ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΦΩΤΕΙΝΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥτου Χρήστου Ξανθάκη / Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Είκοσι παλαβωμένοι τύποι, σε μια υπόγα στο Βύρωνα! Αυτό το πράγμα ήταν ο JAZZ FM, τα είκοσι έτη από τη γέννηση του οποίου συμπληρώνονται αυτές τις μέρες.
Ενας ραδιοσταθμός που δικαιολογεί απόλυτα τον χαρακτηρισμό «cult», αφού γύρω από το μύθο του έχει αναπτυχθεί μια μάλλον θρησκευτικού τύπου φιλολογία. Θα μπορούσε κάποιος να κάνει λόγο ακόμη και για «ιερό δισκοπότηρο» της ραδιοφωνίας, εκεί που έχει φτάσει η κατάσταση (με δυο-τρεις φωτεινές εξαιρέσεις, βεβαίως) στην μπάντα των FM. Να μιλήσει για μια συγκλονιστική ανάμνηση, για ένα άπιαστο όνειρο, για τον σταθμό που κάπως, κάπου, κάποτε παραλίγο ν' αλλάξει το χάρτη.
Τέλος πάντων, για να μην πάμε πολύ μακριά, ας κάνουμε ένα μίνι ταξίδι στο χρόνο. Οπως έγραφα και την περασμένη εβδομάδα, τον Μάρτιο του 1987 ο ερασιτεχνικός (βλέπε παράνομος) ραδιοσταθμός Star Radio στους 92,4 Μεγάκυκλους δέχθηκε μια σημαντική ενίσχυση από νέο αίμα παραγωγών, στους οποίους ανήκε και ο υπογράφων. Η ομάδα πήγε καλά, έως πολύ καλά και κάποια στιγμή....τέθηκε ζήτημα ενίσχυσής της. Ξαμολυθήκαμε λοιπόν διάφοροι να βρούμε κι άλλα τζιμάνια κι εγώ σκέφτηκα τον καλό μου φίλο τον Ιλάν Σολομών, που ήξερε τα πάντα γύρω από τις νότες κι έστηνε σχεδόν μόνος του το μουσικό πρόγραμμα στα φεστιβάλ της «Αυγής». Ειδικότητά του μάλιστα είχε την τζάζ, πράγμα που μας βόλευε ιδιαιτέρως γιατί όλοι οι άλλοι στον ραδιοσταθμό ήμασταν ταμένοι είτε στο ροκ είτε στην ποπ. Οπότε ήρθε ο Ιλάν στον ραδιοσταθμό μας, του κάναμε πλατό, του μάθαμε πλατό, τον βουτήξαμε στα βαθιά νερά της ραδιοφωνίας και τα 'βγαλε πέρα μια χαρά.
Δυστυχώς, η άνοιξη του Star Radio κράτησε μόλις ένα χρόνο. Υστερα έπεσε καβγάς και τσακωμός, ακολούθως εγκαταστάθηκε (όλως τυχαίως...) στη συχνότητά του ο Top FM, εν τέλει κάποιοι από τους συντελεστές βρήκαμε φιλόξενη στέγη στη συχνότητα του ΗΧΩ FM, στους 102,4 Μεγάκυκλους. Ο Ιλάν φυσικά ήρθε μαζί μας και ακόμη πιο φυσικά ξανάπιασε το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει. Από τους ήχους, τις μελωδίες, τους ρυθμούς της τζαζ. Η εκπομπή του ακουγόταν τα μεσάνυχτα της Κυριακής και συγκέντρωνε σιγά σιγά ένα όχι και τόσο ευκαταφρόνητο κοινό.
Η συνέχεια; Τη συνέχεια ας μας την πει ο ίδιος: «Εχουμε φθάσει πια στο 1990 και μου τηλεφωνεί 6 μήνες σερί ο Κώστας Γιαννουλόπουλος και μου λέει: Ρε συ, έχετε δική σας συχνότητα, ελάτε να κάνουμε έναν σταθμό τζαζ. Εγώ πάλι, κακό του κεφαλιού μου, δεν τον έπαιρνα στα σοβαρά. Ωσπου μια μέρα συναντάω τον Λεωνίδα Αντωνόπουλο (σ.σ.: Σήμερα στη δημόσια τηλεόραση), που μόλις είχε γυρίσει απ' το Λονδίνο και μου πλέκει το εγκώμιο του εκεί JAZZ FM. Είχε φέρει και κασέτες μαζί του, τις παίρνω, τις ακούω, μαγεύομαι. Εδώ είμαστε, λέω. Αμέσως τηλεφωνώ στον Γιαννουλόπουλο, συναντιόμαστε, τα βρίσκουμε, μιλάμε και με άλλους παραγωγούς μετά από μερικές μέρες και στήνουμε μια "ένθετη" ζώνη 12 το βράδυ με 4 το πρωί κάθε μέρα στον ΗΧΩ FM, με σύνθημα "Nobody, no time, only on JAZZ FM". Ξεκινήσαμε στις 11 Μαρτίου του '91, εξ ου και η επέτειος η φετινή, με πρώτο κομμάτι το "We" του κουβανού σαξοφωνίστα Πακίτο Ντε Ριβέρα και παραγωγούς τον Κώστα Γιαννουλόπουλο, τον εαυτό μου, τον Λεωνίδα Αντωνόπουλο, τον Σπύρο Κατσιγιάννη, την Αννα Κουβαρά, τον Σάκη Τσιτομενέα, τον Βασίλη Σταματίου, την Ελένα Γαβρεσέα, τον Ζακ Σαμουήλ, τον Σταύρο Μούτσελο και τον πολύ πρόωρα χαμένο Κώστα Γεωργίου».
Η ομάδα ενισχύθηκε λίαν συντόμως και μάλιστα απέκτησε καινούριο σύνθημα: «Διαμάντια στον ουρανό της νύχτας». Το τετράωρο δεν άργησε να μετακομίσει 10 το βράδυ με 2 το πρωί, η ζώνη πήγε απ' το καλό στο καλύτερο και τον Σεπτέμβριο του '92 ο JAZZ FM κατέλαβε (ολίγον πραξικοπηματικά, οφείλω να το σημειώσω) όλο το εικοσιτετράωρο του ΗΧΩ FM και εξελίχθηκε σε κανονικό σταθμό με διευθυντή και πνευματικό καθοδηγητή τον αλησμόνητο Κώστα Γιαννουλόπουλο, και διευθυντή προγράμματος και τρεχαντήρι για όλες τις δουλειές τον Ιλάν Σολομών. Συν άξιους παραγωγούς, φυσικά, όλους τους ανωτέρω συν κάποιους άλλους που τους καταγράφω εδώ: Γιάννης Κώνστας, Ζαχαρίας Τσαμούλος, Γιώργος Κοτροκόης, Προκόπης Δούκας, Γεωργία Κάλφα, Στέλιος Μούστος, Βασίλης Γεροντάκος, Γιώργος Φλωράκης, Γιώργος Παπαδόπουλος, Θωμάς Κώνστας, Διονύσης Αγγελάκης, Δημήτρης Φαρής, Μελέτης Μοίρας, Κώστας Μπαρμπέρης και Στράτος Βουγέλης.
Η συνταγή δούλεψε ρολόι, ο σταθμός ακούστηκε αρκετά, η επιρροή του απλώθηκε σε όλους τους ψαγμένους μουσικά κύκλους του Λεκανοπέδιου. Κι εκεί που παλευόταν στα γερά η υπόθεση, ήρθε απότομα το τέλος. Κάποια στιγμή, τα ιδρυτικά μέλη του ΗΧΩ FM δέχθηκαν μια δελεαστική πρόταση από την ΙΜΑΚΟ για τη συχνότητα του σταθμού και αποφάσισαν να τη δεχθούν. Ο JAZZ FM κατέβασε ρολά στις 26 Ιουλίου του '96. Με τα λόγια του Ιλάν Σολομών: «Το τελευταίο κομμάτι ήταν το "Farewell" του Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ. Το έβαλα να παίξει μεσάνυχτα, ακούστηκε ώς το τέλος και αμέσως μετά έγινε το switch στον καινούριο σταθμό και βγήκε ένας πενταχαρούμενος τύπος που ρώταγε τους ακροατές: "Περνάαααμε καλάαα;" Εκλεισα πίσω μου την πόρτα στο υπόγειο, κλείδωσα και πήγα σπίτι να δω τηλεόραση, τον Πύρρο Δήμα να κερδίζει το χρυσό στην Ατλάντα...».
