...πες την κι ας πέσει χάμω. Δοκίμασέ το κι εσύ και θα δεις τον κόσμο σου για λίγο να φωτίζει. Κι έτσι όπως έχουν έρθει τα πάνω-κάτω τους τελευταίους μήνες, το χρειαζόμαστε αυτό το φως επειγόντως. Έστω κι αν είναι μόνο μια δειλή αχτίδα από μια χαραμάδα. Έστω κι αυτό είναι σωτήριο. Χαμογέλασε στον άλλο που περνάει δίπλα σου. Κι ας είναι σκυφτός, σκυθρωπός ή σε σκουντάει αγενέστατα. Αιφνιδίασέ τον με το πλατύτερο χαμόγελο που έχεις και να είσαι σίγουρος ότι ακόμα κι αν δεν σου ανταποδώσει το χαμόγελο, θα τον προβληματίσεις. Μα γιατί χαμογελάει; Μήπως είμαι εγώ ο μαλάκας που έχω καρφώσει το χειλάκι μου με ταβανόπροκα και δεν λέει να σκάσει λίγο μπας και σκιστεί;Τις προάλλες που γύρναγα από την δουλειά ξημερώματα, έπεσα μούρη με μούρη με έναν κυριούλη μιας κάποιας ηλικίας. Ξινισμένος, τα χέρια πίσω σταυρωτά, το κεφάλι κάτω και πήγαινε. Ήταν από αυτούς που στοιχηματίζεις ότι η παραξενιά κι η γκρίνια είναι τα δύο παπαγαλάκια στους ώμους του και τον ακολουθούν παντού. Φτάνοντας σε απόσταση αναπνοής, μου έριξε ένα βλέμμα που μ' έκανε να νιώσω ότι πρέπει να βαρέσω προσοχή. Ναι... Λοχαγέ μου! Κι εκεί που είμαι έτοιμη να παρουσιαστώ κανονικά, κοντοστέκεται και μου λέει καλημέρα. Βέβαια η μούρη του δεν άλλαξε όψη ούτε για ένα δευτερόλεπτο, θα μπορούσε κάλλιστα να μου είχε πει άει στα διάλα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αλλά αυτή η απότομη κι αυθόρμητη καλημέρα δόνησε το είναι μου πρωινιάτικα. Ξαφνιάστηκα τόσο. Χαμογέλασα αμέσως και του χάρισα μια καλημέρα με βροντερή φωνή. Αυτός με είχε ήδη προσπεράσει, δεν ξέρω καν αν με είχε ακούσει. Γύρισα το κεφάλι μου να τον κοιτάξω. Τον είδα να απομακρύνεται και να κλωτσά ένα κουτάκι αναψυκτικού, με την ίδια αποφασιστικότητα που με είχε καλημερίσει. Δεν έχει σημασία. Εμένα μου είχε φτιάξει την διάθεση και για μια στιγμή νόμισα ότι μύριζα γιασεμιά.
Γι' αυτό σου λέω. Χαμογέλα. Και πες καλημέρα. Κι άσε τα γιασεμιά να σου πάρουν το μυαλό. Είναι δύσκολο το ξέρω, αλλά ρε γαμώτο, τι άλλο μας έχει μείνει; Μια μικρή σύσπαση μυών είναι. Δεν φορολογείται το ρημάδι, δεν το πιάνει η αύξηση ΦΠΑ, δεν σου ζητάει κανείς απόδειξη ούτε κινδυνεύει να χάσει την θέση του στο πρόσωπό σου άνευ αποζημίωσης. Αλλά παρόλα αυτά μπορεί να κάνει τον κόσμο σου καλύτερο έστω και για ένα δευτερόλεπτο, όσο μια ανάσα δηλαδή.
Η Λουκρητία η Αμαρτωλή
αναδημοσίευση από το http://loukritiaonomakaiprama.blogspot.com/
zoornalistas:
Πολύ ευγενικές οι επισημάνσεις σας σχετικά με τους Δύο Ξένους.