Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Οι παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις για το χρέος και η γερμανική επιμονή σε «φιλική» αναδιάρθρωση

-από opinionpost.gr

Με μία νέα ενδιαφέρουσα παρέμβασή του ο Λαρς Φελντ, οικονομικός σύμβουλος της Άγκελας Μέρκελ, επιμένει στην άποψή του ότι «η φιλική αναδιάρθρωση είναι μονόδρομος για την Ελλάδα, ώστε να αισθανθεί κάποια ανακούφιση», δίνοντας έτσι νέες διαστάσεις στη συζήτηση για τον τρόπο αντιμετώπισης του εληνικού δημόσιου χρέους. Η παρέμβασή του γίνεται μάλιστα μόλις δύο ημέρες μετά την επίθεση του πρωθυπουγού Γιώργου Παπανδρέου σε όσους επιμένουν να συζητούν περί αναδιάρθρωσης, την οποία μάλιστα διέψευσε κατηγορηματικά.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί η Γερμανική κυβέρνηση επιμένει με διάφορους τρόπους στο σενάρια της αναδιάρθρωσης; Και γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν παραδέχεται καν τη συζήτηση; Η αλήθεια ειναι, όπως την επιβεβαιώνουν έγκυρες πληροφορίς, ότι οι παρασκηνιακές διεργασίες και διαβουλεύσεις μεταξύ των ενδαφερομένων πλευρών για μία κάποια λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους βρισκονται σε εξέλιξη. Το Βερολίνο πιστεύει και το έχει αποδεχθεί, παρά το όποιο – μικρό σχετικά – κόστος για τις γερμανικές τράπεζες, οτι η καλύτερη και πιο βιώσιμη λύση ειναι το δραστικό κούρεμα των ομολόγων, ώστε η Ελλάδα να μειώσει το χρέος της κατά 100 δις ευρώ περίπου. Έτσι το χρέος θα ειναι διαχειρίσιμο και.. εφόσον η Ελλάδα ειναι σε «πρόγραμμα εξυγιανσης και ελέγχου των δημόσιων οικονομικών της» θα πάψει να είναι πρόβλημα για την ΕΕ και να αποτελεί αποσταθεροποιητικό παράγοντα για το ευρώ.
Το κούρεμα των ομολόγων όμως δεν το θέλουν κυρίως οι ελληνικές τράπεζες, οι μέτοχοι των οποίων θα χάσουν τεράστα ποσά και για να συνεχίσουν να ελέγχουν τς τράπεζές τους θα πρέπει να αυξήσουν το μετοχικό κεφάλαιο, ειστρέφοντας στα πιστωτικά ιδρύματα μεγάλο μέρος των κερδών, που είχαν τα τελευταία χρονια. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ασκεί αφόρητες πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση να μην αποδεχθεί το κούρεμα των ομολόγων και γι’ αυτό η προσπάθεια στην οποία έχει επιδοθεί η Αθήνα ειναι να εξασφαλίσει μία επιμήκυνση για την αποπληρωμή του συνολικού χρέους. Σύμμαχο σε αυτό το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και η κυβέρνηση έχουν και την ΕΚΤ, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, που δεν θα ήθελαν να χαλαρώσει το λεγόμενο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, από την εξεύρεση μίας οριστικής λύσης στο πρόβλημα, αλλά να υπάρχει πάντα η απειλή της χρεοκοπίας και του αδιεξόδου.

Στο πλαίσιο αυτών των δαπραγματεύσεων και με βάση τις μέχρι τώρα αντιδράσεις όσων κατέχουν ελληνικά ομόλογα, πιθανόν να βρεθεί μία «μικτή λύση», δηλαδή για ένα μέρος του ελληνικού χρέους να συμφωνηθεί επιμήκυνση και για ένα άλλο να υπάρξει συμβιβασμός σε ένα «κούρεμα» των ομολόγων, καθώς οι κάτοχοι των τίτλων, επιθυμούν να πάρουν στην ώρα τους τα χρήματα, ας είναι και μειωμένα κατά ένα ποσοστό.

Η λύση αυτή θα είναι έτοιμη μάλλον μέχρι τον Ιούνιο, αφού περαιτέρω διατήρηση της εκκρεμότητας και του αρνητικού κλίματος, θα ειβάρυνε την κατάσταση στην ευρωπαϊκή οικονομία.

Τι λέει ο Γερμανός οικονομολόγος

Στη συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής ο κ. Φέλντ εξηγεί καταρχάς γιατί υποστηρίζει με σθένος την άποψη αυτή, λέγοντας χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, ότι η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη γιατί τα μέτρα σταθεροποίησης της οικονομίας δεν μπορούν πλέον να επιβληθούν πολιτικά, κάμπτοντας τις αντιστάσεις του κόσμου, οι οποίες πληθαίνουν «ιδίως όταν δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ». Τα μέτρα σταθεροποίησης πνίγουν κάθε προοπτική ανάπτυξης, λέει σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Φέλντ αναλύοντας τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η αναδιάρθρωση του χρέους αποτελεί για την Ελλάδα την μόνη λύση. «Αποτελεί μονόδρομο και για να αισθανθεί η Ελλάδα κάποια ανακούφιση, αλλά και για να συμβάλουν και οι πιστωτές στη λύση του ελληνικού προβλήματος» λέει υπενθυμίζοντας εμμέσως και τη «γερμανική γραμμή» ότι οι πιστωτές οφείλουν να επωμίζονται μέρος του κόστους του προβλήματος.
Ακόμη, ο Λ.Φέλντ, που αποτελεί το νεότερο μέλος τους συμβουλίου και ιδεολογικά ανήκει στα λεγόμενα «γεράκια» του νεοφιλελευθερισμού, κατηγορεί την ΕΚΤ για την στάση που κρατά κατά της αναδιάρθρωσης, με «τρόπο μάλιστα που προκαλεί πανικό».
Αν και ως ένα βαθμό αναγνωρίζει τους λόγους και τους φόβους για τους οποίους η κεντρική ευρωτράπεζα κρατά αυτή τη στάση, θεωρεί ωστόσο ότι η ΕΚΤ οφείλει να επαναξιολογήσει την κατάσταση.
Επιπλέον ο κ. Φέλντ αναλύει τις προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο (επιμήκυνση χρόνου αποπληρωμής, επαναγορά χρέους, κτλ) και αποκαθιστά την αλήθεια για τις επιπτώσεις που θα είχε στους πιστωτές ένα κούρεμα των ελληνικών ομολόγων της τάξης του 30%. Τέλος ο Φέλντ τονίζοντας ότι το στοιχείο που διαφοροποιεί μια ενδεχόμενη ελληνική αναδιάρθρωση είναι ότι θα είναι η πρώτη που συμβαίνει μεταπολεμικά σε ανεπτυγμένη χώρα και στο πλαίσιο μιας νομισματικής ένωσης, εξηγεί γιατί το θέμα τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο παραμένει ταμπού.

Ερωτηθείς δε εάν η Γερμανία διαθέτει στο συρτάρι σχέδιο για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και αν τελικά ο υπουργός Οικονομικών Β.Σόιμπλε λειτούργησε ως «λαγός» ξεκινά την αποκαλυπτική απάντησή του με την επισήμανση: «Θα απορούσα πολύ αν δεν είχε (σχέδιο η Γερμανία)» ενώ σχολιάζοντας την στάση Σόιμπλε λέει «είναι γνωστό πώς λειτουργεί αυτό το παιχνίδι».