Λυματολάσπη

Από τον Βαγγέλη Δεληπέτρο / Ελευθεροτυπία

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας οι υπουργοί, όπως λ.χ. ο κ. Λοβέρδος, θεωρούν έργο το να μοστράρονται στα κανάλια και πολιτική το να επιλέγουν πότε θα εμφανιστούν στην πρωινή ζώνη και πότε στα βραδινά τηλεπαράθυρα.
ΓΙΑ ουσιαστική συζήτηση δεν τίθεται ζήτημα. Με σκονάκια του ΔΝΤ πορεύονται και προκατασκευασμένες απαντήσεις εκφωνούν. Στις σπάνιες περιπτώσεις που ζορίζονται, πετούν ένα «δεν απαντώ σε ύβρεις» ή κάτι σαν «με αυτό το ύφος δεν γίνεται διάλογος» και συνεχίζουν το μονόλογο. Οταν τελειώνει ο τηλεοπτικός τους χρόνος αποσύρονται για να μελετήσουν τα επόμενα κεφάλαια του Μνημονίου που υπέγραψαν... αντιστεκόμενοι και υλοποιούν προθυμότατα!
ΑΛΛΟΙ υπουργοί πάλι, όπως λ.χ. η κυρία Μπιρμπίλη, θεωρούν πολιτική το να καταθέτουν αμέτρητες σελίδες εξαγγελιών για έργα που υποτίθεται ότι θα γίνουν του χρόνου, του αντίχρονου ή και σε πέντε τέρμινα.
ΚΑΙ εξοικονόμηση νερού λοιπόν και βιολογικοί καθαρισμοί και καύση της λυματολάσπης και άλλα τέτοια θαυμαστά που θα γίνουν κάποτε, από κάποιους άλλους που θα μπορούν και θα έχουν σχέδιο και κονδύλια.
ΓΙΑΤΙ αυτοί έχουν μόνο λόγια. Λόγια τηλεοπτικά, λόγια επί χάρτου, λόγια του αέρα. Πράσινα φύκια για μεταξωτές κορδέλες λοιπόν και τηλεοπτικές εμφανίσεις ή εξαγγελίες χωρίς ουσία, για να κρυφτεί το προφανές: το υποτιθέμενο πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν είναι παρά νοσηλευτές ενός άρρωστου συστήματος. Ο μόνος ρόλος που τους έχει απομείνει είναι να γυρνούν από σύσκεψη σε σύσκεψη προσπαθώντας να μεταφράσουν τις συνταγές που γράφει...ο γιατρός Ντομινίκ Στρος-Καν και οι άλλοι της τρόικας.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ βέβαια δεν μπερδεύεται με τέτοιες ασημαντότητες. Κρατά τις δυνάμεις του για τις διεθνείς συναντήσεις όπου ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κατακεραυνώνει τους κακούς συντηρητικούς που βρήκαν ευκαιρία με την κρίση να χτυπήσουν τους μισθούς και τις συντάξεις!
ΜΕΤΑ βέβαια, ανάγκα και οι θεοί πείθονται, θυμάται ότι, δυστυχώς, δεν μπορεί να αφιερωθεί ακόμη αποκλειστικά στο διεθνή ρόλο του και ξαναγίνεται επικεφαλής μιας κυβέρνησης που λέει πολλά αλλά πράττει μόνο ένα: την εξουθένωση του κόσμου της εργασίας.
ΑΦΗΝΕΙ λοιπόν το σοσιαλιστικό μανδύα στη βαλίτσα, και παραγγέλλει τις νέες περικοπές που του παρήγγειλαν.
ΚΑΙ εμείς; «Ζούμε» όπως θα έλεγε και ο ποιητής «προσμένοντας ένα θάμα»! Και επειδή τα θαύματα στις μέρες μας είναι είδος εν ανεπαρκεία, όπως οι εργαζόμενοι με σταθερή εργασία και ισχυρή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, έχουμε ΓΣΕΕ στην οποία κυριαρχεί η παράταξη του ΠΑΣΟΚ.
ΔΗΛΑΔΗ το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση επιτίθεται στους μισθούς και στα δικαιώματα, και το ΠΑΣΟΚ ως συνδικαλιστική ηγεσία αντιστέκεται στην επίθεση!
ΓΙ' ΑΥΤΟ ουδείς εκπλήσσεται όταν τα μέτρα πέφτουν σαν το χαλάζι, και ουδείς, πλέον, εκνευρίζεται όταν ο κ. Στρος - Καν μάς λέει χαμογελώντας: «Μη νομίζετε ότι τα χειρότερα έχουν περάσει».