«Να ξαναγίνουμε εφημερίδα των συντακτών που θα ελέγχει την εξουσία, να υπάρξει πραγματική ελευθεροτυπία και στην κυριακάτικη έκδοση και να αξιοποιηθούν όλοι οι συντάκτες χωρίς αποκλεισμούς και τακτικές “αυλής”». Αυτά ζητούν μεταξύ άλλων οι συντάκτες της Ελευθεροτυπίας που κατηγορούν τους διευθυντές/αρχισυντάκτες - κι όχι την ιδιοκτησία - για την κατάσταση που επικρατεί στην εφημερίδα. Οι συντάκτες κάνουν λόγο για ψυχολογική βία και λογοκρισία στα κείμενά τους αλλά και στα ρεπορτάζ αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Πολλά ρεπορτάζ που ενοχλούν την εξουσία (πολιτική και οικονομική) είτε απορρίπτονται εκ των προτέρων όταν προτείνονται, είτε απαξιώνονται, είτε μπαίνουν στο συρτάρι, είτε ψαλιδίζονται και γίνονται άνευρα. Το τελικό κείμενο που δημοσιεύεται με την υπογραφή μας δεν μας εκφράζει πάντα 100%.»ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Σε κείμενό τους μετά την συνέλευση που πραγματοποίησαν για την απόλυση Βλαστάρη και την εξαγορά του 10% οι συντάκτες αναφέρουν μεταξύ άλλων:
«Κάποιοι επικεντρώνουν την συζήτηση στο χάσμα μεταξύ ιδιοκτησίας και διεύθυνσης. Εμείς θέλουμε να θέσουμε το πρόβλημα του χάσματος που υφίσταται μεταξύ των συντακτών και των διευθύνσεων/αρχισυντακτών. Το χάσμα αυτό, φυσικά, αντανακλάται και στο περιεχόμενο της εφημερίδας και συνεπώς συμβάλλει στην απώλεια της μαχητικότητας και της αξιοπιστίας της. Κι εφόσον όπως μας μετέφερε ο εκπρόσωπός μας, Πάνος Σώκος, επιθυμία της ιδιοκτησίας είναι η εφημερίδα να ελέγχει την εξουσία, οφείλουμε για έναν ακόμα λόγο να απαντήσουμε γιατί αυτό δεν συμβαίνει επαρκώς.
Τα προβλήματα που εντοπίζουμε είναι τα εξής:
1. Πολλά ρεπορτάζ που ενοχλούν την εξουσία (πολιτική και οικονομική) είτε απορρίπτονται εκ των προτέρων όταν προτείνονται, είτε απαξιώνονται, είτε μπαίνουν στο συρτάρι, είτε ψαλιδίζονται και γίνονται άνευρα.
2. Το τελικό κείμενο που δημοσιεύεται με την υπογραφή μας δεν μας εκφράζει πάντα 100% . Επιπλέον, δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε τις παρεμβάσεις που γίνονται, παρά μόνο μετά τη δημοσίευση.
3. Δεν αξιοποιούνται όλοι ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Υπάρχουν συντάκτες πολλών ταχυτήτων. Δεν υπάρχουν καθαροί και κοινοί κανόνες για όλους.
4. Κατά περιόδους ορισμένοι διαπιστώνουν ότι έχουν μπει “στο ψυγείο” και συμπεραίνουν ότι αυτό σχετίζεται με διαμαρτυρίες ή κριτική που έχουν ασκήσει επί των θεμάτων….
5. Υπάρχουv άλλοι που νιώθουν έντονα πως επί χρόνια και συστηματικά καταπατάται η επαγγελματική και προσωπική τους αξιοπρέπεια….
6. Συχνά η πίστη του συντάκτη για το ρεπορτάζ του και η υποστήριξη της αξίας αυτού του ρεπορτάζ χαρακτηρίζεται εμμονική, ενώ ο ίδιος προσβάλλεται.
7. Πολλοί έχουν υποστεί ψυχολογική βία. Την ίδια που υπέστησαν και συνάδελφοι μας που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν τα τελευταία χρόνια χωρίς να μιλήσουν γι’ αυτό. Κι αυτό γιατί όσοι προσπάθησαν να πουν κάποια κουβέντα είδαν την πόρτα της εξόδου….
Η κοινή διαπίστωση ότι τα παραπάνω προβλήματα δεν παρατηρούνται σε ένα μόνο τμήμα της εφημερίδας, καταδεικνύει μια παθογένεια που πρέπει να αντιμετωπιστεί με ειλικρίνεια και αίσθηση ευθύνης από όλους μας, σε όλα τα επίπεδα….
….Τέλος, ζητάμε από αυτή τη συνέλευση να παραμείνει ανοιχτή, διασφαλίζοντας ότι πρακτικές, όπως αυτές που περιγράψαμε, πλέον ανήκουν οριστικά στο παρελθόν”.»