). Σ' αυτό υπάρχει δισέλιδο αφιέρωμα για τον Παπαδιαμάντη με..την υπογραφή της εικαστικού Μαρίας Καλατζή. Ο υποφαινόμενος δεν πίστευε στα μάτια του ότι υπάρχει... πνευματικός σωσίας του!
«Η αύρα της λεπτής πνοής που άφησε με τα γραπτά του έχει συντροφέψει γενιές και γενιές. Χρέος μας να τον μνημονεύουμε στη μνημονιακή εποχή και ζοφερή "κατοχή" που ζούμε, αφού ο λόγος του παραμένει βάλσαμο... Εμπειρος γνώστης και δεινός τεχνίτης της λόγιας και της δημοτικής, η γλώσσα του είναι μαγεία».
Ολόκληρη η πρώτη σελίδα είναι κατά 90% καραμπινάτη αντιγραφή της δικής του πρώτης σελίδας από το αφιέρωμα στην «Ε»!
«Γαλήνιος παρατηρητής του ανθρώπινου και φυσικού τοπίου, λόγιος και λαϊκός, γήινος και ρεμβώδης, φωτεινός και σκοτεινός, καρτερικός και συμπονετικός, λεπταίσθητα σκωπτικός, αισθαντικός και τρυφερός, πιστός χριστιανός, βαθύτατα ρωμιός και ασυναίσθητα οικουμενικός, αφήνει συχνά στο τέλος των θεσπέσιων ιστοριών του μια γλυκόπικρη γεύση, μια αίσθηση χαρμολύπης».
Τέτοια αδελφή ψυχή, τέτοια σύμπτωση απόψεων λέξη προς λέξη, δεν ξανάγινε! Ούτε καν σε «εισαγωγικά» τα ατόφια κομμάτια του γράφοντος. Πολυτέλειες... Η κυρία Καλατζή μπέρδεψε τη ζωγραφική της εικόνας με την αντιγραφή του λόγου. Ομως άλλο το πρωτότυπο κι άλλο το γιαλαντζί. Αξιομνημόνευτη λογοκλοπή, απύθμενο θράσος.
