Πέρασα κι εγώ απ' το «Παραρλάμα»! Πριν από πολλά χρόνια φυσικά, βράδυ μαύρο, κατάμαυρο, πήγα να δω Ζάικο και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Ηξερα πού πήγαινα, αλλά διόλου δεν γνώριζα γιατί το έλεγαν έτσι αυτό το πράγμα που έβραζε και δονούνταν.
Το «Παραρλάμα» το ξανασυνάντησα πριν από μερικές μέρες, όχι όμως σε ταμπέλα καταστήματος εδώδιμων και αποικιακών ήχων. Το είδα στην πρώτη σελίδα ενός κομικσοάλμπουμ, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Τόπος». Πλήρης τίτλος; «Παραρλάμα κι άλλες ιστορίες του Δημοσθένη Βουτυρά», σε σχέδια του Θανάση Πέτρου και σενάρια του Δημήτρη Βανέλλη, σύνολο ιστοριών 9, με αρκετές εξ αυτών να έχουν δημοσιευτεί στο «9».
Το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από επιτυχημένο, κάτι παραπάνω από ζωντανό, με τις μορφές, τα τοπία και τη δράση να χοροπηδάνε θα έλεγε κανείς πάνω στις τυπωμένες σελίδες. Ο Βανέλλης έχει στριμώξει με πονηριά και μαεστρία στα καρέ τους διαλόγους και τις καταστάσεις, αλλά ο μεγαλύτερος έπαινος νομίζω ότι ανήκει στον Θανάση Πέτρου.
Θα το γράψω μπασκετικά, γιατί ο Θανάσης είναι κι αυτός κολλημένος με την καλαθόσφαιρα. Στο μεγάλο κόσμο του ΝΒΑ, ποντάρουν πολλά στους μπασκετμπολίστες με σοβαρό «upside», με υποσχέσεις δηλαδή για.... σπουδαία καριέρα στο μέλλον. Το «upside» λοιπόν του Πέτρου το είχαμε διαγνώσει από την πρώτη κιόλας εμφάνισή του στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κόμικς. Εκτοτε πέρασε καιρός, πέρασαν νύχτες πάνω στο χαρτί, πέρασαν φουρτούνες και ζαλάδες και ήρθε επιτέλους η ώρα να μας ταξιδέψει, να μας αναστατώσει, να μας μαγέψει με το σχέδιό του και το χρώμα του ο κομίστας. Με ολίγες λέξεις; Κάτι σε ανάποδο κάρφωμα με διπλό σπάσιμο μέσης μού κάνει το «Παραρλάμα» κι αξίζει το χειροκρότημα όλων.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΞΑΝΘΑΚΗΣ / Κομικ(ς)οδρόμιο /Ελευθεροτυπία