Κλείνει μετά από μια περίοδο παλινωδίας η ελληνική έκδοση του Esquire. Ήταν μια φιλόδοξη κίνηση της Ιmako, που είχε λανσαριστεί με τυμπανοκρουσίες (ο κ. Κωστόπουλος υπέγραφε αντίτυπα εξω από το Da Capo στο Κολωνάκι), αλλά υπήρξε κι αυτό θύμα των καιρών. Ουτε όμως και η έκδοση είχε καταφέρει ποτέ να εξελληνισθεί με επιτυχία, αν και ακολουθούσε με επάρκεια την εξαιρετική γραφιστική παράδοση του τίτλου.Η τελευταία του προσπάθεια να κρατηθεί, ήταν ως ένθετο στον Ελεύθερο Τύπο της κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου. Αν και αρχικά η ιδέα είχε θεωρηθεί επιτυχημένη, είχε συμβεί το παράδοξο: ορισμένες εβδομάδες όταν ενετίθετο το περιοδικό στην εφημερίδα, η εφημερίδα έπεφτε! Η κατάρρευση της εφημερίδας, εξανάγκασε ωστόσο το περιοδικό να επιστρέψει στα περίπτερα.
Ούτως ή αλλως δεν είναι παντού ρόδινη η πορεία του τίτλου. Παντού γνωρίζει μεγάλη πτώση -ιδίως στην Αγγλία. Υπαρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Η ισπανική έκδοση εχει προκαλέσει διθυραμβικά σχόλια για την αισθητική της καθαρότητα και πρωτοποριακή αντίληψη, ενώ η ρωσική έκδοση θεωρείται πολύ επιτυχημένη εμπορικά.
Το τελευταίο τεύχος της ελληνικής έκδοσης είχε στο εξώφυλλο τον Ζακ Γαλυφιανάκη και συνοδευόταν από την τυπική ανακοίνωση ότι κάποια στιγμή στο μέλλον το κενό θα αναπληρωθεί από την έκδοση ενός ελληνικού ανδρικού περιοδικού.
ΥΓ. Πάντως καλό είναι να αποφεύγονται αυτές οι θολές δικαιολογίες. Όποιο περιοδικό κλείνει, ''μετεξελίσσεται σε ψηφιακό'', ή ''αντικαθίσταται από κάποιο άλλο''. Δεν είναι ντροπή να κλείνει ένας επιχειρηματίας ένα μέσο που δεν περπατάει. Ίσα ίσα, αυτό είναι δείγμα ρεαλισμού.
-από lifo.gr
