Το παράδειγμα δεν είναι το καλύτερο, όμως δείχνει πού κατάντησε η δημοσιογραφία στη συνείδηση του κόσμου.Ανάμεσα στους «εφημεριδάδες» που έτρωγαν το Σάββατο σε εστιατόριο ήταν και ένας αναγνωρίσιμος τηλεοπτικός δημοσιογράφος. Το γεύμα πλησίαζε στο τέλος του, όταν ένας από την παρέα έβγαλε ένα τσιγάρο και το άφησε πάνω στο τραπέζι, κοιτάζοντας γύρω του αν κάποιος άλλος κάπνιζε στην κατάμεστη αίθουσα. Η απαγόρευση καπνίσματος εφαρμοζόταν πλήρως.
Η εξήγηση ήρθε μαζί με τον ιδιοκτήτη, κομίζοντα τασάκι με μια έκφραση ανακούφισης στο πρόσωπό του, ενώ ξαφνικά τασάκια εμφανίστηκαν σε όλα τα τραπέζια. Οπως αποδείχθηκε, όλες οι παρέες ήθελαν να καπνίσουν. Αναγνωρίζοντας όμως τον συνάδελφο ως δημοσιογράφο, τον αντιμετώπιζαν σαν καταδότη και φυλάγονταν.
Οι υπόλοιποι χαρήκαμε για την έλλειψη αναγνωρισιμότητας που προσφέρει η εφημερίδα. Γιατί δεν είναι ευχάριστο να σε βλέπουν σαν χαφιέ, ακόμα και σε μια μεσοαστική γειτονιά...
Κ.Γ.Τσ
Πολιτικά Παρασκήνια / Ελευθεροτυπία