Mετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν σε όλη τη μπλογκόσφαιρα για τις αγωγές των 4 δημοσιογράφων του Mega κατά του Γιάννη Παπαγιάννη (τον κατονομάζουν ως διαχειριστή του μπλογκ fimotro), ο Χρ. Παναγιωτόπουλος προφανώς ένιωσε την ανάγκη να γράψει άρθρο στο σάιτ του προσπαθώντας να εξηγήσει τους λόγους που κινήθηκε νομικά κατά δημοσιογράφου. Στο άρθρο του υπό τον τίτλο «Ώρα να πέσουν οι "κουκούλες"» δεν αποφεύγει κάποιες υπερβολές και επιτίθεται κατά του Παπαγιάννη (χωρίς να τον κατονομάζει) λέγοντας: «(…)Ενας δημοσιογράφος χωρίς καμία περγαμηνή, εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία και τη γενική αίσθηση ατιμωρησίας που επικρατεί στη χώρα, κατάφερε να γίνει θέμα συζήτησης στο δημόσιο βίο γράφοντας ασύλληπτα ψέματα για ανθρώπους, σπιλώνοντας τις υπολήψεις τους και τρομοκρατώντας τους. Δεν θα του κάνουμε τη χάρη να ασχοληθούμε μαζί του. Ξέρουμε πόσο πολύ θα το ήθελε για να νιώσει ότι «ψηλώνει». Τη «δράση» του θα κρίνουν οι δικαστές.(…)Η αντίφαση στα γραφόμενα του Παναγιωτόπουλου στο aixmi.gr είναι ότι από τη στιγμή που προχώρησαν σε αγωγές....KAI ασχολούνται με τον Παπαγιάννη KAI τον κάνουν διάσημο KAI τον ηρωοποιούν ENΩ η όλη ιστορία αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση για το «ιστολόγιο-όνειδος» όπως αποκαλεί το fimotro ο διευθυντής του Mega.
Απάντηση υπήρξε από το μπλογκ fimotro όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων: «(...)Οι δημοσιογραφικές περγαμηνές αποκτούνται με την σκληρή δουλειά και με τα πανεπιστημιακά πτυχία. Δεν αποκτούνται κύριε Παναγιωτόπουλε με την σπέκουλα προς τις ιδιοκτησίες των ΜΜΕ(...) Ο διευθυντής του Mega αναφέρεται στα "ανώνυμα χτυπήματα", δεν γράφει ούτε μια λέξη όμως για το ότι ποτέ δεν έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας, την οποία εμείς θα δημοσιεύαμε ευχαρίστως.(...)»
Υ.Γ.: Στο άρθρο Παναγιωτόπουλου υπάρχουν 31 σχόλια (τα περισσότερα αναφέρονται στα περί ανωνυμίας στο διαδίκτυο) ενώ ξεχωρίζει αυτό της Ελίζας Βόζεμπεργκ που αναφέρει: «Χρήστο καλό μεσημέρι. Οσο το μεγαλείο της Δημοκρατίας προωθεί και διευρύνει το δικαίωμα στην ελεύθερη διατύπωση λόγου, τόσο η σκόπιμη ανωνυμία συχνα ανοίγει οδούς παρανομίας. Μιλώντας για το διαδικτυο, η έκφραση που διατυπώνεται χωρίς πατρότητα – και ακραία ακόμη – κρίνεται απλά ως ορφανή. Αν όμως με ανώνυμες καταχωρίσεις εξαπολύεται ύβρις και απροκάλυπτη σκόπιμη συκοφαντία, με πρόσχημα την κριτική, η πράξη είναι αξιόποινη και εμπεριέχει φασισμό. Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε όλοι οτι στη δημοκρατία, οσοι ασκούν ελεύθερα και απεριόριστα το δικαίωμα στο λόγο, οφείλουν υποχρεωτικά να δέχονται αντίλογο. Υπό την προυπόθεση οτι παρέχουν και τη δυνατότητα να διατυπωθεί!»