«Ποτέ δεν ήθελα να δουλέψω σε εφημερίδα. ‘’Καλύτερα να σφουγγαρίζω σκάλες’’, δήλωνα στο σπίτι-και το εννοούσα. Η εφημερίδα ήταν κακιά. Έπαιρνε το μπαμπά το πρωί, όταν είχα φύγει για το σχολείο, και δεν τον έστελνε σπίτι, παρά μόνο αφού είχα κοιμηθεί. Το ίδιο ‘’απών’’ και ο άλλος μπαμπάς,(αυτός που δεν ζει) και ο αδελφός του και ο άλλος του αδελφός. Ολημερίς κι ολονυχτίς στο δρόμο, στα γήπεδα, στη Βουλή, στα γραφεία, στην τσίτα, κυνηγώντας με την ψυχή στο στόμα, κάποια παράξενη ‘’ύλη’’ που έπρεπε να ‘’κλείσει’’….»
Συγκινητική η Ρίκα Βαγιάννη στο εξαιρετικό άρθρο της στο protagon.gr με τον προβοκατόρικο (υπό την καλή έννοια) τίτλο «Το τέλος της Απογευματινής: κάτι τρέχει στα γύφτικα».
Η Βαγιάννη, μέσα από την προσωπική της εμπειρία, αναφέρεται στη μετάλλαξή της από φαντεζί δημοσιογράφου των ιλουστρασιόν λάιφστάϊλ και της ραδιοτηλεόρασης σε «φαν» της εφημερίδας.
Γράφει για τις εφημερίδες που αργοπεθαίνουν και περιγράφει με τον.... γνωστό ιδιαίτερο τρόπο της (και με αφορμή την περιπέτεια της Απογευματινής) το τέλος(;) της έντυπης «ζωντανής» δημοσιογραφίας…
Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο της Ρίκας Βαγιάννη στο protagon.gr
