Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αναφορές του Θέμου Αναστασιάδη στο ΘΕΜΑ και στην στήλη του Phd για το θέμα της Ελευθεροτυπίας:
«Δεν θέλω να κάνω τον Καζαμία του κλάδου, αλλά βλέπω κάτι περίεργα πράγματα που προδιαγράφουν εξελίξεις. Κάποια «ακαταλαβίστικα» για τους πολλούς σχόλια της Μάνιας κρύβουν το μυστικό (;) για ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα των ημερών για τους εντός της Ιερουσαλήμ. Συμβαίνει κάτι με την «Ελευθεροτυπία» και ΤΙ; Ποιοι θέλουν να την αγοράσουν και, ΑΝ υποθέσουμε ότι υπάρχει πρόθεση να πουληθεί, είναι αυτό ΕΦΙΚΤΟ; ✖✖✖Γιατί η περίπτωση της ιστορικής και όντως καλής εφημερίδας (στην οποία είχα την τύχη να υπηρετήσω και να ευημερήσω... χάρη στον μακαρίτη τον Κακαουνάκη, που με βούτηξε μέσ’ απ’ τα χέρια του ΔΟΛ τελευταία στιγμή, και με πήγε χεράκι-χεράκι στον Κίτσο) είναι πολύ ΕΙΔΙΚΗ. ✖✖✖ Δεν αγοράζεται «πακέτο» μαζί με τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ της, οι οποίοι είναι και το μεγάλο κεφάλαιό της. ΕΝΑ κεφάλαιο είναι ο ΤΙΤΛΟΣ, και το δεύτερο οι δημοσιογράφοι! Τι αξίζει δηλαδή; Το ακίνητο στον Νέο Κόσμο ή τα τυπογραφεία; Αυτά είναι της πλάκας – αν δεν έχεις τους δημοσιογράφους μαζί σου, πόσο μάλλον τους ειδικής ψυχοσύνθεσης συναδέλφους της «Ε», που είναι μεν από τους πιο έμπειρους του κλάδου, αλλά και «δύσκολοι» με την καλή έννοια σε πολλά θέματα. ✖✖✖ Ευαίσθητοι ή υπερευαίσθητοι, ας το πει ο καθένας όπως θέλει, το ζήτημα είναι ότι δεν βλέπω εύκολο το να μπαίνει μέσα ο «Χ» επιχειρηματίας, είτε απ’ το πουθενά είτε από δω δίπλα, και να πει «καλημέρα σας, ήρθα... και σας ΑΓΟΡΑΣΑ». Δεν νομίζω ότι θα περάσει και πολύ καλά, ΕΚΤΟΣ αν... ✖✖✖ Εκτός ΑΝ δημιουργηθεί με κάποιο τρόπο μια νέα δυναμική αναγέννησης της εφημερίδας, με μπροστάρηδες τους ίδιους τους δημοσιογράφους, και δη την ενδιάμεση γενιά, που δεν είναι συνδεδεμένη ούτε με «κολλημένες αντιλήψεις», αλλά ούτε και με πατεντάτες αποτυχίες. Λέω γω τώρα... ✖✖✖ Θα μου πεις... είναι ΔΙΚΗ σου δουλειά; Τι σε ΚΟΦΤΕΙ; ✖✖✖ Δική μου δεν είναι, αλλά με κόφτει το να υπάρχουν ανεξάρτητες εφημερίδες και όχι ελεγχόμενα συγκροτήματα, έστω κι αν -ως γνωστόν- ορισμένοι από την «Ε» διακατέχονται από την εμμονή ότι ο υποφαινόμενος και το «Πρώτο Θέμα» πρέπει να είναι οι πρώτοι στόχοι τους. Αν το σκέφτονταν λίγο διαφορετικά, ίσως και να ήταν καλύτερα για όλους».