Η ώρα της μεγάλης μάχης για το μέλλον της έντυπης δημοσιογραφίας έφτασε. Στον απόηχο της κρίσης που πλήττει εδώ και χρόνια τις μεγαλύτερες εφημερίδες του πλανήτη οι εκδότες προχωρούν σε μαζικές απολύσεις απογυμνώνοντας ολόκληρα τμήματα και αντικαθιστώντας δημοσιογράφους και αρχισυντάκτες με μάνατζερ και ανθρώπους του «εμπορικού» τμήματος.Τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ φτάνουν και στην Ελλάδα καθώς η κρίση του Τύπου (αλλά και της οικονομίας) μετριέται σε εκατοντάδες απολύσεις - πρώτα οι «μαύροι» και οι «μπλόκερς», δηλαδή όσοι εργάζονται σε καθεστώς μαύρης ανασφάλιστης εργασίας ή με μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών και ύστερα και τα μισθολόγια.
Οι μεγάλες μάχες δίδονται πρώτα στα παλιά και μεγάλα «μαγαζιά» της ενημέρωσης, κυρίως δηλαδή τις εφημερίδες όπου οι εργαζόμενοι έχουν και την ισχυρότερη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Σε αυτή την πρώτη γραμμή του μετώπου θα κριθεί κατά πάσα πιθανότητα και αν το μέγεθος της σφαγής θα λάβει χαρακτηριστικά εργασιακής γενοκτονίας.
Στο φόντο όλων αυτών των εξελίξεων δεν μπορεί παρά να αναζωπυρωθεί και η γενικότερη συζήτηση για το μέλλον της δημοσιογραφίας και (αν δεχτούμε το συσχετισμό που επιχειρούσε κάποτε ο Τοκβιλ) για το μέλλον της ίδιας της δημοκρατίας. Με μεγάλη ευκολία αρκετοί θα επιχειρήσουν να αποδώσουν και πάλι τις ευθύνες για τον μαρασμό του Τύπου στην κυριαρχία του Ίντερνετ. Λες και τα πολυσέλιδα φύλλα, με τα οποία οι εκδότες περιτυλίγουν τα CD, τα βιβλία και τις υπόλοιπες προσφορές τους στα περίπτερα, δεν έχουν καμία ευθύνη για την αποξένωση του κόσμου από τις εφημερίδες. Λες και το Ιντερνετ ευθύνεται για την εμπορευματοποίηση των ειδήσεων και την υποχώρηση της ακριβής αλλά και τόσο απαραίτητης ερευνητικής δημοσιογραφίας...
Για άλλη μια φορά φαίνεται ότι άλλοι πήραν τις λανθασμένες αποφάσεις και άλλοι καλούνται να πληρώσουν τις συνέπειες της κρίσης
αναδημοσίευση από thepressproject.gr