από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο / lifo.grΗ χρονιά που φεύγει αφήνει έντονα σημάδια, πρωτοφανή στον κόσμο των ελληνικών media
1. Οι μεγάλοι εκδοτικοί οργανισμοί τρεκλίζουν. Λιγότερο κρατικό χρήμα, λιγότερες διαφημίσεις, λιγότερες πωλήσεις. Το αίτημα της διαφάνειας δεν τους επιτρέπει να διαπλεκονται ανερυθρίαστα με το κράτος, όπως παλιά -το οποίο κράτος ούτως ή αλλως έχει περίπου χρεωκοπήσει. Αποτέλεσμα: περνούν την μεγάλη τους υπαρξιακή κριση, αφού ούτε λεφτά βγάζουν, ούτε την δύναμή τους εξαργυρώνουν με την παλιά ευκολία (δημόσια έργα, ασυλία, χάρισμα οφειλών κλπ)
2. Τα μεγάλα κανόνια που πυκνώνουν (Βήμα, Veto κλπ) δείχνουν ότι μπαίνουμε πια στο Μεγάλο Ξεκαθάρισμα. Κανείς δεν είναι κερδοφόρος (πλην Ναυτεμπορικής, Athens Voice και LifO) και όποιος επενδύει τα λεφτά του σε αυτές (τελευταίο entry, ο Μαρινάκης στο metrorama) θεωρείται είτε κορόιδο, είτε βαλτός από κάποιο πολιτικό πρόσωπο.
3. Η φτώχεια αφήνει πίσω της σκουπίδια. Παντού. Κυρίως στην τηλεόραση. Αλλά και ο Τύπος, κουρασμένος από την χρόνια συρρίκνωσή του, δεν πάει πίσω. Ακόμα και οι λόγιες εφημερίδες είναι σκιά του εαυτού τους. Η μόνη που κρατά επίπεδο (αν και υπερβολικά ευσεβιστικό) είναι η Καθημερινή.
4. Η Ελευθεροτυπία κλυδωνίζεται από τον θυελλώδη χαρακτήρα της Μάνιας Τεγοπούλου, η οποία παρα την σχετική εντιμότητά της (κυρίως στα εργασιακά θέματα), έχει φτωχή εκδοτική εμπειρία και όλα τα προτζεκτ της αποδεικνύονται αποτυχημένα. Υπό την γραμμή της, επίσης, η εφημερίδα έχει γυρίσει σε ένα φλερτ με τον "χώρο", που ενώ κάποτε φαινόταν έως και γοητευτικό, τώρα φαίνεται αντιδημοσιογραφικό και επιπόλαιο.
5. Ο lifestyle Τύπος σέρνεται, αφού η λάμψη δίχως χρήμα είναι ένας φτωχοδιάβολος . Δεν επηρρεάζει ούτε τους συρμούς ούτε το (ανύπαρκτο) ελληνικό fashion crowd, η γλώσσα του και η εικόνα του (και τα λογιστικά βιβλία του) είναι χειρότερα παρα ποτέ.
6. Διάφοροι επενδυτές (τύπου Λαυρεντιάδη/ Κυριακίδη) που εμφανίζονται μετεωρικά και αγοράζουν με τη σέσουλα τα σαπάκια των άλλων, θεωρείται ότι κάπου αλλού προσβλέπουν και έτσι όπως μπήκαν θα βγούν: κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι ΤΟΣΟ αφελείς και τόσο ατάλαντοι.
7. Η ΕΣΗΕΑ αποδεικνύεται αδύναμη, άχρηστη και κωμική.
8. Στην αναμπουμπούλα χαίρονται μια ντουζίνα από τυχοδιωκτικά μπλογκς, τα οποία γράφονται κυρίως από δημοσιογράφους δευτέρας διαλογής και ψωμίζονται από μικροεκβιασμούς ή το φιλοδώρημα ορισμένων κυριλέ εκδοτών (ο οποίοι έτσι έιναι στο απυρόβλητο, ξεσκίζοντας όποτε το θελήσουν τους ανταγωνιστές τους). Η δολοφονία του πιο γνωστού δημοσιογράφου - μπλόγκερ αυτής της μορφής είναι η κορύφωση αυτής της νοσηρής χρήσης του διαδικτύου, κεντρικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ανωνυμία, οι ανακρίβειες και η διασπορά ψευδών.
9. Το twitter καλπάζει απειλώντας το κάπως passe πια facebook.
10. O κόσμος διαβαζει περισσότερο παρά ποτέ. Smartphones, λάπτοπ, pads, tabs, free press (φέτος η LifO είχε μια από τις μεγαλύτερες αναγνωσιμότητές της και το τελευταίο τρίμηνο η κινηση στο σάιτ της έχει ανέβει 40%).
11. Σε όποια μορφή κι αν μετασχηματίζονται τα media, το περιεχόμενο εξακολουθεί να είναι ο βασιληάς (ο ακριβοθώρητος βασιληάς)... ΄Η όπως λένε στην καθομιλουμένη: It's the wine, not the bottle.
Να έχετε Καλή Χρονιά! Του χρόνου, ελπίζω οι διαπιστώσεις να είναι πιο ελαφρές!
