Του ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ /Κ.Ε.Η πιο αστεία κουβέντα που ακούστηκε τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι αυτή που είπε για την ΠΑΕ Παναθηναϊκός ο Γιάννης Βαρδινογιάννης: «Το μαγαζί είναι χρεοκοπημένο και δυστυχώς δεν υπάρχει ποδοσφαιρικό ΔΝΤ για να καταφύγουμε»!
Για να μην ξεχνιόμαστε, το μαγαζί, ανεξάρτητα από πολυμετοχικά σχήματα, αντιπαλότητες των μετόχων, λανθασμένες πολιτικές και πικρίες, που ενδεχομένως οδηγούν σε ακραίες σκέψεις, ανήκει στον Βαρδινογιάννη. Αυτός έχει το 51%, πράγμα που σημαίνει ότι αυτός θα σηκώσει και το βάρος της απειλούμενης πτώχευσης.
Μπορεί λοιπόν ένα (όχι οποιοδήποτε, αλλά ο Παναθηναϊκός) μαγαζί του Βαρδινογιάννη να βαρέσει κανόνι και η ισχυρότερη οικογένεια της χώρας να εισπράξει την απογοήτευση, αλλά και την αγανάκτηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχουν τον Παναθηναϊκό ως δεύτερη θρησκεία τους; Οσο ισχυρός κι αν είναι κανείς, τέτοια αντιπαράθεση με το δημόσιο αίσθημα λογικά δεν την αποτολμά ποτέ. Ακόμα και αν για όλα τα δεινά που έχουν πλήξει την ΠΑΕ μπορεί να κατηγορήσει την.. αντιπολίτευση ή και τον ίδιο το λαό της ομάδας, που κατέβηκε μέχρι και σε συλλαλητήριο εναντίον του και υπέρ των επίδοξων σωτήρων.
Για την οικονομία της συζήτησης, λοιπόν, πρέπει να δεχθούμε ότι, παρά τις απειλές, το σενάριο αυτό δεν παίζει. Και ότι ουσιαστικά χρησιμοποιείται προκειμένου να επιβληθεί, με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς, ένα σχέδιο εξυγίανσης της ΠΑΕ, που, όπως φαίνεται, επιδιώκεται να περάσει μέσα από την, ενδεχομένως προσωρινή, συρρίκνωση της ομάδας.
Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός βρίσκεται αυτή τη στιγμή ενώπιον καταστάσεων που είχαν επισημανθεί αμέσως μετά τον θρίαμβο της στρατηγικής του Βαρδινογιάννη ενάντια στους... εσωκομματικούς του αντιπάλους.
«Ο Βαρδινογιάννης νίκησε, ο Παναθηναϊκός όμως;» ήταν ο τίτλος της στήλης στις 24/12/10, αμέσως μετά την απομυθοποίηση των Βγενόπουλου-Πατέρα. «Ο θρίαμβος τακτικής επί των αμφισβητιών δεν του εξασφαλίζει τίποτα περισσότερο από μια περίοδο χάριτος, ίσως μέχρι το καλοκαίρι. Γιατί ο κόσμος του Παναθηναϊκού αποκλείεται να παραιτηθεί των αξιώσεών του για μια ομάδα που θα παίρνει το πρωτάθλημα και θα διακρίνεται στην Ευρώπη», δινόταν η επεξήγηση μέσα από το κείμενο.
Ενα μήνα μετά, όταν ο Παναθηναϊκός άρχισε να διοικείται από τη σημερινή τετραμελή επιτροπή, αποκαλύφθηκαν (πάλι απ' αυτήν εδώ τη στήλη) τα σχέδια Βαρδινογιάννη σε σχέση με τη μείωση του μπάτζετ και την εξεύρεση χρημάτων διά της πώλησης κορυφαίων ποδοσφαιριστών.
Τώρα ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μπροστά σ' αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα, η οποία είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια, για την οποία, όμως, ο Βαρδινογιάννης ως κάτοχος του 51% δεν είναι άμοιρος ευθυνών, ώστε να την χρησιμοποιεί για να εκδικηθεί όσους τον αμφισβήτησαν κατά το παρελθόν.
Ακόμα όμως κι αν δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη, πώς θα μπορούσε να πουλήσει έναν ποδοσφαιριστή σαν τον Σισέ, για να γεμίσει το άδειο ταμείο της ομάδας; Και τι θα έλεγε στον κόσμο; Οτι αυτός, ένας Βαρδινογιάννης, πουλάει γιατί δεν έχει καμία διάθεση να πληρώσει τα χρέη που δημιούργησαν οι άλλοι;
Εκείνο που πρέπει επιτέλους να καταλάβει ο Τζίγγερ, είναι ότι η απόδειξη της αφερεγγυότητας των υπονομευτών του δεν είναι γι' αυτόν ένα χαρτί μεγάλης διάρκειας. Θα ήταν, ίσως, για κάποιον με μικρότερη δύναμη, αλλά για έναν Βαρδινογιάννη όχι. Οπότε αν έχει πράγματι σκοπό να βαδίσει, για πολύ ακόμα, προς την κατεύθυνση αυτή, τότε το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να βρει για να πουλήσει, ώστε να μην φθείρεται αλλά και να μην φθείρει τον κόσμο που είναι «άρρωστος» με τον Παναθηναϊκό.
Γιατί, καλώς ή κακώς, κανένας οπαδός του τριφυλλιού δεν θα δεχθεί την ομάδα του σε ρόλο κομπάρσου. Και τότε για όλα θα φταίει πάλι ο Βαρδινογιάννης. Δηλαδή, όπως και πριν εμφανιστούν οι μεσσίες...
