Καλό ταξίδι...Χάσαμε έναν δικό μας άνθρωπο
Η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά προχθές το βράδυ. Συντάκτης του «Εθνους» επί 16 χρόνια, ο Ηλίας θα μείνει στη μνήμη μας για τον χαρακτήρα, την ευσυνειδησία του και το ενδιαφέρον που έδειχνε πάντα για τους άλλους.
Η οικογένεια του «Εθνους» έχασε έναν δικό της άνθρωπο, τον επί 16 χρόνια συντάκτη της Ηλία Ματθαίο.
Η καρδιά του Ηλία Ματθαίου σταμάτησε ξαφνικά να χτυπά προχθές στις 11 τη νύχτα μέσα στο ταξί που τον μετέφερε από τον σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων στο σπίτι του. Μόλις είχε επιστρέψει από την ιδιαίτερη πατρίδα του, που την επισκέφθηκε με την ευκαιρία του εορταστικού τριημέρου.
Εκεί, στο Ξηροκάμπι Λακωνίας όπου γεννήθηκε το 1958, γίνεται την Τετάρτη (σήμερα) στις 11 το πρωί η κηδεία του. Επιθυμία της οικογένειας είναι, αντί για στεφάνια, να κατατεθούν τα χρήματα στον λογαριασμό 46848036474 της ΕΤΕ για την ενίσχυση του Μουσικού Γυμνασίου Ξηροκαμπίου.
Ο Ηλίας Ματθαίος τελείωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στην Αθήνα. Μετείχε στις πανελλαδικές εξετάσεις και γράφτηκε στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε.
Τα πρώτα βήματα στη δημοσιογραφία τα έκανε στον «Οδηγητή», εβδομαδιαία εφημερίδα της ΚΝΕ. Το 1986 εντάχθηκε στον «Ριζοσπάστη» και ασχολήθηκε με το αθλητικό ρεπορτάζ.
Στο «Εθνος» ήρθε το 1995 ως αθλητικός συντάκτης. Αργότερα ανέλαβε αρχισυντάκτης στο ένθετο «Παιδεία» μέχρι τον αδόκητο θάνατό του. Για ένα διάστημα, το 2000,... συνεργάστηκε στην ομογενειακή εφημερίδα «Πρωινή», που απευθυνόταν στους Ελληνες της Αμερικής.
Η εργατικότητα, η επαγγελματική συνέπεια χαρακτήρισαν την ενασχόλησή του σε όλους τους δημοσιογραφικούς τομείς που ανέλαβε. Υπήρξε αγαπητός στους συναδέλφους του και συνεργαζόταν μαζί τους κατά τρόπο υποδειγματικό.
Ασχολήθηκε και με τον συνδικαλισμό. Κατά τις τελευταίες εκλογές στην Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) υπήρξε υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της παράταξης «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος».
Ανακοινώσεις για τον θάνατό του εξέδωσαν ο Συνασπισμός, η ΕΣΗΕΑ, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικών Συντακτών (ΠΣΑΤ) και η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος».
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού αναφέρει: «Εκφράζουμε τη βαθιά θλίψη μας για τον πρόωρο θάνατο του δημοσιογράφου Ηλία Ματθαίου και τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια και τους οικείους του. Ο Ηλίας ήταν ένας μαχόμενος συνδικαλιστής, που δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για την ελευθερία της ενημέρωσης σε δύσκολες ώρες για το δημοσιογραφικό λειτούργημα και να αποτελεί παράδειγμα για τους συναδέλφους του».
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ σημειώνει ότι «ο Ηλίας Ματθαίος υπήρξε ένας πολύ καλός συνάδελφος, ευθύς, αγωνιστής και ευαίσθητος».
Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΣΑΤ υπογραμμίζει ότι «ο Ηλίας Ματθαίος μπορεί να είχε εγκαταλείψει το αθλητικό ρεπορτάζ, αλλά παρέμενε πάντοτε ''ένας από εμάς'' και πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων του κλάδου, με ήθος και αξιοπρέπεια».
Η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος» τονίζει ότι «χάσαμε έναν μοναδικό άνθρωπο, έναν έντιμο συνάδελφο, έναν χαμογελαστό και ευγενικό σύντροφό μας».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ
----------------------
ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΕΘΝΟΣΠΟΡ» Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο
Εφυγε ήσυχα. Απλά. Χωρίς να τον πάρει σχεδόν κανείς είδηση. Οπως ήρθε κι έφυγε από το αθλητικό τμήμα του «ΕΘΝΟΣΠΟΡ», στο οποίο εργάστηκε με απόλυτη ευσυνειδησία. Αρχικά, το 1995, κάλυψε το λεγόμενο κυβερνητικό ρεπορτάζ (ΓΓΑ, ΕΠΟ, ΕΠΑΕ, Αθλητικοί Δικαστές). Μετά, ο τότε επικεφαλής του τμήματος, Πέτρος Μπακατσέλος, τον όρισε υπεύθυνο της έκδοσης των αθλητικών σελίδων του «Εθνους της Κυριακής», καθώς και της εφημερίδας «Πρωινή», που συντασσόταν εδώ και κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ. Μέχρι που, μετά την ολοκλήρωση της «Πρωινής», πήρε μεταγραφή για το τμήμα ειδικών εκδόσεων. Ομως, την «ομάδα» του, το «ΕΘΝΟΣΠΟΡ», ποτέ του δεν το «πούλησε». Διότι ήταν οπαδός του.
Φανατικός, μάλιστα. Το ενδιαφέρον του δεν έλειψε ποτέ. Οπως και για τον αθλητισμό, για τον οποίον οι γνώσεις του ήταν άπειρες. Ιδίως στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, το πρώτο καρδιακό επεισόδιο, το 1996, το είχε πάθει σε αγώνα της ποδοσφαιρικής ομάδας του «Εθνους». Τότε, τον χάρο τον ντρίμπλαρε. Προχθές το βράδυ δεν τα κατάφερε. Του είχε στήσει καρτέρι. Κι ας ήταν τύπος και υπογραμμός από τη μέρα που είχε πάθει το πρώτο έμφραγμα. Το τσιγάρο το έκοψε μαχαίρι. Στη διατροφή του ήταν προσεκτικός. Και επιλεκτικός. Φρόντιζε, δε, να περπατά αρκετές ώρες της ημέρας, όπως τον είχε συμβουλεύσει ο θεράπων ιατρός του. Και κάθε φορά που αισθανόταν κάποια ενόχληση, τον επισκεπτόταν, καθώς τον ωχαδερφισμό δεν τον έκανε ποτέ του φίλο. Τον είχε σε απόσταση. Οπως και τον χάρο. Μέχρι που του έκανε σκληρό «φάουλ» (για όλους μας) και πάρ' τον κάτω τον Ηλία μας.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑΣ