Από τον Φίλιππο ΣυρίγοΓια τη γεμάτη... ταπεινότητα παρουσία του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου, κατά τη λειτουργία της Αναστάσεως στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μου μίλησε (με κάποια καθυστέρηση, είναι η αλήθεια...) χθες το πρωί φίλος μου από το τηλέφωνο.
ΤΟΝ είχαν πειράξει πολλά. Το πόσο κοντά στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ήταν και οι δυο τους την ώρα του «Χριστός Ανέστη», η κραυγαλέα αντίθεση που έβγαζε η κατάνυξη της Γιάννας, σε σχέση με την κατακόκκινη αμφίεσή της (και τα προκάτ χαμόγελα που μοίρασε αφειδώς κατόπιν...), και η ευγενική συμμετοχή της, λίγο νωρίτερα, στην προώθηση του Αγίου Φωτός προς τους πιστούς.
«ΓΙΑΤΙ έπρεπε να γίνει αυτό το σόου, μια τέτοια στιγμή, σε ένα τόσο ιερό μέρος;», με ρώτησε ο φίλος προσδοκώντας την κατανόησή μου.
ΔΕΝ τη βρήκε, όμως, τουλάχιστον στο βαθμό που θα περίμενε. Γιατί την περίοπτη θέση που παραχωρήθηκε στο ζεύγος, η οικογένεια των Αγγελόπουλων την είχε κατά ένα τρόπο αγοράσει ακριβά, με τα όσα προσέφερε πριν από χρόνια για την ανακαίνιση του Πατριαρχείου.
- ΕΣΕΝΑ -του είπα- σε πείραξε τώρα αυτό, αλλά όταν η Γιάννα έκανε, με τα λεφτά του ελληνικού λαού και όχι όπως τώρα, με της οικογένειάς της «one woman show» στους Ολυμπιακούς Αγώνες, κανείς δεν έβγαλε τσιμουδιά. Ούτε οι πολιτικοί ούτε οι πολίτες ούτε οι.. δημοσιογράφοι.
«ΜΑ ξέρεις πόσο πίσω γυρνάς τώρα...», μου ψέλλισε απορημένος.
- ΝΑΙ, γυρνάω πίσω, γιατί εμείς οι Ελληνες έχουμε το ελάττωμα και να μην αντιδράμε και να ξεχνάμε. Κι αυτό είναι πολύ κακό. Θυμάσαι τι είχε πει στην τελετή λήξης; «Ευχαριστώ το σύζυγό μου Θόδωρο, για τη βοήθεια που μου προσέφερε», προσπαθώντας, έτσι, να μετατρέψει ολόκληρο το 2004 σε μια οικογενειακή της υπόθεση. Κι ας είχε χρεωθεί μέχρι τ' αυτιά ο ελληνικός λαός, κι ας είχαν χάσει τη ζωή τους, στα ολυμπιακά έργα, πάνω από 10 εργάτες, για τους οποίους η «κυρία» δεν βρήκε να πει, ποτέ, έστω μισή λέξη!
«...»
- ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ, λοιπόν, πόσο ηλίθιοι είμαστε; Γιατί την κυρία, που εσένα σε ενόχλησε για λάθος λόγους στην Κωνσταντινούπολη, όταν προκαλούσε με τη συμπεριφορά της ολόκληρη τη χώρα, τη θαυμάζαμε και την αποθεώναμε. Και με ευχαρίστηση θα τη βλέπαμε μέχρι και Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ή μήπως κάνω λάθος;
- ΟΠΩΣ δεν μιλάμε και τώρα, με αποτέλεσμα αυτός ο τυπάκος, που γελοιοποιήθηκε από μια καμαριέρα στη Νέα Υόρκη, να βιάζει εδώ κι ένα χρόνο ολόκληρο τον ελληνικό λαό, που δεν βγάζει άχνα! Ο οποίος λαός, μέσα σε όλα τα δεινά του, παρακινείται κι από πάνω να κλάψει για το πάθημα του... επιβήτορα, γιατί, τάχα, όποιος κι αν τον διαδεχθεί θα μας πηδήσει ακόμα πιο άγρια.
- ΚΑΙ μετά μου λες γιατί δεν σου γράφω... Εχεις καμιά καλή ιδέα;
Ελευθεροτυπία (17-5-2011) / fsyrigos@enet।gr