Πολλά φάουλ αλλά ακόμη περισσότερα γκολ από τον Ηλία Δρυμώνα στη στήλη του Γκολ & Φάουλ στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου.Ο Δρυμώνας προτείνει στον μεγαλομέτοχο του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη, «μια και του βγαίνουν πολύ δύσκολα τα «ποιηματάκια» της πρώτης περιόδου του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να περάσει, όπου να 'ναι, στο δικό του, το γνήσιο, πεδίο δράσης, ώστε να καταλάβει κι ο κόσμος με ποιον πραγματικά έχουμε να κάνουμε. Αμα θέλει, όπως λέει κι ο Νικόλας Πατέρας, να μας κάνει να νιώσουμε... τυχεροί που τον έχουμε, ας μας κοιτάξει, επιτέλους, κατάματα».
Διαβάστε τα ΓΚΟΛ και ΦΑΟΥΛ του Δρυμώνα για τον Βαγγέλη Μαρινάκη:
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που ο Βαγγέλης Μαρινάκης στήνεται μπροστά στα μικρόφωνα, για να «εκτελέσει» δημοσίως ό,τι κινείται αντίθετα προς τις διαθέσεις του Ολυμπιακού, η ματιά του επικεντρώνεται στο «πουθενά».
Ούτε δεξιά στρέφει το βλέμμα του, όταν μιλάει, ούτε αριστερά. Ούτε στους ρεπόρτερ ανταποδίδει ματιές ούτε τους «συνοδούς» του γυρνάει ποτέ να κοιτάξει (ώστε να εισπράξει το απαραίτητο, σε ανάλογες περιπτώσεις, «καλά τα λες, πρόεδρε»).
ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΛΑΝΕΣ ΒΛΕΜΜΑ έχουν τα παιδάκια του Δημοτικού, όταν προβάρουν το ποιηματάκι τους για μια εθνική επέτειο. Είναι, λένε οι ειδικοί, μια ενστικτώδης... προσπάθεια αυτοσυγκέντρωσης. Πράγματι, θέλει μια κάποια τεχνική η αποστήθιση. Κι ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση είναι η απαγγελία, ενώπιον του κοινού, το οποίο, σημαδεύοντάς σε κατάματα, ικανό είναι να σε αποσυντονίσει. Οχι πως είναι αυτός ο κίνδυνος για τον Μαρινάκη που, έτσι κι αλλιώς, «κομπιάζει» μέχρι να ολοκληρώσει ορισμένες φράσεις του...
ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΕΞΗΓΗΣΗ, γι' αυτό που παθαίνει ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού, είναι πως δεν έχει βρει ακόμα ρυθμό στις επαφές του με τα ΜΜΕ. Μικρό παιδί, σίγουρα δεν είναι. Δικαιούται, ωστόσο, το ελαφρυντικό του «καινούργιου» σ' αυτή τη διαδικασία. Επομένως, θέλει έξτρα χρόνο εκπαίδευσης, μέχρι να νιώσει πιο άνετα με το φακό και όλους τους δημοσιογράφους γύρω του. Το καλό σενάριο.
ΑΛΛΗ ΕΞΗΓΗΣΗ, ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΗ, είναι πως ο Μαρινάκης άλλα θέλει να βγάλει από μέσα του (ομοίως μ' αυτά που βγάζει στις, κατ' ιδίαν, συναντήσεις του με τον Σοφοκλή Πιλάβιο, και μετά τούς «ακούνε» σε ολόκληρο τον όροφο!), κι άλλα, σαφώς πιο «καθωσπρέπει», πρέπει ν' απαγγείλει, όταν ανοίγουν οι κάμερες. Λες και τον έχουν προηγουμένως δασκαλέψει να διορθώσει τα στιχάκια του, ώστε να κάνει καλύτερη εντύπωση. Να μην «προκαλέσει», ενώ αυτός, κατά βάθος, είναι ο σκοπός του! Το κακό σενάριο.
ΜΟΥ ΛΕΝΕ, και δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω, ότι ο Μαρινάκης έχει μάθει στη ζωή του να χτυπάει... στο «σταυρό»! Ούτε πολλά λόγια να χρησιμοποιεί, ούτε το γάντι να πετάει στα πόδια του αντιπάλου, ούτε πονηρά να κλείνει το μάτι. Κι επειδή μόνο έναν τρόπο ξέρει, αδίκως περιμένουμε κάτι πολύ διαφορετικό απ' αυτόν στο μέλλον. Σαν τη «θολή» ματιά, για παράδειγμα, που μας έριχνε επίτηδες, με σκοπό να περάσουμε σε θέση άμυνας (τη χειρότερη, για ένα δημοσιογράφο...), ο Γιάννης Ιωαννίδης! Ή τα χάχανα του Σωκράτη Κόκκαλη, που επίσης αποσκοπούσαν στον αποπροσανατολισμό.
ΠΡΟΤΕΙΝΩ, ΛΟΙΠΟΝ, στον κ. Μαρινάκη, μια και του βγαίνουν πολύ δύσκολα τα «ποιηματάκια» της πρώτης περιόδου του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να περάσει, όπου να 'ναι, στο δικό του, το γνήσιο εννοώ, πεδίο δράσης, ώστε να καταλάβει κι ο κόσμος με ποιον πραγματικά έχουμε να κάνουμε. Αμα θέλει, όπως λέει κι ο Νικόλας Πατέρας, να μας κάνει να νιώσουμε... τυχεροί που τον έχουμε, ας μας κοιτάξει, επιτέλους, κατάματα.